Kör İntikam (Düzenleniyor)

BÖLÜM 5:ANILAR

Hikayeyi bir çok kişinin ağzından yazacağım ve aralara geçmişten sahneler ekleyeceğim bunlar hikayeyi anlamanızı sağlayacaktır.Unutmayın bu hikaye Elisa ve Deniz'in değil hepimizin ve altı o gencin hikayasi.SİZİ SEVİYORUMM♡

BÖLÜM ŞARKISI
Lia shine;Aden
Yedinci ev;Birileri anlatsın bana

Defne'nin anlatımıyla...

Varlığın içinde,yokluk çekecek kadar ruhsuz bir kadın.Evet o benim lakabı,ruhsuz olan o kadın benim yani Defne Yenici.

Benim için insanların ne dediği hiç bir zaman umurumda olmamıştı.Çünkü insanlar sadece konuşur,konuştuklarını kalplerinde filtrelemezlerdi.Buda benim seri bir katil olmamın en büyük nedenlerinden biriydi.Kan kokusunu severdim,insanların çoktan ölmüş ruhlarının üzerine,bende atan kalplerini öldürüyordum.Bunları yaparken asla ellerim titremezdi taki o güne kadar.

Daha sadece on sekiz yaşındayken benden otuz üç yaş büyük bir adamla evlendirilmiştim.Herkes hayata bir şekilde yenilirya buda benim yenilme sebebimdi.

Evlendiğim adamın tek nedeni benden faydalanmakdı.O günün akşamı resmen tecavüz edildim ve daha sonraki günlerde de.İster evli olun ister olmayın zorla yapılan her cinsel ilişki taciz ve tecavüze girmekteydi.

Herkese karşı sert,acımasız çıkan sesim o aileme karşı çıkamamıştı.Babam beni o tecavüzcünün eline kendi elleriyle vermişti.Buda hayattan yediğim en büyük yumruklardan biriydi ama babamın bana öğrettiği çok önemli bir hayat dersi vardı.
Bende o dersi babamın ve annemin üzerinde denedim.Babamın verdiği ders ise,

"Gururunu,hayatını,başını yere düşüren ve senin yaşama sevincini alan herkesi pişman et,susma eğer susarsan hayatta sana susar."Gerçekten çok anlamlı bir sözdü.Bende babama verdiğim sözü tuttum nasıl mı işte bu şekilde.

İlk önce onurumu ve hayatımı çalan o, evlendiğim adamı pişman ettim.Şakağından vurarak öldürdüm.İşte ilk defa o zaman kan kokusu,çok güzel gelmişti.

Sonrasındada,başımı yere düşüren ve yaşama sevincimi elimden alan babam ve annemi pişman ettim.Tam kalplerinden vurdum çünkü onlarda beni tam kalbimden vurmuşlardı.İlk defada o zaman hiç bir zaman titremeyen ellerim öyle bir titremiştiki.Ama acımadan,korkudan,üzülmekten dolayı değil. Mutluluktan ve sevinçten dolayıydı.

İşte ben buydum,babamın verdiği dersi ilk olarak o tecavüzcüde denedim sonrada kendi ailemde.Sonrası geldi zaten ülkedeki pislikleri temizlemek.Hayat ne kadar vurursa sizde inadına yaptığınız şeyin üstüne gidin.Hayat bana vurdu ama,ben insanları öldürmekten asla vazgeçmedim.

Bazen insanları öldürmek iyi bir şeydi,bu ülkede yaşayan herkesin ruhu ölüydü.Ben sadece atan kalplerini durduruyordum.Buda benim inancıma göre kötülük değil, insanoğluna yaptığım iyilikti.Daha 19 yaşındayken cinayet işlemiştim.

O yaşlarda mahkemelerden mahkemelere koşuyordum,Yiğit ilede mahkeme salonunda tanışmıştık.Avukatlığımı yapan adamın yanında stajını yapıyordu.Mahkemeyi kazanmamın en büyük nedenlerinden biride Yiğit'in bana olan inancı ve beni desteklemesiydi.

Bana tecavüzde bulunan bir adamı öldürsem bile ceza alma hakkım yoktu,hapise girme hakkım yoktu,özgürlüğümün elimden alınma gibi bir hak zaten yoktu.Zaten ülkenin içinde bir hapis gibi yaşıyorduk.Özgürlüğün içinde hapis yatıyorduk.