𝙏𝙃𝙄𝙎 𝙄𝙎 𝙉𝙊𝙏 𝙈𝙔 𝙒𝘼𝙔 ||ʙᴀᴋᴜᴅᴇᴋᴜ||

BÖLÜM 1

Deku ve Bakugou her zaman oldukları gibi Kahramanlık Akademisinde aynı görevde eşleştirilmişlerdi ve Deku bundan ne kadar mutlu ve memnun olsa da
Bakugou bunun tam tersiydi.

Lanet olası bir inekle asla ortaklık yapmazdı.Hem ne kadar istemese de zorunluluktan göreve uymayı seçmişti.


(Görev Başarıyla Tamamlandıktan Sonra)

Deku:
"Bugün harikaydı!" dediğinde haklı olsa da Kacchan'a kızgındı ve her ne kadar ona sesini yükseltmek istemese de bu konuyu dile getirmesi gerektiğini düşündü ve aniden modu değişti.

"Hey Kacchan! Sana uygulamamız gereken planı her anlatmaya çalıştığımda lütfen bir beni dinlesen! Az kalsın ölüyorduk-"


Bakugou:
"Kes sesini aptal! Sana direk dalalım şu piçlere diyorum sen hâlâ beceriksizliğinden plan peşinde koşuyorsun!"

Deku, Bakugou ile tartışmanın kötü olacağını düşünerek olumlu bir şekilde konuşmaya başladı.
(Saniyede bir modunu değiştirio çocuk fghugjvkhulıj)


Deku:
"Çok iyi bir ekip olduk ama!"

Bakugou, Deku'nun söylediği anlamsız (ona göre) bir cümleyi neden söylediğini sorgularken aynı zamanda Deku'nun ne kadar aptal olduğunu düşünüyordu.


Bakugou:
"Tch-"


Deku, Bakugou'ya garipçe bakıyordu. Ama şaşırmadı.

Şaşırsaydı asıl garip o olurdu çünkü.

Bakugou hep böyleydi ve böyle olmaya devam edicekti. Ederdi.

Deku ona hep hayranlık duymuştu. Sanki Bakugou'ya bağımlıymış gibi hissediyordu.

Bunun nedeninin ona duyduğu hayranlık olduğunu düşünerek Kestirip atıyordu. Gerçekte böyle miydi ki?

Deku artık ayrılık vakti geldiğini anladığında Bakugou'ya iyi akşamlar dileyerek evin yolunu
tuttu.

Eve geldiği gibi yattı. Bakugou ise aptal, beceriksiz, ineğin teki olan çocuğa küfürler

saydırarak eve gitti.

Tabi uyumaya hiç niyeti yoktu. Geç saatlere kadar yine telefona bakacaktı...

Yazardan;

İlk bölümüm sizce nasıl olmuşş? İlk hikayemden soğudum yeni hikayeye başlayayım belki yazma sevincim gelir de dönerim ilk hikayeme tekrar dedim ve buna başladım :))
Yorumlarını bekliyorum..