Love Can Hurt

Chapter 8

ERA:
ANO?

Trisin:
Venis is my girlfriend.

Era:
Girlfriend mo sya?
Paano?

Trisin:
We're in a relationship since 3 years.

Era:
So, magkilala na kayo matagal na?
P

ero bakit hindi mo sinabi sa akin?

Trisin:
Yup, we know each other when I got there.
I'm sorry that I didn't tell you about our relationship, Venis said she want our relationship in private. So, I didn't I tell you.

Era:
Wala ka bang tiwala sa akin?
Akala ko ba friends tayo?

Trisin:
That's not what I mean, I have trust on you.
Friends nga diba?
I trust you, Era!

Era:
Out muna ako.

Nakakasakit sya!
Yung feeling na wala syang tiwala sa akin. Bakit ngayon pa nya sinabi sa akin? Sa sobrang tagal na naming nagcha- chat ngayon pa nya sinabi.

Ewan ko ba pero hindi ako masaya sa sinabi nya, parang ang hirap huminga na gustong tumulo yung luha ko.

Ano ba yan kung anu- ano na ang nararamdaman ko, siguro may asma na ako.  Para kasing ang hirap huminga. Ayaw kong i chat mo na si Sin, dahil nagtatampo pa rin ako sa kanya. Bakit ngayon pa lang nya sinabi sa akin?

Matagal na siguro silang magkilala kaya naging sila. Akala ko pwede pa sya, yung pala hindi na available!

Ano ba tong nararamdaman ko? Para kasing may napupunit sa dibdib ko! Ayoko ng ganito, parang gusto kong matulog nalang para hindi ko ito maramdaman.

*TING*

Hindi ko binuksan ang cellphone ko kahit sunod- sunod na tumunog yung notification ko. Alam ko naman na sya, pero gusto ko munang mag- isip baka kasi kulang lang ako sa kain kaya ganito!?

ISANG LINGGO na hindi ko na nabuksan ang cellphone ko, hindi sa ayaw kong makita yung chat nya kondi na busy ako sa mga requirements sa school namin lalo na graduating na ako.

Parati ding tumutunog yung messenger ko pero hindi ko pinapansin, may interview pa kasi sa ako susunod na araw para sa scholarship ko nakapasa kasi ako sa isang University sa maynila. Buti nga pumayag si Mama, ayaw nya kasing malayo ako sa kanila tapos wala pa akong pera papuntang maynila!

"Nak, nakita mo pa si Nanay Ester?" tanong ni Mama sa akin habang kumakain kami ng hapunan

"Di nyo po ba naririnig sa kapitbahay na nag migrate sya sa ibang bansa kasama ang anak niya?!"

Minsan talaga nali- late si Mama sa mga balita sa paligid.

"Nadinig ko nga sa mga kapitbahay nila, totoo pala yun?!"

Tumango- tango ako sa kanya habang ngumunguya ako. Pagkatapos naming kumain ay ako na ang naghugas ng pinggan tapos ay dumiretso na ako sa kwarto.

Naisip ko, ang dali ng panahon. Noon palagi pa akong kalaro sa labas dahil wala namang gadget noon, ngayon minsan nalang ako lumalabas kapag may iniutos sa akin.