Sesiz sakin bir hayatım var demek isterdim;
(iç ses):'Maalesef elimizden o şeylerden kalmadı!'
Tamam tamam anladık onu zaten de insan biraz şey davranır ya sen ben değil misin, neden yanımda durmuyorsun hep karşımda duruyor bana karşı çıkıyorsun...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayat ileriye bakarak yaşanır, geriye bakarak anlaşılır
-Kicrkegaard-
. . . . . .
Sabah erkenden kalktım
vay bee alarmsız kalabiliyormuşsun iç ses boş yapma, çay yap
Lavaboya girdim
Lavabodan çıktıktan sonra asansöre bindim aşağıya indiğimde tontiş teyze kahvaltı hazılıyordu yardım etmek istedim izin, vermedi bende salona geçtim
Defne Hanım teyze Cevdet bey amcayla konuşuyordu ama sıkıntı bir çocuk daha var benden 1-2 yaş büyük gibi duruyor
beni ilk fark eden o çocuk oldu bana gülümsedi o sıra Defne hanım teyzede beni görmüş olucak ki "Günaydın kızım" "Günaydın Defne hanım" Cevdet beyede günaydın dedikten sonra Defne hanım konuşmaya başladı "Kızım sana dün bahsettiğimiz abilerinden en küçüğü Alp, Alp buda kardeşin Alev" Alp konuşmaya başladı "Memnun oldum Alev," "bende"
"Perihan, hanım" içeriden tonton teyze geldi demek ismi Perihanmış "buyrun Defne hanım" "Perihan, hanım Ateşi uyandırır mısın" ben hemen atladım çünkü Ateşle yakın olmak istiyorum "Ee Defne hanım Ateşi ben uyandırabilir miyim" Defne Hanım teyze gülümsedi "Tabiki kızım" hemen Ateşin odasına gittim
İlk başta kapıyı çaldım sonra ses gelmeyince odaya girdim. Üstü çıplak Bi şekilde yatıyordu.
Saçımın bir tutamını burnuna sürmeye başladım. Tuhaf hareketler yaptı ama kalmadı. Bu sefer de dürtüklemeye başladım "Beş dk daha uyucam ." gibi saçma sapan Bi cümle kurdu.
En sonunda uynmıcağını anlayıp. Yemek masasına gittim
Alp abiye söyledim beraber uyandırmaya çalıştık. En son alp abim Ateş in yatağının yanındaki bardağa biraz daha su doldurdu ve ilk ensesine sonra da kulağının içine döktü.
"Napıyorsunuz daha 5 dk cık uyusam nolurdu?" dedi. "Ölerdik. Hadi aşağıya." derken benim olduğumu fark etti. Yüzü sırıtıyodu ama şimdi normal düz bir hal aldı. Hayır anlamıyorum ki ben naptım size. Neyse Ateş biraz daha cana yakın davranıyor du.
Kahvaltımızı yapmıştık. Herkez sanki diken üztünde oturuyor gibiydi ya neyse. Neden acaba sen varsın diye olmasın o . Sende vur dedik öldürdün be.
Şuan odamdaydım. Ama alacak pek bileyim olmadığı için eski evime gitmek zorundaydık. Evden çıkmadan birine haber vermem lazımdı ama ben onlardan çekiniyordum özellikle şu baba beyden ne bilim. Neyse bende o zaman Defne hanım teyze ye söylerim demi ama.
Defne hanımın odası galiba en üst kattaydı. "Defne hanım ben eşyalarımı almak için eski evime gidebilir miyim?" "Olur kızım ama kıyafet almana gerek yok biz mardinde hazırladık kıyafetlerini."
"Teşekkürler zahmet etmeseydiniz." "Ne zahmeti kızım" "Ben çıkıyorum o, zaman" "e hadi çık bakalım ama Ateşi de yanında götür tm mı?". "tm"
Ateşin odasına girdiğimde Alp abiyle maç yapıyorlardı. "Odayı temizlemeye gerek yok Perihan teyze". Dedi "Ben Perihan değilim ama maçımız bittikten sonra Ateş benimle gelenilir misin? Eski evimde eşyalarımı almalıyım da." dedim.
Ateş beni yanın çağırdı "oynamış y biliyor musun?" dedi elindeki PlayStation ı gösterek. "Evet" dedim. Ortaokuldayken bir arkadaşım öğretmişti. Ve çok iyi oynardım. "oynar mısın?" dedi"Olur"
Bana küçümser Bi şekilde bakıyordu "Ne o korktun mu" Allahım sabır yarrabim "Korkmadım da bişey dicem Bi fikrim var eğer ben kazanırsam o eve beraber gidelim eğer kaybedersem de sen karar verirsin.Kabul mu?"
"Tm naptırcağıma o zaman karar veririz o zaman"
Oyuna başlamıştık Alp abi bana şaşkına bakıyordu çünkü neredeyse her 2 dk ya bir gol atıyordum. En sonunda ateş "Tamam sakin ol geliyorum."
. . .
Eski evime gelmiştik ben kapıyı çalıyordum yaklaşık 1 2 dk dır. Ateş de sıkılmış olacak ki. O da bağırarak çalmaya başladı en sonunda uykulu gözlerle kapıyı Ahu deden kız açmıştı.
"Meraba çakma ikiz ve küçük piç." dedi. Bende "Meraba filli boya eşyalarına bakmıştım ama." dedim. Kız filli boya dememe biraz sinirlense de sonradan sinir geçti ve sırıtarak "Çöplükte" dedi.
Tamam kızım sakin olucam sakin huh. "Peki o zaman ablamı görebilir miyim?". Kız bu sefer kahkaha atarak konuşmuştu. "Ha o kız mı o kız artık bu evde yaşamıyor"...
