Hey selem! Uzun bir süre sonra yeni bölüm geldi bana alkış!
------------------------------
Bir Hafta Sonra
Calum, tam olarak dört gündür okula gelmeyen eski sevgilim, telefonlarıma cevap vermemekte ısrarcıydı. Aslında bu gurur kırıcıydı çünkü ben her gece onu düşünerek uyurken, onun yüzünden yemek yiyemezken, derslerime odaklanamazken, etrafımdakilere soğuk ve güvensiz davranırken, o bütün bunlar umrunda değilmiş gibi davranıyordu. Belki de gerçekten umrunda değildi.
Ama bu kadarı da fazlaydı.
Şuan onun evine gidiyordum çünkü aklımı kurcalayan soruya bir cevap vermek zorundaydı artık. Benden neden ayrıldığını söylemek zorundaydı.
CALUM..
Kapının çalınmasıyla Luke bana ben de ona bakmaya başladık. Oh, birimizin açması gerekiyordu değil mi?
"Pekala, bu böyle olmayacak gidip birlikte açalım."
Aynı anda ayağa kalktık ve kapıyı açtık.
Karşımızda ki kişi Adam'dı. Şaşırdık mı?
Tabi ki hayır.
Her hafta düzenli olarak evimize gelmesi alışkanlık haline gelmişti artık.
"Selam çocuklar. Bugün nasılsınız bakalım?"
"Açıkçası son bir haftadır pek bir şey değişmedi Adam."
Bu tür konuşmalarımız yavaş yavaş atışmaya dönüşürken ceketini hafifçe geriye doğru ittirdi ve silahını çıkarıp yüzüme doğrulttu.
"Ah, gerçekten mi Adam? Bu numaranın işe yaramadığını neden anlamıyorsun? Ölmekten korksaydım sizin gibilere bulaşmazdım."
Telefonundan ses gelince duraksadı ve silahı indirip telefonunu çıkarttı. Ekrana bir süre baktıktan sonra sırıtmaya başladı. Hemen arkasında duran ve daha yeni gelmiş olan arabaya doğru ilerleyip birini aşağı indirdi. Yüzünü görememiştim çünkü yüzünde kese kağıdı vardı.
Tanrı aşkına kaçıncı yüzyılda yaşıyoruz?!
Yeniden önümde durdu ve kızı -uzun saçları vardı ve kolları da inceydi yüzde doksan dokuz ihtimalle kızdı- yere attı.
Kız elleriyle son anda yere tutundu ve tam anlamıyla yapışmaktan kurtuldu.
"Evet belki ne sen, ne bu sarışın, ne de diğer iki aptal arkadaşınız ölmekten korkmuyorsunuz. Ama hepinizin ortak noktası ne biliyor musunuz çocuklar? Hepiniz, tek bir kişinin ölmesinden çok korkuyorsunuz. Hatta onun kılına zarar gelirse yaşayamazsınız. En büyük ortak noktanız var. Bir kızı ölesiye koruyorsunuz."
Kızın kafasındaki kağıdı çıkarınca otomatik olarak hemen yere eğildim ve ağlamaktan titreyen vücudunu kollarımın arasına aldım.
Bu sefer doğru bir noktayı bulmuştu.
Hepimiz Snowflake'i ölesiye koruyorduk, ona zarar gelmesinden ölesiye korkuyorduk..
