Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elizabeth'den
Gözlerimi yavaşça aralarken karşımda endişeli gözlerle bakan Klaus'u gördüm. Onu görür görmez beynime silik bir görüntü geldi. Görüntü netleşirken bana acı veriyordu.
Acı içinde bağırırken "BU LANET ŞEYİ NASIL DURDURABİLİYORUZ" dedim.
Klaus elimi sımsıkı tutarken "Hepsi geçecek sakin ol" dedi.
Silik görüntü yavaş yavaş ortaya çıkıyordu ve karanlık...
...
Uyandığımda çok eski bir yatak ve yanında kitap bulunan masanın olduğu bir odada uyandım. Yatağın üstüne baktığımda kendimi gördüm.
"Ama bu nasıl oluyor?"
Yataktaki ben yavaş yavaş uyanmaya başladım. Hemen yatağın yanına gittim ve "Hey sende kimsin?" diye sormaya başladım ama hiçbir şekilde yanıt alamadım.
Biraz etrafı incelerken günlük gördüm. Galiba bana aitti. Hemen sayfaları karıştırırken tarihe baktım. Şaşkınca "1875 mi?" Dedim.
Odanın kapısı açılınca oraya döndüm.
"Klaus?"
Sonra yataktaki ben hızlıca Klausa sarılıp uzunca öpüştü.
"Bay Mikaelson neden uyandığımda yanımda yoktunuz?"
"Çünkü bayan Mikaelson için güzel bir kahvaltı hazırlıyordum"
Klaus ve kahvaltı hazırlamak. DUR BİR DAKİKA BAYAN MİKAELSON MU!? BİZ YOKSA HAYIR YOK NASIL AMA BEN HATIRLAMIYORUM.
"AMAN TANRIM"
gözlerim kapanıp açıldı ve normal zamana döndüm. Karşımdaki Klaus hemen doğrulup bana baktı.
"İyi misin?"
"Biz senle-"
Sözümü keserek "Evliyiz" dedi.
Şaşkınca suratına baktım ve birkaç dakika sessizlik oldu. Ben ona o bana bakıyordu.
"Niye hatırlamıyorum?"
"Hafızanı sildin"
Kaşlarımı çatıp ona baktım.
"Neden böyle bir şeye ihtiyaç duyayım?"
"Ben seni terk etmiştim. Yani terk etmek değil. Kaçarken seni güvende tutmak için yanımıza almadık"
Sessiz bir şekilde yere oturdum ve sadece olayları kavramaya çalışıyordum.
"Git burdan"
Klaus sözümle birlikte bana baktı. Gitmek istemediği açıktı ama kafamı toplamak için zamana ihtiyacım vardı.
"Seni yalnız bırakamam"
Elimle kapıyı gösterdim. Bana gitme demem için bakıyordu ama hiçbir şey dememiştim.
Son kes kapıdan çıkarken bana özlemle baktı ve gitti.
... Şey fazla kısa ama ben konuyu unutmuşum kitabı baştan sona bi okuyup daha uzununu yazacam inşallah
