Visal - Gerçek Ailem

1. bölüm

İlk bölüm ve ben çok heyecanlıyım!
Keyifli okumalar bebeklerim!
(⌒_⌒;)

Yalgı Beria Mehru'dan;

Uykumdan kan ter içinde uyandım. Yine aynı rüyayı görmüştüm.

Gerçek ailemi.

Üvey ailemin vefat etmeden önce yalnızca bir defa anlattığı ailemi.

Anlattıkları; Öz ailem ben beş yaşındayken vefat etmiş. Bir trafik kazasında. Sadece ben sağ kalmışım. Yoldan geçen arabalardan biri, yani üvey ailemin arabası bizi farketmişler. Ailemi hastaneye, beni de kendileriyle birlikte evlerine getirmişler.

Anlattıkları sadece buydu.

Zaten ben on beş yaşındayken, yani geçen yıl vefat ettiler.

Şu an ise onların benden büyük iki oğluyla yaşıyordum.

Yani; Batuhan ve Demir abiyle birlikte yaşıyordum.

Aslına bakarsan, ben öyle bir kaza hatırlamıyorum. Hastalığımdan dolayı, yaşadığım, duyduğum, gördüğüm her şeyi hatırlıyorum.

Tıpkı, her gece gerçek ailem ile yaşadıklarımı rüyamda görmem gibi.

Ama kaza ile ilgili şu ana kadar ne bir rüya gördüm, ne de bir şey hatırladım.

Bilmiyorum, belki de bu bana zihnimin bir oyunudur.

Her neyse, okula gitmeliydim.

Ateş kolejin de okuyordum.

Saate baktım, 05:12-di.

Yataktan kalkarak banyoya gittim.

Banyo yaparken biraz kendimden bahsedeyim; 16 yaşındayım. İki üvey abimle birlikte yaşıyorum.

Batuhan abi, üvey ailemden kalan şirketleri yönetiyorken, Demir abi hukuk okuyor.

Batuhan abinin 28 yaşı var. Demir abinin ise, 20. İkiside çok ciddi ve sinirli insanlar.

Her şeye kızar, asla gülümsemezler.

Tamam, hayatım boyunca istediğim kıyafetleri giymiş, istediğim yemeği yemiş, istediğim gibi gezmiştim ama sevgi konusunda şansım bana gülmemişti.

Benim uğursuz olduğumu söylerler hep. Öz ailemin de, üvey ailemin de benim uğursuzluğum yüzünden öldüğünü söylerler.

Asla anlaşamayız. Sevmezler de zaten beni. Düşünmüyor değilim hakikaten; Ben uğursuz muydum? Uğursuz mu gelmiştim de, az ailem de, üvey ailem de vefat etmişti.

Kafamda ki düşüncelerle banyomu bitirmiştim.

Banyodan çıktıktan sonra okul formaları mı giyerek aşağı, yemek odasına indim.

Batuhan ve Demir abi kahvaltılarını yapıyordular. Bende gidip oturarak kalvaltımı yaptım.

Kahvaltımızı yaptıktan sonra, ben şoförle okula gittim.

Sınıfımın önüne geldim. Kapının yanındaki yazıya yani, 10 B yazıyordu.

Aslında, bundan önce kendi kolejimiz de okuyordum. Sadece, geçen yıl olan tatsızlık sonucunda buradaydım.

Kapıyı çaldım. İçerinden, 'Gel' komutu aldığımda kapıyı hafif açarak içeri girdim.

Öğretmen masasında gülümseyerek bana bakan genç, kadın öğretmen vardı. Bende aynı şekilde ona gülümsedim.

"Ben yeni öğrenci, Yalgı Beria Mehru Soyer." dedim.

"Memnun oldum. Bende matematik öğretmeniniz, Çilek Demir." dedi.