- ეხლა შეგვიძლია დავშორდეთ ერთმანეთს - შეცვლილი ხმით უთხრა ჯიმინმა და ხელები მოაშორა სოჰას წელიდან - აქედან რომ გავალთ შეიძლება უხერხული კითხვები დაგისვან და არ დაიბნე
- კარგი სათქმელად ადვილია შენთვის მარა შევეცდები, გასვლა როდის შეგვეძლება
- როცა მოგინდება მაგრამ ჯერ ვერ გავალთ მიხვდებიან
სოჰამ თავი დაუქნია და თავისი ტელეფონი ამოიღო ჩანთიდან, თითქოს ვინმეს ელოდებოდა რომ მოწერდა, მაგრამ მსგავსი, რომ არავინ ყოფილა სოციალური ქსელების სქროლვა დაიწყო
ნახევარ საათში გადაწყვიტეს რომ გასულიყვნენ საკმაოდ დიდი დრო გავიდა იმისთვის რომ გაღვიძება მოესწროთ და ორივემ თავისი ტანსაცმელი დაიბრუნეს ტანზე, ჯიმინმა სოჰას ხელი მოკიდა და ისე გაიყვანა მისაღებ ოთახში. მისის პარკი შესციცინებდა ახალგაზრდა ''წყვილს'' , მაგრამ პატონი პაკი თავიდან ფეხებამდე საბუთების სამყაროში იყო გადაშვებული და არ შეუმჩნევია მოსიარულე წყვილი, იქამდე სანამ მისმა ცოლმა კარგად არ მიარტყა იდაყვი რომ მათკენ გაეხედა. ამის შემდეგ ბატონი პარკიც ამციციმებული თვალეებით უყურებდა წყვილს, თავისი ცოლი გაახსენდა მაშინ როცა პირველად გააცნო მის მშობლებს, როგორი მორიდებული იყო როცა ერთად გამოვიდნენ ერთი ოთახიდან, ამ წამს სოჰასაც იგივე ეტყობოდა სახეზე.
***
მშობლების სახლიდან წამოსვლის დროს საერთოდ არ გაუღია არცერთს ხმა, როცა მიიყვანა ჯიმინმა სოჰა სახლში სანამ გადავიდოდა მანქანიდან ჯიმინმა საუბარი წამოიწყო
- სამსახურშიც უნდა თქვა რომ ერთად ვართ
- ესე უბრალოდ ვერ ვიტყვი ისინი მიხვდებიან მათთან სხვანაირი მოქცევაა საჭირო
- მაგათ ის უნდა ვუთხრათ როგორ განვითარდა ჩვენი ურთიერთობა რაც ჩემს მშობლებს არ აინტერესებდა
- როგორც გახსოვს მე შენზე ვზრუნავდი და მაქედან დაიწყო ყველაფერი მაგრამ ისე ვექცეოდით ერთმანეთს თითქოს არც გვადარდებდა
