Eloise // A Chronicles of Narnia Fanfiction

𝔈𝔡𝔪𝔲𝔫𝔡 𝔞𝔫𝔡 𝔱𝔥𝔢 𝔚𝔞𝔯𝔡𝔯𝔬𝔟𝔢

İyi okumalar...

° ° ° ° ° °

Lucy, Eloise'ı beklemeden boş odadan dışarıya koştu ve diğer üçünü buldu. "İyiyiz!" diye tekrarladı. "Geri döndük!"

"Lucy, sen neyden bahsediyorsun?" diye sordu Susan.

"Ne?" dedi Lucy şaşkınlıkla, "Nerede olduğumu merak etmediniz mi?"

"Saklanıyor muydun?" dedi Peter. "Zavallı Lu, saklanmış ama kimse fark etmedi! Eğer insanların seni aramaya başlamasını istiyorsan bundan daha uzun süre saklanmalısın."

"Fakat biz saatlerdir buradan uzaktaydık..." dedi Lucy.

Diğerleri birbirlerine baktılar.

"Biz mi? Eloise seninle miydi?"

"Çatlak!" dedi Edmund elini başına vurarak. "Bayağı çatlak."

"Ne demek istiyorsun Lu?" diye sordu Peter.

"Söylediğim şeyi!" diye cevapladı Lucy. "Hemen kahvaltıdan sonra dolaba girmiştim ve saatlerdir uzaklardaydım, çay içtim, bir sürü şey oldu. Ve evet, Eloise de benimle birlikteydi!"

"Saçmalama Lucy." dedi Susan. "Biz bu odadan az önce dışarı çıktık ve sen oradaydın o sırada."

"Hiç de saçmalamıyor!" dedi Peter, "Yalnızca eğlenmek için hikâye uyduruyor, değil mi Lu? Ayrıca, neden olmasın?"

"Hayır Peter, uydurmuyorum" dedi Lucy. "O dolap büyülü. İçinde bir orman var ve kar yağıyor, bir Faun, bir de Cadı var ve Narnia deniliyor oraya, gelin görün."

Diğerleri ne düşüneceklerini bilmiyorlardı, fakat Lucy o kadar heyecanlıydı ki hepsi yeniden onunla odaya gittiler. Lucy önlerinden aceleyle yürüdü, dolabın kapısını açtı ve "Şimdi girin ve kendi gözlerinizle görün." diye bağırdı.

"Seni gidi kaz!" dedi Susan, kafasını dolaba sokup paltoları aralayarak, "Bu yalnızca sıradan bir dolap; bak dolabın arkası orada."

Sonra birer birer içeriye bakıp paltoları araladılar ve hepsi de -Lucy de dahil - son derece normal bir dolap gördüler. Ne orman, ne de kar vardı, yalnızca çengel askıların bulunduğu dolabın arkası görülmekteydi. Peter emin olmak için dolaba girdi ve eliyle dolabın arkasına vurdu.

"Çok iyi bir şakaydı Lu." dedi yeniden dışarı çıkarken, "Kabul etmeliyim ki bizi aldattın. Neredeyse inanıyorduk sana."

"Fakat bu, asla bir şaka değildi!" dedi Eloise, "Gerçekten doğruydu."

"Az önce her şey değişikti. Sahiden değişikti. Yemin ederim!"

"Yeter Lu," dedi Peter, "biraz fazla ileri gittin. Şakaysa şaka! Yeter artık!"

"Peter!" diye çıkıştı Eloise, "Bu bir şaka değildi! Lucy doğruyu söylüyor!"

"Ona kanmış olamazsın, Eloise." dedi Susan, gözlerini devirerek.

Lucy'nin yüzü kıpkırmızı kesildi, ne diyeceğini bilmemesine karşın bir şeyler söylemeye çalıştı ve gözyaşlarına boğuldu.