SNOWFLAKE-
Sınıfıma git gide daha çok yaklaşırken Luke'un söylediklerini düşünüyordum. Calum,neden benim için benden ayrılsındı ki? Arada çok fazla tutarsızlık var. Sınıfımın olduğu koridora girince sınıfın kapısının önünün kalabalık olduğunu gördüm. Boyu uzun olduğu için insan kafalarının arasından Calum'u fark ettim. Ama o beni görmemişti. Kızgın bir şekilde yere bakıyordu ve onu tutmaya çalışan çocukları ittiriyordu. Adımlarımı hızlandırıp yanlarına gittim. Önümdekileri hafifçe itip en öne geçtim ve yerdeki kişiye baktım. Son zamanlarda Calum'un sık sık kavga ettiği Paul yere serilmiş ve aptal bir sırıtışla etrafındakilere bakılıyordu. Erkekler onu sevmezdi,çünkü oldukça yakışıklıydı ve tuhaf bir şekilde çoğu kızları kendisine çekerdi. Ama Calum'un hiç bir zaman böyle bir sorunu olmamıştı. O,okulumuzun sert,yakışıklı ve popüler çocuğuydu. Bütün kızlar onun altına yatmak isterdi. Asla bir kız için çabalamazdı. Kızlar ona gelirlerdi. Şimdi neden sürekli Paul ile kavga ediyordu,bunu anlayamıyordum. Paul beni görünce sanki çok önemli biriymişim gibi ayağa kalktı.
''Senin karşına böyle çıkmak gerçekten çok üzücü Snow. Ama bildiğin gibi Calum son zamanlarda bana biraz öfkeli. Sinirini çıkartıyor.''
''Kapa çeneni!''
Calum'a baktığımda sinirden burnundan soluyordu. Eğer biri onu sakinleştirmezse pek iyi şeyler olmayacaktı.
Ve,oh.. Sanırım bu kişi ben oluyorum.
Yanına doğru yürüyüp kollarını tutan çocukları ittirdim. Ellerimi omuzlarına koydum ve yavaşça indirerek en sonunda ellerini tuttum.
''Calum.. Sakin olman gerekiyor."
Yanağına doğru yaklaşmıştım ki müdürün sesi koridorda yankılandı.
"Thomas! Dylan! Siz ikiniz. Hemen odama."
Calum elimden kurtuldu ve sinirli adımlarla müdürün odasına doğru ilerledi. O gittikten sonra birkaç kişi Paul'un kalkmasına yardımcı oldu.
O da tıpış tıpış müdür beyin odasına giderken ara sıra arkasını dönüp bana bakıyor ve arsızca sırıtıyordu.
Ve bu hiç hoşuma gitmiyordu..
