ARAL

HAYAL KIRIKLIĞI

Bölüm şarkısı:Who Am l
...
Siz hiç para karşılığında satıldınız mı?
Ben babam tarafından satıldım.Yıllarca beni büyüten başı sıkıştığında beni bir çırpıda satan babam.Ben tüm hayatımı ona adamışken o yaptığı kumar borçlarından ve benim de artık ödeyemediğim borçlardan dolayı beni bir eşyaymış gibi satan babam.Annemin  ölümünden sonra hayatımız alt üst oldu.Babamın artık eve gelmemesi ve hergün evin kapısına dayanan mafyalardan yorulmuştum.
Ta ki bugüne kadar.

Saat gece yarısını geçmişti.Kapının sesiyle uyandım.Babam her zamanki  gibi eve gelmemişti yataktan  kalkıp siyah hırkamı üstüme geçirerek dış kapıya doğru ilerledim.O kadar yorgun ve halsizdim ki kapı deliğinden bakmayı aklımın ucundan bile geçirmedim.Bazen babam eve sarhoş gelir ve bana birşey yapmasından korktuğum için kapıyı açmadan önce kapı deliğinden bakardım ama bu sefer  bakmadan açtım.Karşımda  takım elbiseli iki adamı görünce yorgunluğum ve halsizliğimin yerini bu sefer korku kapladı.Yine babamın kumar borçları yüzünden gelmişlerdi ama aradıkları kişi evde değildi.Sessizliği  iri yapılı   esmer adam bozdu.
"Maral sayer bizimle geliyosunuz."Ben mi?Anlamsız gözlerle karşıma dikilmiş adamları izliyordum.
"Bana bakın ne istiyosunuz bilmiyorum ama istediğiniz kişi burda değil ayrıca bir daha sakın benim evime gelip bana hesap sormayın çağlar beyefendiye'de iletirsiniz hadi iyi geceler."dedim ve kapıyı üstlerine kapatmak için yeltendiğimde karşımda ki adam  benden erken davranıp tek eliyle kapatmamı engelledi.
"Bize zorluk çıkarıyorsunuz maral hanım çağlar bey bu sefer sizi istedi."dedi Hâlâ aynı ses tonuyla.
"Zorluk çıkarırsam ne yapıcaksın kafama silah mı dayıyacaksın. Çağlar beyinizede söyleyin hergün kapıma adam gönderiyor ama kendisi gelmiyor uzaktan adamlık taslamayı kesin dedim." ilk ses tonuma  göre sesim daha sinirli çıkmıştı.
"Bunu siz istediniz"dedi ben ne olduğunu anlamadan beni omuzunun üstüne aldı ve arbaya doğru hızlı adımlarla yürüdü. Ben omuzunun üstünde çırpınırken adamlar  her zaman kız kaçırıyor gibi çok sakindiler.Olayın şokundan çıkıp adamın saçlarına parmaklarımı geçirip çektim ama canı acıyor gibi görünmüyordu
"Beni indir aptal!Ne yaptığını zannediyorsun."dedim bu sefer sırtını cımcıklarken.
Önünde durduğumuz siyah arabanın arka kapısını açıp beni omuzundan indirdi.
"Size zorluk çıkarmamanız gerektiğini söylemiştim maral hanım ve lütfen arabaya binin."artık kaçacak hiçbir yer yoktu pes edip arabaya bindim ve kapıyı kapattım.Nerden bakarsam bakıyım kendimi hep bir kenarda yanlız ve bırakılmış hissediyorum.Bir tarafım gülerken bir tarafım ağlıyor gibi hissediyorum.Bu hayatta kimseyi kendim kadar önemsemiyorum çünkü bende insanlar tarafından önemsenmiyor ve umursanmıyorum.
Gözümden düşen yaşları hiç aldırmadan gideceğimiz yeri pencereden izledim.

"DEVAM EDECEK"