მალევე ჩავფრინდით მე და ფელიქსი ერთმანეთს გამოვემშვიდობეთ ჩემს ოთახში შევედი.ჩამრთველს ვეძებდი რათა შუქი ამენთო. ,,სად არის?"ლაპარაკობდა ჯიმინი მობეზრებით.
უცებ ოთახი განათდა და ჯიმინმა მოულოდნელი რამ დაინახა.რასაც საერთოდ არ ელოდა.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"სურპრიზი!" წამოიყვირა ჯგუფმა.ჯიმინს უყურებდნენ რომელიც გაშეშებული იყო და უყურებდა მოეყულ კიბეებს,ბუშტებს და გაგორმებებს.
"არ მესმის...აქ რას აკეთებთ?"კითხა ჯიმინმა თითქმის ბამტირალები ხმით.
"კარგი,სინამდვილეში ეს ჯონგუკის იდეა იყო."ამბობდა ჯინი და თან ჯონგუკს უყურებდა რომელიც იმორცხვებდა რაც ჯიმინს უფრო აგდებდა გაურკვევლობაში. "ჩვენ გადავწვიტეთ რომ არ დაგლაპარაკებოდით რამოდენიმე დღე და ასე გაგვეხარებინე"
ჯიმინი ამის გაგების მერე ისევ შოკში იყო.
"ხალხნო მე მეგობა რომ გაბრაზებულები იყავით ან რამე მსგავსი,გაურკვევლობაში ვარ"ჯიმინმა ნება მისცა პატარა ცრემლებს ლოყებზე ჩამოედინა და მერე ნაზად და საყვარლად გაიღიმა.
ბიჭები მივიდნენ და ჩაეხუტნენ.რამოდენიმე წუთუს მერე ლაპარაკი გადაწყვიტეს.
~
,,ანუ რჩები?" იკითხა თეჰიონმა.
ყველა მდივანზე იჯდა თავ ჩაღუნული.დამწუხრებული თვალებით იატაკს უყურებდნენ.
ჯიმინი მიხვდა რომ ატმოსფერო მძიმდებოდა.
"მაპატიეთ,მაგრამ ეს შესანიშნავი შესაძლებლობაა.ერთმანეთს ორ თვეში ვნახავთ,არ ინერვიულოთ.თუ ვინმეს უნდა დარჩენა.მაგრამ მე ვიცი როგორი დაკავებულებიც ხართ."
გაიღიმა ჯიმინმა მოწყენილად და მეგობრებს შეხედა რომლებიც კიდევ უფრო დამწუხრებულები იყვნენ.
"შემიძლია......შემიძლია მე დარჩენა?"ჯონგუკმა დაარღვია სიჩუმე.
