seni bana küstürenler •alker•

12- ateş edecek misin?

"Dünyasız kaldıkça böyle aklıma seni düşürüyorum, karnıma bir tank giriyor gibi seni düşünüyorum."

*

Temmuz 2025

"Bu sefer bir vedayı hak etmiyor muyuz?"

Kapı ağzında ne yapacağımı bilemez halde durarken bileklerim sızlıyor, hatırlatıyordu kendini adeta. Onu gördüğüm için dönüyordu başım, onu duyduğundan kalbim hızlıydı ve onu hissettiğim içindi kıvranışlarım.

"Vedalar acıtmaz mı?" dedim toplayabildiğim gücümle. Omuz silkti ve içeri doğru birkaç adım attı. "Seni hangisi üzmez kestiremedim,"

"Beni üzmemeyi bu kadar önemsiyor musun?" dediğimde arkaya doğru birkaç adım atmış, içeri girebileceği kadar alan açmıştım ona.

"Önemsemem yetmiyor ki,"

Kapıyı kapattı ve tekrar bana döndü. Yalpalayan adımlarıyla bana yaklaştığında ağır içki kokusu beni karşılayan ilk şeydi.

"İçtin mi sen?"

"Sana söylemiştim, kadehler devirsem bile sarhoşluğumun sebebi önce gözlerin olur."

Göz devirdim gülerken. "Ağzın bayağı iyi laf yapıyor, tebrikler."

"Estağfurullah. Manzaram çok güzel, ondandır."

Oflamamak için direnirken kollarımı önümde bağladım. "Üç lafından ikisinde iltifat etmek için mi geldin?"

"Amacım bu değildi de ne kadar güzel olduğunu unutmuşum." dedi laubali sayılacak bir tavırla. Şakaklarımı ovarak sakin kalmaya çalıştım.

"Altay, yeter. Ne diyeceksen de, sonra git lütfen. Seni sıkmak istemem."

"Beni zaten sıkmıyorsun ki Kerem,"

Dudak büzerek bakışlarımı kaçırdım. "O gün öyle hissetmiyor gibiydin."

Başını salladı sağa sola onaylamazca. "Sadece sinir olmuştum, geçmişi eşelemeyi sevmiyorum, bu beni geriyor."

"Geçmişine güvenmediğin için mi?"

"Belki de ama daha çok eşeledikçe sana verdiğim zararlar çıkıyor ortaya ve bu beni delirtiyor."

Kaşlarımı çatarak yüzlerimiz arasında santimler kalana kadar adımladım ve parmak uçlarıma yükselip dudaklarına yaklaştım.

"Senin duymak istemediklerini ben vücudumda taşıyorum Altay ve inan bu, duymak istemiyorum diyip kaçacak kadar basit değil."

Gözbebekleri titredi, bakışları gözlerimden dudaklarıma kaydı. İçimde kaynayan kanım, kalbime hızla pompalanıyor, duyduğum istek dudaklarımdan başlayarak vücudumu karıncalandırıyordu.

İki yanında salınan kolları yavaş bir şekilde yukarı kalktı ve belime dolanıp beni sıkıca tuttu. Böylece parmak uçlarımdan güç almak zorunda kalmayı kesmiş, ona yaslanmıştım.

"Dengen yine alt üst oldu galiba," diye fısıldadığımda nefesim dudaklarına çarpıp gözlerini birkaç saniye kapatmasına sebep oldu. "Mevzu senken dengem yok,"