!¡!¡!Kitap devamı gelmeyecek. Ona göre okuyun!¡!¡
Elis Gün başarılı bir yüzbaşı. İki abisi bir ikizi ve ikiz kardeşleri olduğunu öğrenirse. Ayrıca Annesi Trabzon'lu kalabalık bir ailenin kızı babası Adana'nın aşiretlerinden biri olursa işler daha da...
Uzun bir yolculuktan sonra artık Adana'ya gelmiş bulunmaktayım. Uzun süredir gelmiyorum bakalım neler değişmiş.
Hemen karakola doğru yol aldım. Neden mi çünkü Akın abi başkomiser. Karakola geldiğimde danışmadan odasının nerede olduğunu öğrendim. Hızlı adımlarla odasına gelince kapıyı tıklattım ve beklemeye başladım. Gel komutu ile odaya girince ayağa kalktı önce baştan aşağıya beni sürdü. Galiba hasar kontrol yapıyordu.
Artık dayanamayıp konuştum. "Abi hasar kontrolün bittiyse sarılalım mı?". Kollarımı açıp beklemeye başladım. O da vakit kaybetmeden sarıldı. "Hoşgeldin güzelim. Şükür gelebildin. Annemler ne kadar özledi tahmin bile edemezsin" dedi ve ayrıldık. "Bende hepinizi çok özledim abim ama biliyorsun işte anlattım zaten" " Bilmez olur muyum seni manyaksın sen bi yerinde duramıyosun ki".
"Bu arada amcamgil geldi" dedi. "Ben size rahatsızlık vermeyim abi" dediğimde kaşları çatıldı. "Ne rahatsızlığı güzelim Aras geldiğini duysa ve bize gelmediğini öğrenirse ne olur sence?". "4. Dünya Savaşı çıkar herhalde" "O yüzden bize gidiyoruz ama benim 2 saatlik bi işim kaldı bekleme istersen beni eve git zaten yol yorgunusun" "Yok abi karargahı gidip albaya geldiğimi bildirmem lazım. Aslında bir hafta izinliyim haftaya kadar elimin altından çıksın". "Peki güzelim sen bilirsin dikkat et kendine" "Tamam abi görüşürüz".
Karakoldan çıkıp karargahı doğru sürmeye başladım. Karargahı geldiğimde kapıdaki er arabayı durdurdu ve camı açmam için işaret etti. Beklemeden telefon kılıfını arkasından asker kimliğimi çıkartıp gösterdim. Önce yüzüme baktı sonra kimliğe. Bir anda gözlerini kocaman açtı ve tekmil (yanlış yazmış olabilirim) verdi. "Er Yiğit Kazak Manisa emret komutanım" "Rahat asker" dedim beklemeden kapıyı açtı bende içeri girip arabayı park ettim.
Karargaha girip hatırladığım kadarı ile albayın odasına doğru yol aldım. Ve bingo. Doğru hatırlamıyorum. Albay postası beni görünce albaya haber verdi. Müsait olduğunu söyleyince beklemeden kapıyı tıklattım ve odaya girdim.
"Yüzbaşı Elis Gün Trabzon emret komutanım " " Rahat asker" diyince rahata geçtim. "Erken gelmişsin Yüzbaşı biliyorsun ki bir hafta izinlisin" "Evet komutanım sadece geldiğimi bildirmek istedim" dedim. "Şimdi gidip güzelce dinlen ama telefonun her daim açık olsun çıkabilirsin" dedip kapıyı gösterdiğinde selam verip çıktım.
Karargahtan çıkıp karakola gitmeye başladım. Karakola geldiğimde Akın abi de binadan birileriyle konuşarak çıkıyordu. Kornaya basmaya tüm bakışlar arabama toplandı. Akın abi de arkadaşlarıyla vedalaşıp kendi arabasına bindi. Bende onu takip ediyorum ama canım sıkılmaya başladı. Küçük bir yarıştan bişey olmaz bence.
Benim hızlandığımı görünce o da hızlanmaya başladı. Böyle böyle 5-10 dakika içinde eve geldik. Arabadan indiğimizde o önde ben arkada kapıya geldik ve Akın abi zile bastı. Kapıyı Nurcan teyzem (Akın abi ve Aras'ın annesi) açtı. Ben abimin arkasında kaldığım için görememişti.
