[Zawgyi]
ဥဥ လက္ရွိသူ႔အခန္းရဲ႕ကုတင္ေပၚမွာ ေဘးတစ္ေစာင္းလွဲအိပ္ေနရင္းညီးညဴေနသည္။နည္းနည္းေလးလႈတ္လိုက္လ်ွင္ေတာင္အသည္းခိုက္လုမတတ္နာေနတာမို႔ ညက သူေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔အားတင္းၿပီး အခန္းဆီျပန္လာခဲ့တာကိုေတာင္သတိရသြားတယ္။
နာက်င္လြန္းလို႔မညီးညဴနိုင္ေတာ့ဘူး။သူ႔ခနၶာကိုယ္ကိုေစာင္နဲ႔လံုးေထြးလို႔အခန္းထဲမွာ ခပ္ေကြးေကြးေလးမွိန္းေနလိုက္သည္။
"ဥဥေရ...ဥဥ...တံခါးဖြင့္ပါအံုး.."
အခန္းအေရွ႕မွေျခသံမ်ားနွင့္အတူ မမနိုးနိုး၏ေခၚသံကိုၾကားလိုက္ရေလသည္။သူအသံျပန္ျပဳဖို႔အားယူလိုက္ေပမယ့္လည္း ဖ်ားေနတဲ့အရွိန္ေၾကာင့္သူ႔အသံေတြက လည္ေခ်ာင္းဝမွာတင္ပဲ တိုးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္၏။
"ဥဥေရ...ေၾသာ္...ဒီကေလးနွယ္...အေရးႀကီးပါတယ္ဆိုမွ"
ခ်ေလာက္....
က်ီြ.....
ခပ္ျဖည္းျဖည္းတံခါးဖြင့္သံနဲ႔အတူႏြမ္းလ်ေနသည့္မ်က္နွာေလးကတံခါးၾကားတြင္ေပၚလာ၏။
"သခင္ႀကီးက ဥဥကိုေခၚခိုင္းလိုက္တယ္"
"ဗ်...ဗ်ာ...သ...သခင္ႀကီးက ဟုတ္လား.."
"ဟုတ္တယ္...လာ...မမတို႔ေနာက္လိုက္လာခဲ့...ျမန္ျမန္.."
တစ္ခါမွမျမင္ဖူးသည့္သခင္ႀကီးက ေခၚသည္ဟုဆိုေလေတာ့ ဥဥမွာ အနည္းငယ္ေတာ့ ထိတ္လန္႔ေနမိသည္။
"ေနမေကာင္းဘူးလား...ဥဥ.."
"ဟုတ္ နည္းနည္း..."
မမနိုးနိုးကေရွ႕ကေနေျခလွမ္းျမန္ျမန္လွမ္းေနရာမွ အေနာက္လွည့္ၾကည့္ကာေမးေလ၏။သူမၾကည့္ရတာ အေတာ္ေလးအလ်င္လိုေနသည့္ပံုပင္။
"သိပ္လည္းစိတ္မပူပါနဲ႔ နိုးနိုးရဲ႕...ဒီမွာ ဥဥ မမတို႔ေျပာတာ ေသခ်ာမွတ္ထားေနာ္..."
"ဟုတ္..."
႐ြက္ဝါဆိုသည့္အမ်ိဳးသမီးက အိမ္ႀကီးနားမေရာက္ခင္မွာ ထေျပာေလ၏။
"သခင္ႀကီးက စကားမ်ားတာမႀကိဳက္ဘူး...မဆူညံရဘူး...သူခိုင္းတာကို အထြန္႔မတတ္ပဲလုပ္ေပးရင္ရၿပီ၊ ဥဥအဲ့တာေလးေတြ လိုက္လုပ္နိုင္ရင္ အဆင္ေျပၿပီေလ.."
