İTİRAF | TEXTİNG✔

25.BÖLÜM

ELZEM ARAL

"ANAM! YOLLARINA GÖZLEME AÇTIĞIM ANAM!" Evin içinde bağıra bağıra gezerken abimin odasının önünde durdum ve kapıyı hunharca açtım.

"Dikkat dikkat Elzem hanım içeri giriyor!" dedim ve elimdeki tarağı silah yapıp abime doğrulttum.

"Unutturma da AQ seviyeni ölçtürelim." Ona 'hıı götüm' dercesine baktım ve tarağı malum bölgeye attım.

"Git hadi sen nereye gidersen!" Bir köşede şeytani gülümsememi yaparken abim acıyla kıvrandı.

"Şimalle dışarı çıkacağız ona manita bulacağım ağla." Başının altında ki yastığı aldı ve bana fırlattı.

Ama tabii ki subway surfers çok oynadığım için bu atılımdan kaçtım.

"Iska, ıska!" Hunharca yine kahkaha attım.

"Ayağa kalkarsam iyi kalkarım Keziban!" Modum anında düştü ve suratına mal mal baktım.

"Bana bak dallama manitamın yanında da Keziban dersen sikerim belanı haberin olsun!" Abim acıyı bir kenara bıraktı ve bana sinsice sırıttı. Yataktan kalkıp oturur pozisyona geldi.

Babam benim adımı Keziban vermek istemiş, anam tabii ki izin vermemiş. Abimde bunu duyduğundan beridir böyle.

"Senin manitan mi var lan?" Bu seferde kızdı.

"Naz yapıyor azıcık ama halledicez." Abimin kaşları halen düzelmedi.

"Olamaz bu biluyorsun değil mi?" Başımı onaylar anlamda salladım.

"Biliyorum ama bu seni ilgilendirmez. Ecem koleksiyonuna devam et sen." diyerekte bir laf çarptım.

"Şimaller de yeni koleksiyon bulurlar." Abim içli bir nefes çekti.

"Zorladılar kızım beni," dediğinde bu seferde benim kaşım çatıldı.

"Ne diyorsun amına koyayım iyice mafya dizisine döndük." Bende yanına oturdum ve bağdaş kurdum.

"Kerim mi Kelem mi neyse o herif," Ağzımın içerisinde okkalı bir küfür ettim.

"Nasıl lan nasıl?" Şoktan bime geçemedim o derece yani.

"Şimal'in üzülmesine dayanamazmış, bende şerefsiz tipi varmış, siktirip olup gitmemi söyledi." Ağzım beş karış açık kaldı.

"Aynen böyle mi söyledi? Bizim Kerim kibardır oğluşum kabalaşmış." dediğimde abim yüzüme doğru güzel bir nah işareti yaptı.

"Aşık o Şimal'e söyleyeyim ve belasını sikesim var." Ağzına iki tane ardı ardına vurdum.

"Ben varken sana ne münasebet küfür etmek?" Abim gözlerini devirdi.

"Sende korkundan ayrıldın yani," dediğimde abim başını onaylar anlamda salladı.

"Keşke dövseydi seni." Abim bana doğru döndü ve boynumdan tutarak kolunun altına aldı.

"Şimdide söyle bakayım." Küçüklükten beridir bunu yapar ve eninde sonunda ben kurtulurum.

Yine öyle yaptım ve ben onu kolumun altına aldım. O karmaşa içinde yere bile düşmüştük.

"Senin beynin mi var köpek!" Bizim sesimize anam bile geldi.

"Yemek hazırladım gelin zıkkımlanın." Abimle kavgayı bitirip birbirimize hayretler içinde baktık.