[Zawgyi]
အခန္းက အေစခံေတြေနတဲ့အေဆာင္ထက္စာရင္အေတာ္ေလးကိုႀကီးတယ္။ကုတင္တစ္လံုးရယ္ အဝတ္ဗီရိုခပ္ေသးေသးတစ္လံုးရယ္၊ စားပြဲပုေလးတစ္လံုးနဲ႔ပန္းအိုးတစ္ခုပဲရွိတယ္။ဒီေလာက္က်ယ္တဲ့အခန္းႀကီးထဲမွာ လြတ္ေနတဲ့ေနရာေတြအမ်ားႀကီးရွိတာမို႔သူအံ့ၾသေနတယ္။ခ်မ္းသာတဲ့လူေတြက ဘာလို႔မ်ား အသံုးမျပဳပဲနဲ႔ေနရာလြတ္ေတြတအားေဆာက္လုပ္ထားၾကတာပါလိမ့္။ေျမႀကီးေတြ နွေျမာစရာႀကီး။
ေဒါက္....ေဒါက္....
တံခါးေခါက္သံၾကားေတာ့ လွဲအိပ္ေနရာကေနထၿပီး သြားဖြင့္လိုက္တယ္။သူ႔အခန္းေရွ႕မွာ ရပ္ေနတာက အေငြ႕တစ္ေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္တစ္ခ်က္ကို လင္ဗန္းေပၚတင္ကိုင္ထားရင္း မ်က္ခံုးေတြတြန္႔ခ်ိဳးေနတဲ့ အိမ္ေစအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္။
"သခင္ႀကီးက ဒါကိုလာပို႔ခိုင္းတာ...ကုန္ေအာင္စားၿပီးေဆးေသာက္တဲ့.."
"ဟုတ္ကဲ့..."
အမ်ိဳးသမီးက သူ႔လက္ထဲ ဗန္းကိုထိုးေပးၿပီး သိပ္မၾကည္လင္ေသာမ်က္နွာနဲ႔သူ႔ကိုအထက္ေအာက္အဆံုအဆန္ၾကည့္သြားသည္။
"ျဖဴဖက္ျဖဴေရာ္နဲ႔...ဘာမ်ားခိုင္းစားလို႔ရနိုင္မွာတဲ့လဲ.."
သူမကထိုသို႔ေျပာၿပီး ထြက္သြားသည္။ဥဥက အခန္းတံခါးေလးအားျပန္ပိတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ဗန္းကိုကိုင္ကာ စားပြဲခံုပုေလးဆီေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္။
ဂလြီ....ဂလြီ....
"ငါသိတယ္...ေကြၽးမွာပါကြ.."
သူ႔ဗိုက္ေလးကိုပြတ္ၿပီးေရ႐ြတ္လိုက္၏။ညကတည္းက ဘာမွမစားရေသးသည္မို႔ ဗိုက္ကအေတာ္ေလးကိုဆာလွသည္။ဆန္ျပဳတ္အား ခပ္ျမန္ျမန္ေအးေအာင္ဇြန္းျဖင့္ေမႊကာ နႈတ္ခမ္းကလည္းေလျဖင့္တဖူးဖူးမႈတ္ေနေလသည္။
အနံ႔သင္းသင္းတို႔က နွာဖ်ားစီ ရစ္သိုင္းလာေတာ့ သေရပင္က်လာ၏။တစ္ဇြန္းေလာက္ခပ္ကာ ခပ္ျမန္ျမန္ပင္မႈတ္ေသာက္လိုက္သည္။ခ်ိဳ ၿမိန္သည့္အရသာက လ်ွာထဲစြဲသြားေတာ့ သူ႔မ်က္ဝန္းေတြလင္းလဲ့သြား၏။ဆန္ျပဳတ္၏အရသာအားမ်က္လံုးမွိတ္ကာ ဇိမ္ခံေသာက္ေနသည္။
