Son 1 haftadır Kokushibo beni çalıştırıyordu. Onun sayesinde yeni teknikler geliştirmiştim. Açıkcası ona minnettardım.
Kokushibo yla abi kardeş ilişkisine benzer bir ilişki oluşmuştu. Onu öz abim gibi seviyordum.
*biraz sonra*
Muzan bizi toplantıya çağımıştı.
Muzan: üst ay 6 ölmüştür.
Ne?! Dakiyle Gyutaro ölmüştü....
Bu olamaz... Hayır gene bir sevdiğimi kaybettim bu gerçek olmamalı!
Göz yaşlarımı tutmaya çalışıyordum. Burada onlarla en yakın bendim.
MuAn gittikten sonra koşarak Akazaya sarıldım ve ağlamaya başladım.
Ausama: yemin ederim ki onları öldüren hashiraları kesinlikle ben öldürücem! Daha çok çalışacağım ve intikamlarını alacağım..!
*bir saat sonra*
Akazayla dışarıda öylesine geziniyorduk.
Bir anda birşey sezdim ve yukarıya doğru zıpladım. Evet doğru tahmin. Bu bir iblis avcısı.
Ausama:Akaza! Onu bana bırak!
Akaza:ahh pekii.
Akaza kenardaki ağaca sırtını yasladı ve beklemeye başladı.
Ah bu iblis avcısının hareketleri çok yavaş! Çok sıkıldımm!
Ausama: kristal nefesi. 5. Form. Kristal ateşi!
Kızın üzerine atıldığımmgibi kafası kopmuştu.
Ausama: ah yeteneği olmayanlar ne diye çabalıyorki! Al işte daha hayatını yaşamadan ölü verdi!
Yüksek bir kahkaha attım. Daki ve Gyutaro nun ölümü beni kesinlikle iyi etkilememişti. Eskiden insanlara karşı daha merhametliydim. Ama artık hiç biri umrumda değil. Sadece acı çekmelerini ve ölmelerini istiyorum!
Tam o sırada bir ses duyuldu.
? : Ara ara~ kusura bakma ama acı çekmesi ve ölmesi gereken kişi sensin!
Ah lanet olası böcek hashirası. Kendisine çok gıcık oluyorum! Zaten göt kadar boyu var ne karışıyorki işime! Ama duyduğuma görü iblisleri zehirleyerek öldürüyormuş. Ahh~ o zaman bana karşı hiç şansı yok!
Eskiden bir çok kez zehirlenmiştim! O yüzden zehirlerin bana pek bir etkisi yok!
Ausama: ahh çok mutluyumm. Çünkü herkes gıcık olduğu kişiyi öldürmeyi istemiştir değil mi! Şuan bu şans benim tam önümde!
Hızlıca saldırdığımda çevik bir hareketle benden kaçtı ve bir anda karnımda bir acı hissetmiştim. Ah karnıma kılıcını sokmuş pislik. Ama bir süre sonra yüzü yavaş yavaş değişti ve yüzünü bir dehşet kapladı.
Ausama: ahh yazıkk~ Yoksa zehirlerin işe yaramadı mı. Ne kadar da acınası! İşte bende yüzündeki bu çaresizliği görmek istiyordum! Bana böyle bir duyguyu tattırdığın için çok teşekkür ederim.!
Dedim ve bir anda ağaçların arasına zıpladım. O sırada hashiraya Akaza oyalıyordu. Biraz bekledim. Hashira artık yorulmaya başlamıştı. Ama kaçmıyorduda. İyice Akazaya odaklanmıştı. Ama hala tetikteydi. Benim burda olduğumu biliyordu. Akaza biraz yıpranmıştı.
Çok olmasada hashira onu biraz zorluyordu. Eh normal tabi sonuçta bir hashira bu!
Akaza kılıcın kendisine girmesine izin vermiyordu. Onunda çok olmasada bağışıklıpı vardı zehire. Hashira ona kılıcını sokmuştu. Akaza bir an dondu kaldı. Bende r anda hashiranın üzerine çullandım.
Ausama: İblis kan sanatı. Kristal sarmaşıklar!
Hashira nın dört bir yanından bir anda kristal sarmaşıklar çıktı ve onu tuttu. Sarmaşıkları gittikçe sıkılaştırdım ve onu sıkıştırarak öldürdüm. Ölmüştü.
Ausama: ah yazık oldu. Birde piç kurusu hava atıyordu. "AcI çEkMeSi Ve ÖlMeSi GeReKeN kİşİ sEnSin! " Hıhı kesin kesin.
Akaza gülüyordu.
Akaza: hayatımda bu kadar iyi taklit yapan birisi görmemiştim! Yalnız çok güçlü olmasada gene iyiydi.
Ausama: eh işte. Eğer kendini üstün görmeseydi belki daha acısız şekilde öldürürdüm ama artık kısmetinde yokmuş.!
Onuda yiyip hızlıca sonsuzluk kalesine gittik çünkü neredeyse güneş doğacaktı.
Kendimi hızlıca Akazanın yatağına attım . Akaza da hemen benim yanıma attı kendisini. Yprulmuştuk.
O sırada içeri biri girdi. Ah bu o kedi!! Hızlıca yanına gittim ve onu biraz mıncırdım.
Ausama: ah acaba bunun adı ne olsa?
Akaza: valla bana hiç bakma ben bi yaratığa isim vermem.
Ausama: BULDUMM! ADI YUSHİ OLDUN!
Akaza: hmm güzelmiş.
Dedi ve beni hızlıca yanına çekti.
Akaza: ya hadi uyıyalımmm.
Ausama: ah pekii!
Hızlıca yanına yattım.
Akaza; Ausama?
Ausama: he?
Akaza: hiç insanken ki anılarını merak ettin mi?
Ausama: ah Akaza unuttun mu ben insan anılarını hatırlıyorum ama birazda seni anlayabiliyorum.
Akaza: ah doğru. Beni nasıl anlatabiliyorsun?
Ausama: empatii.
Akaza: ah peki peki.
Ona daha sıkı sarıldım. İnsan anılarını merak ediyordu. İnsanken nasıl biri olduğunu merak ediyordu. Ama çaktırmamaya çalışıyordu. Sanırım bunu asla öğrenemicekti. Çünkü Muzan asla izin vermezdi.
Akaza: ah sanırım fazlsıyla uykum geldi.
Ausama; açıkcası benimde.
Akaza: hadi yatalım lütfenn.
Ausama: peki pekii
Dedim ve kendimi uykunun huzurlu kollarına bıraktım...
Yazar köşesiiii
Selammm. Özür dilerim bayadır bölüm atmıyordum çÜnkü şu son 3 gündür moralim biraz bozuk. Bölümde biraz kısa oldu. Özür dilerim:') neyse hepinizi çoook öptüm.
Bayssssss
｡:💖・｡･ﾟ🌸*.ﾟ｡
･💠.💜ﾟ.🌼🍏｡:*･.💛
.ﾟ❤.｡;｡🍓.:*🍇.ﾟ｡🍊｡
:*｡_💠👝｡_💮*･_ﾟ👛
＼ξ ＼ ζ／
∧🎀∧＼ ξ
（*･ω･ )／
c/ つ∀o♥
しー-Ｊ
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Akaza x Reader
FanfictionAusama Himaru küçük yaşta yetim kalmıştır. Ve 18 yaşındayken bir iblis tarafından hayatı kurtarılır.
