HAYALDEKİ YILDIZ

0.2

Umutsuz Aşk- Eda Güney- Güldüyar Tanrıdağlı

Bir Garip Mal: Özge seni mahvedeceğini söyleyip duruyor.

Bir Garip Mal: Şahsen ben yapacağına inanıyorum sen kendine yine de dikkat et.

Kimdi bu?

Neden bana yazıyordu?

Hepsini anlamaya çalışıyordum.

Ama bu çok zordu.

Bizim okulda olduğuna çok emindim.

Çünkü neden olmasın??

Peki ben kim miydim?

Ben İzel Alkım. 18 yaşında son sınıf öğrencisiydim. Bu okula sonradan gelmiştim ve geldiğim ilk gün resmen bana cehennem olmuştu. Ona attığım tek bakış, bütün hayatımın değişmesine neden olmuştu. Attığım bakış ile bana çok sert ve soğuk bir şekilde bakmış ve bütün okulun bana düşman olmasına sebep olmuştum. Varsa belki 2-3 arkadaşım anca vardı, dahası yoktu.

Onu her gördüğüm an artık bana ilk günkü gibi sert ve sinirli bakış atıyordu. Ateşin boğulmuş gözlerinden...

Aslında benden nefret eden kişiler beni tanısa belki bir ihtimal beni severdiler. Severdiler değil mi?

Hepsi onun suçuydu.

Bu okula büyük bir hevesle gelmiştim. Çünkü bu okul Akçal Koleji'di ve bu okula herkes giriş yapamazdı. Gereksiz zenginler ve burslular dışında...

Eğer o bunu yapmasaydı belki yaşanmazdı böyle şeyler.

Çağrı Batıkan...

Bana bunları yapanın bütün sorumlusu oydu. Ondan nefret ediyordum.

...

Her zaman Çağrı'yı düşünüp moralimi bozamazdım değil mi? Hayat ondan ibaret değil sonuçta, ama hemde ondan ibaretti... Yani demek istediğim onu hergün okulda görmek zorundaydım. Başka bir anlam yok.

Çok garip bir insanım.

Bence değilim.

Bence tam olarak öyleyim.

Ya da değilim.

Tamam kabul ediyorum çok garip ve çok aptal bir insanım.

Artık okula gitmem gerektiği için hemen hazırlanmaya başladım. Okulda zorbalık görüyoruz diye de depresyona girecek değiliz herhalde.

O çok sevdiğim okul formamı giydikten sonra öndeki saçlarımdan birer tane tutam alıp ördüm. İki tane örgüden sonra parfüm sıkmaya karar verdim. Ben öyle her zengin gibi dior channel falan kullanmıyordum ama benimde güzel hoş kokan parfümlerim vardı elbette. Okula tamamen hazırlandıktan sonra sadece su içmek için mutfağa ilerledim. Kahvaltı etmiyordum. Kahvaltı etmekten nefret ediyordum. Eskiden küçüğüm diye teyzem zorla ettiriyordu ama artık zorlamıyordu.

Evet teyzemde kalıyordum, annem veya babam yok. Onların nerede olduklarından hiçbir fikrim yok, kaç kere teyzeme sorsam bile cevap vermiyordu bile.

Bardak alırken masa duran bir kağıt gördüm. Teyzemdendi not. Notta yazılanları okumaya başladım.

"Bir hafta kadar evde olmayacağım İzel, dikkat et kendine. Gece dışarı çıkayım deme sakın."

Yine aynı nottu. Teyzemin işinden dolayı uzun zaman gelmediği olabiliyordu. Hatta bir keresinde 1 ay eve gelmediği olmuştu. Çoktan alışmıştım bu duruma, sonuçta elimden bir şey gelemezdi. Bardağıma su doldurup içtiğimde hemen çantamı alıp evden ayrıldım.

Akçal Koleji ne kadar popüler bir okul olsa bile gerçek yüzü öğrenilirse neler olacağını hiç bilmiyordum. Aslında öğrenilse çok iyi olurdu.

Ay keşke öğrenilseee.
Amin.
Amin.
Amin.
Dualarım kabul olur inşallah.
Tü tü tü.
Veeee olan oldu.
Cehennem Okuluna hoş geldinizzz.

Şuan çok heyecanlıyım
Umarım bu texting tutar.
Amin amin