Küçük Dedektifler

(1) Hayatımın kısa özeti

Herkese selam. İlk defa bir hikaye yazıyorum. Türk olmadığım için yazım hataları falan çok olabilir. Hatalarım için şimdiden özür diliyorum.

Bu arada yazım hatalarımı söyleyebilirsiniz. Düzeltmeye çalışacağım.

Buraya okumaya başladığınız tarihi yazarsanız sevinirim.

Bunu okurken dizi izliyor gibi düşünürseniz daha iyi olur. Mesela, ana karakterin iç sesiyle konuşmalarını yankılı sesle kendiyle konuşuyormuş gibi hayal edin. İnşallah beğenirsiniz  :D

(1. bölüm)
Hayatımın kısa özeti

-Kızıım, yemek hazıır.

-Geldim, annee.

-Bak, en sevdiğin yemeği yaptım-Makarna.

- Yes be. Baya acıkmıştım.

-Hadi ellerini yıka da gel.

- Tamam. Geliyorumm.

Merhaba. Ben Neşe. Bu da benim güzeller güzeli annem- Pelin. Biz İstanbul'da küçük bir mahallede yaşıyoruz. Babamı 5 yıl önce bir araba kazasında kaybettik. O gün hayatımın tamamen mahvolacağını, bundan sonra her şeyin berbat ötesi olacağını düşünmüştüm. Gerçi hayatımın değişmediğini söyleyemem . Ama hayat o kadar da kötü değildi. Annem çok güçlü bir kadın. Aynı zamanda bir doktor. O bu dönemde hep yanımda oldu ve bana destek oldu.

O zamanlar küçüktüm tabi. Annem bana babamın cennete gittiğini ama bizi her zaman izlediğini söylemişti. Biz onu görmesekte, o bizi görüyormuş. Ben de küçükken buna tutunup, tüm zorluklarımda veya başarımlarımda babamla konuşuyordum.

Onun çok sevdiği bir kol saati vardı. Hiç bir zaman kolundan çıkarmazdı. Kol saatinin ona uğur getirdiğine inanırdı. Bir gün bir arkadaşı ona doğum gününde yeni bir kol saati hediyye etdi. Ondan 1-2 hafta sonra -13 May o arkadaşı onu kendi arabasıyla iş yerine götürürken yeni saatini takmıştı. İş yerinden de birlikde dönmüştüler o gün. Eve dönerken o kaza oldu ve her ikisini kaybettik. Babamın o saati bana onu hatırlatıyor. Onu hiç bir zaman yanımdan ayırmıyorum.

Annem benimle hep zaman geçirmeye çalışıyor. Beni yalnız bırakmıyor. Ama geceler annemin dışarıda gizlice ağladığını görmüştüm. Bana belli etmemeye çalışıyordu. Bende onun yanında mutlu gözükmeye çalışıyordum ki, üzülmesin. Ve böylece yıllar geçti ve biz hayata yeniden başlamaya karar verdik. Annem çalışıb evi geçindirmeye çalışıyordu.

Bu zamanlarda komşularımız bize çok destek oluyordu. Sonuçta evde 2 kişiyiz. Bu yüzden her gün gelib bizimle vakit geçiriyorlardı. Onlar çok iyi insanlar. Bizi hiçbir zaman yalnız bırakmadılar. Bir zorluğumuz olduğunda hemen yardımımıza koşuyorlar.

...

- Ellerine sağlık ,annecim. Bana işin yoksa odama çıkıyorum. Malum sınav haftası geldi. Çalışmam lazım.

-Tamam , kızım. İyi dersler.

...

Evet malesef sınav haftam ve ders çalışmam lazım. Ders çalışmayı severim de , ama bu aralar bir diziye sardığım için onda kalıyor aklım. Neyse önce dersleri yapalım.

Başlayalım bakalımm. Bakalım yarın ne sınavı var. Evet bende herkes gibi sınava son gün hazırlananlardanım. Çünki daha önceden çalıştığımda odaklanamıyorum.

Bakalıım..Tarih mi? Off , tarihi hiç sevmem. Ben sayısalcıyım. Benim işim matematik. Ama yarın tarih sınavım var. Çalışmam lazıım.

