Sana baktıkça güzelleştim.
Çiçek oldum
Çocuk oldum
Aşık oldum.
Rüzgarlar, size çok şey anlatır. Anlamak isteyene fısıltısı bile yeterlidir aslında
Düz yürüdüğüm bir yolda esen rüzgar belki de bana çok şey sölüyordur? Ben anlamak istedim ama bağrışlar bile yetersiz kaldı.
Şok içinde ona bakıyordum. Ereni terkeden, Eşinin mezarına asla dönmeyen Dayıma baktım.
oda bana bakıyordu, ama yüzünde bir acı vardı büyük ihtimal morarmış gözüm, patlamış dudağım, şişmiş elmacık kemiğime odaklanıyordu.
"Kim yaptı bunu" diye bağırdı birden herkes irkilmişti ama bu hiçbirşey ifade etmiyordu. Onu bırak Eren,Tanrı bile affetmicekti.
"Neyşin var burda! Haydi gitsene yurtdışına, haydi git de aldat karını! haydi git de terket evini" diye bağırdım. öfkesini görüyordum ama korkum yoktu.
"Herkes çıksın!" diye emir verdi oda da tek ikimiz vardık
"Utku nasıl?" dedi meraklı bir ses tonuyla utku Erenin ikinci ismiydi daha doğrusu dayımın koyduğu isimdi
"Seni ilgilendirmiyor, şuana kadar ilgilendirmemişse bundan sonrası da ilgilendirmez" dedim sertçe
Yüzümü inceledi ve sonra derin nefes aldı "O nasıl Güneş?" dedi tekrardan
"O iyi, ama Eren'in senin varlığını bilmemesi gerekiyor" dedim
"Beni asla affetmicek öyle değil mi?" dedi üzgünce
"Senden nefret ediyor, Seni öldürmek istiyor. Şuan bu öfkesini görmedim ama geçmişte seni gerçekten öldürmek istiyordu" dedim şaşkınca gözlerime baktı
"O beni öldürmek mi istiyordu?" dedi birden
"Annesinin ölüm sebebisin. Bir çocuğun herşeyi ailesidir. Sen iyi bir baba değildin, Sen iyi bir eş değildin." dedim sert bir yanıtla
Gözleri dolmuştu "Defne benim ilk aşkımdı ve ben onu asla aldatmadım" dedi başını öne eğerek
"Neden intihar etti ozaman" dedim sinirlice
"Güneş o zaman anlamazdın ama şuan anlarsın, Peşimde ki insanlar düzgün insanlar değil Utku ile Defneyi bilmemeleri gerekiyordu" dedi
"Ne dersen de ben de Eren de seni asla affetmiceğiz" dedim ve oturduğum sandalyeden kalktım.
Kuytu köşede olan bir binaydı, Erenin babasını gerçekten bulmaması gerekiyordu. Eğer bulursa Eren kendini kaybediceğini biliyordum.
Motoruma doğru ilerlerken saate baktım saat 20.18'di Bu halde eve gidemezdim, hiçbir bahane sunamazdım.
Motoru nihayet gördüğümde motorumun yanında bir araba olduğunu farkettim. kapşonumu kapayıp motoruma doğru yaklaştım.
aniden telefonum titremişti.
Bilinemeyen numara
Arabaya bin
Dayımın sözleri aklıma gelmişti "Peşimdekiler düzgün insanlar değil" hızlıca kaskımı elime aldım fakat aniden arabanın kapısı açıldı ve içinden bir adet Kerem çıktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk'a ihanet
Novela JuvenilBir dünya düşünün içinde damarlarında akan kanda bile iyilik bulunmayan insanlar... Bir dünya düşünün ya Av yada Avcı olduğunuz.. O dünyada bir kadın düşünün Adalet isteyen! Ben Güneş, Evet bu geceye bürünmüş dünyaya ışık saçmaya geliyorum...
