Instagram | jikook | დროებით შეჩერებული‼️‼️

33

"რა არის ასეთი სასაცილო, პატარავ?"
ჯონგუკმა კინაღამ კისერი მოიტეხა და
გაოგნებულმა შეხედა ჯიმინს.
"ვ-რა დამირიძახე?" უცქერდა ჯიმინს.
ჯიმინი იცინის, მუცელზე ეჭირა ხელი.
"შენ უნდა გენახა შენი სახე
კუკი. უბრალოდ ვხუმრობ. ვიღაც ექიმმა
თქვა, რომ ჩემი შეყვარებული მელოდებოდა
გარეთ რომ წავსულიყავით სახლში. ისეთი შეძრწუნებული ვიყავი.
მეთქი მე დავკარგე მეხსიერება ან რაღაც"
ჯიმინმა სიცილი განაგრძო.

"Ოჰ ვხედავ." ჯონგუკმა ყალბად ამოისუნთქა ამოისუნთქა
სიცილი. გულის სიღრმეში მას სურდა, რომ ეს სიმართლე ყოფილიყო.
მას სურს ერქვას ჯიმინის შეყვარებული,მას
უნდა ჯიმინს მისთვის პატარა ეწოდებინა, უნდა
ისინი ერთმანეთს ეძახდნენ შინაურ ცხოველების სახელებს,
შუაღამემდე ჩახუტება, ფეხით
ქუჩები ერთმანეთში გადახლართული თითებით და კოცნით
მზის ჩასვლის ყურება.
ჯონგუკმა სწრაფად შეარყია თავი და გაფანტა ფიქრები.
"კუკი?" ჯონგუკი გამოაფხიზლა საყვარელი ადამიანის ხმამ "შენ
კარგად ხარ?"
— მეც იგივე უნდა გკითხო. ჯონგუკმა ჩაილაპარაკა
თვალებში და ხმაში შეშფოთებით.
"კარგად ვარ,მადლობა." ჯიმინმა გაიცინა და
მოეხვია უმცროსს. „გმადლობთ გადარჩენისთვის.ისევ."

ჯონგუკმა გაიცინა და უფროს მამაკაცს მოეხვია. „ასჯერ გავაკეთებდი ამას
ვგულისხმობ შენს დაცვას უსაფრთხოდ და უვნებლად."
ჯიმინმა გაუშვა ჯონგუკი და ახედა.
ის გაოგნებული იყო ჯონგუკის სიტყვებით.ლოყები გაუწითლდა. გაიღიმა,
„სახლში წავიდეთ,შხაპი უნდა მივიღო და ჩემს ქორეოგრაფიაზე ვიმუშაო"
ჯონგუკს გაახსენდა ექიმის ნათქვამი.
რამდენადაც არ სურდა იმედების გაცრუება
ჯიმინთბის.მან უნდა შეატყობოს უფროსს
"ჯიმინ." დაიწყო ჯონგუკმა. "ექიმმა თქვა
რომ დღეს შხაპი არ უნდა მიიღო".
"ოჰ." ჯიმინმა ჩაიცინა. "კარგი,უბრალოდ
შხაპს ხვალ მივიღებ.Სანერვიულო არაფერია."

„მაგრამ არის კიდევ რაღაც.ექიმმა თქვა, რომ შენ
მოგიწევს შესვენება ნებისმიერი ფიზიკური
საქმიანობგან.რაც მოიცავს ცეკვას".
"რა, რამდენ ხანს?" ჯიმინმა იკითხა,
შეშფოთდა.
"ერთი თვე.."
"Რა?!"
~
"დარწმუნებული ხარ, რომ წასვლა გინდა?" The
უმცროსმა შეხედა ჯიმინს და
ვერაფერს ხედავს მოაზროვნე სახის გარდა და
იმედგაცრუებული თვალებისა.
„და რა აზრი აქვს აქ დარჩენას.სამი კვირა დამრჩა ვარჯიშისთვის და მე მხოლოს ცეკვის 10% მაქვს ნასწავლი ისიც ერთ კვირაში არ აქვს აზრი აქ დარჩენას მაინც ვეტაფერს ვერ ვიზამს ამიტომ უბრალოდ სახლში წავიდეთ." ჯიმინი ფეხზე წამოდგა და თავისი ოთახისკენ წავიდა
„მოიცადე, სერიოზულად ამბობ? ფრენა უნდა დავჯავშნო დასაბრუნებლად კორეაში? - იკითხა ჯონგუკმა და შეხედა
ჯიმინს სევდიანი თავლებით.

ჯიმინმა თავი დაუქნია და კარი მიხურა და
მეტი არაფერი უთქვამს და ჯონგუკმა შვებით ამოისუნთქა
და მოძებნა ყველაზე ადრეული ფრენა სახლში რონელიც მიფრინავდა.
"უბრალოდ არ მჯერა, რომ ასე ადვილად დანებდი."
ჯონგუკმა ჯიმინს პირში პოპკორნი ჩაუტენა და თან  ლაპარაკობდა.
"არა,უბრალოდ აზრს ვერ ვხედავ.
მშვენიერი ზაფხულის თვე გავატარო არაფერის კეთებაში.
მირჩევნია შენთან,ჩვენს მეგობრებთან ერთად გავატარო დრო
და გააგრძელო მოდელირება. Და ყველაფერი
ხდება მიზეზის გამო, შესაძლოა ეს საუკეთესოც კი არის."
ჯიმინმა ტკბილად გაუღიმა ჯონგუკს, რომელმაც მისცა
მას კიდევ ერთი პოპკონი.
ჯიმინმა ჩაიცინა და ყურება განაგრძო
ფილმის, ყოველი პოპკორნის მიღება ჯონგუკისგან. იცინის და ლაპარაობს
ბედნიერად მთელი ფილმის განმავლობაში. როგორც კი ფილმი
დასასრულს უახლოვდებოდა, ჯიმინს ჩაეძინა.
ჯონგუკმა გადაწყვიტა დაეძინა
თავადაც.ჯიმინისკენ გაიხედა
მძინარე სახე. შემდეგ მან გადაწყვიტა ჩქარა
სურათი გადაეღო. როგორც ამას აკეთებდა, მან შეხედა სურათს,
ეღიმება მისი ჰიუნგის სიმპათიურობაზე.
"ღამე მშვიდობისა, მინი." ჯონგუკმა დაფარა თავის
ჰიონგს რბილი საბანი და
თვითონაც აკოცა ჯიმინს ცხვირის წვერზე.
"Ძილინებისა." მის გვერდით დაწვა და
თვალები დახუჭა.

ესეც ახალი თავი შემდეგ თავს 15 ვოუთზე დავდებ.რადგან მოტივაციას არ მაძლევთ და მეც ძალით ვერ დავწერ.არც აკომენტარებთ და არც ავოუთებთ.