HAM-..🖤 [Yeniden Yazılıyor!!]

🥀 11 🌹

YAZILMA TARİHİ: 12.09.2024

Bundan bahsediyorlardı işte. Dün gece yaşananlardan, konuşulanlardan, Gülizar'ın geldiği durumdan bahsediyorlardı.

Herhangi bir nedenden sebepten ötürü bazen nedensizce ve sebepsizce Gülizar ile Turgut Bey'in arasında başlayan, sonra Bir şey söyle artık'dan başlayıp reddetmelerle ısrar etmelerle devam eden şeylerden bahsediyorlardı.

Araya Devran hanımın girdiği, sonra kardeşlerin karıştığı, en sonunda da Gülizar'ın bayılmasıyla krizi ile aldığı ilaçlarla sakinleştirirlerle veyahut onları kovulmasıyla en olmadı kendisinin o ortamı terk etmesi ile biten şeylerden bahsediyorlardı.

Tevafuk eseri olarak her seferinde yağan gök gürültülü şimşekli ve rüzgarlı yağmurları da unutmamalı.

En çok da bunu seviyordu Gülizar. Bu olanlardan sadece bunu seviyordu. Bu olanlara katlanabilmesi hayata devam edebilmesi vazgeçmemesi bir şeyleri kabullenip aşabilmesinin en önemli nedenlerinden birisi de buydu.

O yağan yağmurlar çakan şimşekler gök gürültüleri esen rüzgarlar hepsi Rabbinden bir haberciydi, rabb'inden bir işaretti Gülizar'a göre.

Rabb'i ona kendini hatırlatıyordu ben buradayım bunların hepsi bir imtihan ben varım bana dayan bana güven diyordu.

Onlar birer kul birer insan burası dünya hayatı diyordu. Önemli olan benim yanım benim huzurum imtihandasın. Ben sınıyorum bunların hepsi kaderden benden sana geldi diyordu.

Unutma diyordu hatırlatıyordu müjdeliyordu. Ara ara korkutuyordu ama hepsi rabbindendi ya bu Gülizar'a yetiyordu.

Bu yüzden bu sabah olduğu gibi tüm gecenin aksine bambaşka bir Gülizar olarak açıyordu gözlerini. Bambaşka bir Gülizar olarak devam ediyordu. Yeni bir bakış açısı kazanıyordu tekrardan güç topluyordu.

Ne demişti dün yengesi ilaçlardan ve kullandıklarından mıydı bu dinlenmesi, yorgunluğunun gitmesi? İlaçlar ve kullandıkları mıydı ona yardımcı olan?

Eniştesi öyle demişti değil mi? Arkandayız demişti. Ama savaşan Gülizardı. Yorulan Gülizar'dı. Gülizar bitip tükeniyor düşman yeniliyor sorun ortadan kalkıyor arkasındakiler öyle öne çıkıyor ve bir şeyler yapmaya hazırlanıyordu.

Fakat onlar öne çıktığında zaten olan olmuş biten bitmiş Gülizar tükenmiş oluyordu. Ne zannediyorlardı aile olmak bu muydu?

O görüşmeyi ayarlayınca kendilerini bir şey başarmış mı sanıyorlardı? Onlardan yaşlarca küçük ikizler ve Ayşegül bile her şeyin farkındaydı.

Onlardan daha akıllı daha farkındalık sahibi daha cesur ve daha bir şey yapan kişilerdi. Ama büyüklerine de şaşırmıyor ve kızmıyordu Gülizar.

Çünkü biliyordu. Geçmişin en büyük şahitlerinden ve kanıtlarından birisiydi Gülizar. Unutamıyordu. Yengesine dediği gibi unutmak hafızasını silip atmakla istemiyordu.

Çünkü bekliyordu. Beklediği ona gelene kadar da istememeye devam edecekti.

Yine yeniden yeni bir sabaha gözlerini açtı Gülizar. Her zamanki gibi yanı başında annesi vardı. Ahat'ın yatağında da annesinin ikinci eşi.