İTİRAF | TEXTİNG✔

38.BÖLÜM

ELZEM ARAL

Şuan biz nerede miyiz?

Burası sihirli bir dünya, gezegenin adı nezarethaneya. Olurum hem katil hem masum.

"Burası artık evim oldu, ben çıkmayı düşünmüyorum." dedim ve aga pozisyonu aldım.

"Nadomla evlenirken önüme bu suçlar gelirse yandım." Ayçi'nin de tek derdi buydu işte.

"Şunlar yüzünden buradayız." Kaan'ın sesini duyduğum da ona ters bir bakış attım.

"Siktir lan gevşek." Alp bana bakıp susmamı işaret etti.

"İyi dedim kocam." dedim ve derin bir nefes aldım.

"ELZEM!" Annemin sesini duyduğum da yutkundum. 

"Bir daha seni buradan toplamayacağım demişti sıçtım sıvadım." Aga pozundan çıkıp yere çöktüm ve bu seferde sıçma pozisyonuna geçtim.

"Elzem ne yapıyorsun?" Alp'in sorusuyla hemen cevap verdim.

"Zaten birazdan anam ağzıma  sıçacak zamanı erkene alıyorum." dediğimde kapıdan içeriye anam girdi. Yanında babam reiste vardı.

"Kalk yerde kalk." Babamın sesiyle küçük bir çocuk gibi sırıttım ve onlara baktım.

"Aaa babacım siz mi geldiniz?" dedim ve yerden kalktım.

"Yaa biz geldik, kızımızım her gün karakoldan topladığımız için yol bile kısa geldi." Babam bunu dediğinde sırıtmaya devam ettim.

"Bakın ne kadar güzel işte. Tasaruf." Anamın eli terliğine giderken benimde ayakkabıma gitti.

"Valla benimki topuklu." dedim anam benimkini görünce yavaşça elini yukarıya kaldırdı.

"Bunlar ailece manyak." Kaan'ın sesini duyduğumda ayakkabını çıkardım ve onları nişan alıp demirlere doğru fırlattım.

Kaan korktu ve geriye sıçradı. Geri zekalı zaten sana gelmedi neden korkuyorsun?

"Kes sesini otur geri zekalı."

"Hâlâ saldırıyorsun Elzem!" Babamın sesiyle tek ayağınma topallaya topallaya oraya gittim.

Fazla sekmişim bu yüzden ayağım bir tik acıdı. Ayakkabımı alıp güzelce giydim.

"Siz çıkabilirsiniz." Polis memurunun sesini duyduğumda ona döndüm. Kaanları işaret ediyordu.

"Her zaman ki gibi." Kaan güneş gözlüğünü havali bir şekilde taktı.

"Sizde sürünün burada ucubeler." Polis memuru onların kapısını açarken diğer memurda geldi.

"Sende onların kapısını aç." Polis memuru bunu dediğinde Kaan'ın yüz ifadesini görmeliydiniz.

"Oldu o zaman biz bi önden çıkalım." Kaan bunu dediğinde iki elime çoktan tükürmeye başlamıştım.

"Bu sefer az kaşıyacağım bekle sen." dedim, kapıları açılır açılmaz Kaan'ın bir kaçışı vardı ama görmeniz lazım.

"Ayçiçek." Bir ses ile hepimiz o tarafa döndük. Nadir meraklı ve endişeli bir ifadeyle geldi.

"Buradayım paşam." Ayçi elini kaldırdı.