(mesaj bildirimi)

12B sınıfı:
Beyza öğretmen: İletildi:

-İyi akşamlar. Yarın okulumuza ünlü yazar Burak Yıldırım gelecek. 10-12ci sınıflar yarın 1-3cü dersler arası konferans salonuna toplansın. Belirtilen derslerden 10-12ci sınıflar serbest.

Ohaa başka bişey istesem olurmuş. Tarih sınavı 2 ci ders olacaktı. Sonraki haftaya ertelenir. Oh bee, sınavdan kurtulduk. Allahım teşekkür ederim. Hemen bu iyi haberi Cerene söylemeliyim.
(Ceren aranıyor..)

-Alo.

-Alo. Ceren naber? Ne yapıyorsun?

- İyiyim. Hiç, öyle oturuyorum. Sen?

- Ben de iyiyim. Bu haberi duyunca daha iyi olucaksın.

-Ne haberi?

Bu Ceren. Benim mahalleden arkadaşım. O kazadan sonra daha da yakın olduk. Yalnız hissetmemem için her gün bize geliyordu. O kadar yakın olmuştuk ki, birbirimizden ayrı kalamıyorduk. Bu yüzden Ceren eski okulunu bırakıp bizim okula geldi. Tabi tek sebep bu değildi. Onun eski okulunda 3 yıl önce bir kız ölü bulunmuştu. Şimdiye kadar katilin kim olduğu bulunamamıştı.Tabi bunun cinayet olduğu da kesin değildi. Ama polisler bunun bir cinayet olabileceğini söylüyorlardı. Bu yüzden Ayşe teyze(Cerenin annesi) Cereni okuldan çıkarmış ve ben yalnız kalmamam için bizim okula, benimle aynı sınıfa yazdırmıştı. Ve bu arkadaşlık 5 yıldır ki devam ediyor.

Cerenle mahallede, okulda yapmadığımız çılgınlık yok. Birlikte ne maceralar yaşadık. Komşu olduğumuz için her gün birlikteyiz. İkimizde meraklı kedi olduğumuz için her şeye burnumuzu sokuyorduk. Bir keresinde "Acaba okulun yangın alarmları çalışıyor mu" diye küçük çaplı bir yangın başlatmıştık. Çalışıyormuş... Küçücük ya. Bir sınıf kadar, ne olucak? Neden ceza aldık bilmiyorum. Hiçbir şeye de zarar vermemiştik oysa. Neyse.

- Yarın okulumuza ünlü bir yazar geliyormuş.

-Eee?

- Eesi. O yazar 1-3 dersler arası konferans odasında bizimle görüşecekmiş. Yani Tarih sınavından kurtulduk.

- Oha. Yes be. Kurtulduk. Sen nerden öğrendin?

- Öğretmen gruba yazmış. Ünlü yazar Burak Yıldırım ,kimin neyiyse artık. Bizi sınavdan kurtardı. Allah razı olsun.

- Dur bakiyim... Ne dedin? Ünlü yazar Burak Yıldırım mı?

- Evet.. Tanıyormusun?

- Bizim eski okula da gelmişdi o.Hatırladığım kadarıyla çok garib biriydi . Mimikleri falan korkutucu. Konuşurken de çok gizemli konuşuyordu. Bir psikopat gibi. Giyim tarzı da değişik.

- Merak etdim bak şimdi.

- Ben de.  Yarın konferans odasında ne anlatacak acaba?

-  Bilmem. Yarın anlarız. Yarın çok heyecanlı olacakmış gibi hissediyorum.

- Ben de.

- Hadi. Neyse. Hemen uyuyalım da yarın olsun.

- Evet. Biz dedikoducu teyzelere de malzeme çıkar. :D

- Aynen. KIJAKJSJSK

- Hadi o zaman, iyi geceler.

- İyi geceler. Tatlıcık rüyacıklar.

-Sana da.

Merak etdim bu yazarı. Bakalım neyin nesiymiş. Neyse ben de dizimi izleyip uyuycam. İçimden bir ses yarın çok güzel geçicek diyor. Hadi bakalım. Hayırlısı.

Buraya kadar okuduysanız çoook teşekkür ediyorum.Bu bölüm sadece sizi baş karakterin hayatı ile biraz tanıştırmak istedim. Tanıtım gibi birşey oldu yani. Diğer bölümlerde başlayacak asıl olaylar. Oy verib destek olursanız mutlu olurum.Fikirlerinizi benimle paylaşmak için bol-bol yorum yapmayı unutmayınn.❤️