Dumped by the Real World

Chapter 3: Clarity

This chapter is dedicated to @IngridDaileg
Salamat sa suporta! :) Kahit pinili ko ng itigil to.

Author's Note:
Salamat po sa lahat ng nagbabasa, gagawin ko po yung best. Nainspire lang kasi akong gumawa. Kahit first time ko po to.

Continuation...

Althea's POV

Nagising ako sa isang napakapamilyar na lugar. Iniikot ko ang aking ulo sa kanan at nakita ko din ang isang pamilyar na litrato na naglalaman ng pinakamamahal kong babae sa mundo.

Pilit kong inalala ang nangyari kanina, ngunit kumikirot lang ang ulo ko. Huminga ako ng malalim at nagbuntong hininga, senyales na handa na ulit akong alalahanin ang nangyari. Pinikit ko ang aking mga mata at nagsimulang magbalik-tanaw.

Flashback...

Dugs! Dugs! Dugs! Hindi ako nasayaw.

Nagising nalang ako sa katok sa pintuan. It was really hard. And suddenly chills surround me. I can feel that my breathing becomes heavy. Bumangon ako upang lumapit sa pintuan.

Dahan-dahan.

Dalawang hakbang nalang.

Isa nalang.

Lahat ng nararamdaman ko, dumoble.

Before I open the door, I can see the doorknob twisting. I stepped back.

Isa pa.

The door widely opened. And there I see a girl, older than me (I Guess). Wait, I think I already saw her. But, where? I saw her smirk at me.

This looks like trouble.

And before I knew it, nasa unahan ko na siya. Nakatitig sa mata ko. Naramdaman kong may nakatarak sa leeg ko. Nararamdaman ko ang tilos nito. Suddenly, I can feel na humahapdi ang thighs ko. I can feel that the unnecessary mark burns.

"I knew it!" She said. She snaps and everything went black!

End of Flashback...

Pero nandito naman ako sa kwarto ko ah? Panaginip lang ba? Oo nga panaginip lang. Nakahinga ako ng maluwag dahil isa lamang palang panaginip ang nangyari.

Ngunit natigilan ako sa nakita ko. Si Dad. At ang mas nakakagulat. Ang babae sa panaginip ko. Teka, hinawakan ko ang leeg ko at may mahapding parte iyon. Teka nga, teka, totoong nangyari pala ang mga iyon? At ngayon bihag niya si Dad. Pero bakit parang they are talking casually?

"Gising ka na pala. Mabuti naman, tagal na naming nag-iintay sayo!" Sabi ng hindi kilalang babae.

"Sino ka! Layuan mo ang Daddy ko!" Nanggagalaiti kong tugon.

"Woah woah, wait lang ha? Unang una hindi ko bihag si Sir Juno. Pangalawa, hindi mo ba talaga ako kilala?" At nagbigay siya ng isang makahulugang ngiti.

"Bakit kilala mo si Dad? Anong kailangan mo samin!" Bigla nalang nawala ang matapang na Althea. "Please, wag mo naman kunin si Dad, siya nalang ang meron ako." Nakakaasar na luha to, ayaw makisama sa may katawan! Nakaramadam naman ako ng yakap. I can feel a hundred percent comfort. Ramdam ko na ligtas ako sa bisig niya. Tumingala ako ng bahagya para makita ang mukha niya. And I saw Daddy kissing Santa Claus "JOKE"!. And I saw Daddy smiling at me. As if he is telling me that EVERYTHING WILL BE FINE. I can see assurance in his eyes.