3 GÜN SONRA
Hastaneden çıkacağımız zaman bir çığlık duydum sesin olduğu tarafa doğru gittim o kişi Michael'di bacağını kesiyorlardı bu bizim işimizi çok fazla kolaylaştıracaktı. Zeynep'i hastaneden çıkararak eskiden üniversite için geldiğimiz evime gittik, o zamanlar hayallerimiz neydi şimdi ise ney. Biraz bir zamandan sonra arkadaşlarımızın yanına dönmek için uçağa gittik içine bindik tam uçuşa hazırlanırken beş altı CTV askeri içeri gidip kontrol yapıyordu birden yanımıza geldiler hiçbir şey yapamam ama Zeynep'i kaybedemezdim Zeynep bana dönerek " Şahin lütfen beni bırakma" "seni istesemde bırakamam" diyerek askerlerin birinin tabancasını aldım sırayla Haydi Allah diyerek hepsinin hakkını verdim ama biliyordum daha devamı gelirdi hemen pilotun yanına giderek kafasına tabancayı dayadım "sürebildiğinin en hızlısını sür" dedim korku içinde sürmeye başladı kalktığımız anda arkamızdan iki tane füze attılar pilot ne desede dinlemedim kafan uçar diyerek devam ettirdim. Zar zor resmen ölümle yüzleşe yüzleşe Suudi Arabistan'a geldik. Hızlıca arkadaşlarımızın yanına gittik, herkes mutlu bir şekilde yanımıza geldiler Zeynep'i kurtardığımı görünce herkes tebrik etti. Biz Zeynep ile Almanya'da iken arkadaşlar Suudi Arabistan'ın tüm CTV güçlerini yok etmişler şuan çok yorgun olduğumuz için daha fazla savaşamazdık kaç günlerdir resmen gözümüze uyku girmiyordu Türkiye'ye kılık değiştirerek kaçacağız ve 1 ay filan dinlenmemiz gerekti. Ama gitmeden önce Abdülmecit Bey ile vedalaşmamız gerekti adamın evine gittiğimizde tüm ailesi katledilmişti ve bu olalı en az 3 gün filan olmalıydı çünkü cesetler resmen kokmuştu. Bu acı haberler hep CTV nin suçuydu ama artık Suudi Arabistan'da öyle bir şey olmıyacaktı çünkü CTV güçlerini burada bitirmişti. Türkiye ye doğru yol aldık Türkiyeye vardığımızda resmen vatan kokuyordu ama her şey burda da değişmişti bu CTV liler yüzünden, ama inşallah ileriki zamanlarda güçleri kalmıyacaktı. Kendimize bir ev tuttuktan sonra 1 ay resmen dinlenmeye adamıştık hiçbir halimiz kalmamıştı. Türkiye'ye vardığımızda gece olmuştu herkes yatmıştı. Ama ben yinede dışarı çıkıp olanları düşünürken yanıma birisi geldi ve bana dönerek "bensiz ne yapıyorsun" dedi. Romantizme uyarak ben sensiz bir hiçim dedim. Gözlerimizi birbirimizden alamıyorduk biraz sessizlikten sonra bana "gözlerin beni mafediyor ben şuana kadar kimsede böyle olmamıştım,bana ne yaptın" bir pot kırmadan kütüklük yapmadan kıza dönerek "susmak istiyorum ama kalbim susma diyor sence ne yapmalıyım be Zeynep" "kalp hiçbir zaman yalan söylemez ona güven" dedi "bende şuan ona güvenerek sana bir şey söylemeliyim" "bende bir seyler söyliyeceğim, senden gerçekten hoşlanıyorum,sensiz yapamiıyorum şuana kadar bu duyguları ilk defa hissediyorum. Peki ya sen ne hissediyorsun" " Yani senin kalbini hiç kırmak istemem ama ben aşk adamı değilim." "Nasıl yani yine mi kütüklük yapıyorsun?" ağlıyarak eve giderken "lütfen dur, aşk adamı değilim ama ne olursa olsun seninle denemeliyim ben sende gördüğüm o ışığı kimsede görmedim kimse için o kadar endişelenmedim ben seni ölümüne dek çok seveceğim eeee benimle çıkarmısın? "eee düşünmeliyim senin gibi kütükle nasıl idare edebilirim acabaaa kütüksün mütüksün ama benim kalbim sende evet evet sonsuza dek evet seni seviyorum" " bende seni çok seviyorum" dedikten sonra bir yere gidip gece saat 03:00 a kadar gezdik eve geldiğimizde ilk defa bu kadar çok mutluyduk çünkü ikimizde istediğimize kavuşmuştuk. Ben aşık ilk defa oluyordum ileride nasıl davranmalıyım hiç mi hiç bilmiyorum ama inşallah kızı hiç üzmem diyerek odaya gidip onu düşünerek uyudum.
