𝙺𝙰𝙿𝙰𝙽

Geçmiş 1

Merhabalar, uzun zaman oldu bayağa farkındayım ama vizeler, finaller staj derken yoğun bir tempoyu yerine oturtmayı başardım. Bu uzun aranın ardından sonunda gelip bölüm atmak beni mutlu etti. Son bir şey daha, bahsettiğim gibi hafta sonları her karakterin bir geçmişini anlatacağım hikayenin bağlanması açısından. Böylece kafanıza oturmuş ve tatmin olmuş olacaksınız, iyi okumalar çiçekler.

---

Caroline her zamanki gibi odasında yıl sonu projesi için sınıf arkadaşı ve aynı zamanda çocukluk arkadaşı olan David ile tartışıyordu. Konu gayet kapsamlı ve derin araştırma yapılması gereken bir tarih konusuydu. Mistik ve masalsı bir konu. Muhtemelen diye mırıldandı David, 

'Muhtemelen konu artık kalmayınca bize böyle aptalca bir şey verdiler. Tanrı aşkına bir savaşın vampirlerle ne alakası olabilir? Millet kafayı yemiş.'

Caroline'de aynı fikirdeydi ama sızlanmak yerine en azından bir şeyler ortaya çıkarıp bu işten kurtulmak istiyordu.

'Dav, kes sesini bu savaşla ilgili Mit bile olsa hoca her şeyi istedi, o yüzden sadece yapalım ve kurtulalım.'

David'in sızlanmaları ödevi yapma konusunda pek işe yaramıyordu. 

TAK TAK...

İki vuruş, annem diye düşündü küçük kız. Sonunda babası ile yemekten dönmüş olmalıydı. Önüne düşün minik buklelerini geriye atarak yüz üstü uzandığı yerden kalktı. Arkadaşı da kimin geldiğini anlamak için kitaptaki dikkatini kapıya yönlendirmişti. Küçük kız, odanın kapısını açtı ama kimse yoktu sadece odanın karşısında kalan koridor camı açık ve çarpıyordu. Hayal kırıklığı içinde mırıldandı.

'Rüzgarmış...'

Bunu dediğinde rüzgar şiddetini arttırmış, camı daha da sert vurmaya başlamıştı sanki küçük kızın sitemine sinirleniyordu. Caroline camlar kırılmadan hemen camı kapadı. O kadar sert vurmuştu ki camın kolu küçük bir çukur bırakmıştı çarpmanın şiddetiyle. İşte o andı, tam karşı yolda ona dikkatlice baktığını hissettiği adam. Adam mıydı ondan da emin değildi ama o her neyse /ben tehlikeyim/ diye bağırıyordu adeta.

'Care?'

Kız arkadaşı tarafından hazırlıksız yakalandığı için sıçradı. Ama arkadaşının endişeli bakışlarını gördüğünde ona kızmak yerine daha sakince cevap verdi.

'Efendim?'

'Ben artık gidiyorum, notlarımı çıkardım. Sende bitir, yarın notları düzenleriz.'

Anın etkisinden midir bilinmez, Care arkadaşına sadece başını salladı. David bu durumu fark etse de bozuntuya vermedi çünkü Caroline ile bebeklikten beri yakın arkadaşlardı          -daha doğrusu arkadaş olan anneleri sayesinde arkadaşlardı- yani o anlatmadan bir şey sormak, ölmek gibi bir şeydi. Ah... Çocukluk arkadaşı tam bir umutsuz vakaydı. David ona yine de sormak istedi tam ağızını açacakken, bir araba kornası sesi duyuldu. Bu David'in annesinin arabasıydı. 

David gitmeden Caroline'a sarıldı. Normalde huyu değildi sarılmak hatta birbirlerine sataşarak ayrılırlardı çoğu zaman. Ama nedense bu sefer sarılması gerektiğini düşündü minik çocuk. Aslında burada kalmayı da teklif edebilirdi ama annesinin önemli bir daveti vardı ve özellikle bunun için uyarılmıştı. Eğer gitmezse bir sene boyunca bilgisayar oyunu almayacaklardı. Bu bir erkek çocuğu için felaketti. Hele oyun bağımlısı biri için. Anlıyorsunuz değil mi?

Caroline, David'in merdivenlerden inişini izledi. Sonra yine o adamı hatırladı. Tekrar pencereye baktığında orada kimseyi göremedi. Acaba adam birini mi bekliyordu? Caroline, onlara baktığını düşünerek yanlış mı anladı? Ya da ağaç dallarının oluşturduğu gölgeyle , ağaçların onunla dalga geçmesine izin mi verdi?  Şakaklarını ovuşturdu biraz, annesinden aldığı özelliklerden biriydi. Çok düşünmek istemedi. Ödevine devam etmeliydi, yoksa David başının etini yiyecekti. Küçük kız hayal etmeden edemedi, arkadaşı karşısına geçmiş kollarını bağlamış sinirli bir şekilde;

'Ben bile bu saçma şeyi bitirdim, ama sen büyükannemden daha yavaşsın'

Küçük kızın dudaklarına muzip bir gülümseme oturdu. Çünkü David ne zaman sinirlense gözü seğirir ve bu da çehresine sinirli bir görünüm vermezdi. Aksine olduğundan daha sempatik bir aura katardı.

O gece Care, arkadaşının dırdırını çekmemek için ödevini yapıp uyudu ama sabaha kadar kabuslarla uğraşmıştı. Sabah uyandığında ise arkadaşının ve annesinin ölüm haberiyle karşılaşmıştı.

---

Yarın asıl hikayeden devam, lütfen geçmiş anıları unutmayın hikaye ile bağlantılı. Son bir şey daha, o adamın kim olduğunu düşünüyorsunuz?