Geri çekilip beni görünce büyük bi çığlık attı. Yuh o nasıl ses be teyzem yaa. "Elis yavrum" diyip sarıldı. Bende sarılışı karşılık verdim. Geri çekilince o da Akın abi gibi hasar kontrol yapmaya başladı. En son dayanamayıp Ahmet amca (Akın abi ve Aras'ın babası) gelip beni kurtardı. Sarılma faslından sonra içeri girip beni herkese tanıttı.
İçlerinden biri bu bana nerden tanıdık geliyor diye düşünürken bi anda aklıma gelen kişi ile sinir hücreleri tavan yaptı resmen. "Ve buda sonuncu kuzenimiz Toprak" Aras sonunda herkesi tanıştığında Toprak' a dik dik bakmaya başladım. Sanırım o da beni hatırladı ki yavaş yavaş geri gitmeye başladı.
"Vay Toprak efendi seni burda görmek ne kadar güzel anlatamam" dediğimde Aras'ın arkasına saklandı."Kızın siz tanışıyor musunuz?" Ahmet amcanın sorusu ile bakışlarımı Toprak' tan çekmeden konuştum. "Tanışmaz olur muyuz amcam Toprak sayesinde neler yaşamadık ki. Dimi Toprak?". Mehmet bey yani Toprak' ın babası "Nasıl yani?" diye sorunca ona döndüm.
"Biz Toprak'la 1.5 yıl önce görevdeyken tanıştık. Toprak' ın inadı sayesinde askerler ile esir düştük. Bize birkaç gün işkence ettiler. Özellikle de bana. Oradan da zaten benim sayemde kurtulduk. Yaralarım ise daha yeni iyileşti çok derin yaralardı "
Toprak babasından biraz azar işittikten sonra yemek yiyip çay ve tatlı yemek için terasa çıktık. Bir süredir terasta oturuyorduk. Tam çayımdan bir yudum daha alacaktım ki telefonum çaldı. O sırada herkes bana bakmaya başladı. Telefonuma baktığımda kayıtlı olmayan bir numara olduğunu gördüm. Bekletmeden açtım.
"Alo"
"Alo merhaba Elis hanım ile mi görüşüyorum"
"Evet benim bir sorun mu var"
"Evet efendim yıllar önce doğduğunuz hastaneden yani ******** hastanesinden arıyorum. Sizin doğduğunuz gün başka çocuklar da doğmuş ve bir aile çocuklarının öz kızı olmadıklarını öğrenmiş. Yarın saat 13:00 da DNA testi yapılacak. Yarın sizi hastanemizde bekliyoruz"
"Tamam yatın orada olacağım iyi günler"
"İyi günler"
Tele fonu kapatıp boş gözlerle Aras'a bakmaya başladım. Birşeyler olduğunu anlayıp yanıma geldi ellerini yanaklarıma koydu ve konuştu "Güzelim iyi misin arayan kimdi ya da ne dedi de böyle oldun" " Aras " "Söyle güzelim" "Az önce beni doğduğum hastaneden aradılar ve bebeklerin karışma ihtimali olduğunu söyledi. Bu bebek te benim"
Şuan tüm ev halkı şok içinde kalmış bir şekilde öylece oturuyorduk. Artık cidden yoruldum. Niye ben ya niye ben. "Ben yarın Trabzon'a DNA testi yaptırmaya gideceğim. Biraz yorgunum dinlenmem lazım. Sabah beni bulamazsanız büyük ihtimalle yolda olurum. İyi geceler ". Herkes hep bir ağızdan iyi geceler dedi ve burda kaldığımda kullandığım odama gittim.
Yarın sabah için uçak bileti aldım ve alarm kurup uyumaya çalıştım. Artık ne zaman uyursam.
Sabah alarm sesi ile kalktım. Sabah 4 olduğu için herkes uyuyordu. Bende sessiz olmaya çalışarak birkaç kıyafet ve eşyayı bir çantaya koydum. Üzerime debi bunları giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evden çıkıp havalimanına doğru gitmeye başladım. Uçağa binip Trabzon'a doğru gitmeye başladım. Umarım hepimiz için hayırlısı olur diyip biraz daha uyumaya başladım. __________________________
Selam
Birazcık kararsız kaldım acaba Aras ile kuzen mi olsalar dedim sonra geri vazgeçtim.
