Siz:
Ulan kaç gündür yazmıyorsun, okula da gelmeyince okuldaki öğrencilere sordum hastaymissin olm harbiden ölmüş olmayasın
Ölsen haberimiz olmaz harbi
Ama dünya bir sapiktan kurtulur güzel anlaşma bence
İletildi.
Ertesi gün
Siz:
Lan baksana amk o kadar yazma nezaketine girdim pic
Aman neyse geber
İletildi.
Ertesi gün
Siz:
Ulan madem ölüyorsyn insan cenazeye çağirir en azindan bı su dokerdik sevabına
Harbi kotusun sanırım
Neyse bugün yurt nobetcisiyim bakarim sana|
Kesin sinavlardan kaçmak için hasta olduğun falan yok
İletildi.
Katsukinin anlatımıyla:
Tüm dersler bittikten sonra öğretmenler odasında biraz soluklanıp dinlendim. Zaten başımın ağrıyacağı bir gün olacağı için olabildiğince ertelemek istiyorum. Yurt nöbetçisi olmak eskiden güzeldi, hem akşamları yalnız olmuyordum hemde ayda iki kerede olsa bu tarz şeyler yapıp uzaklaşmak güzel oluyordu. Fakat son zamanlarda hiçbir şeye tahammülüm kalmadığı için en ufak şey sinirime dokunuyor ve liseli bir avuç çocuğa katlanacak modda hiç değilim.
İç geçirip oturduğum yerden kalktım ve çantamı toparladım. Açıkçası dekuya da ne olduğunu merak ediyorum. Gerçekten hasta mi yoksa telafi sınavlarına girmek için mi yapıyor? Gerçi raporu varsa hastadır. Önce öğretmenler odasından çıktım, sonra da okuldan çıktım. Okulun hemen karşısında bulunan yurda ilerledim. Güvenlikçi Iida ile selamlaşıp içeri girdim. Birkaç öğrenci yurda girdiğim an tezahürat yapmaya başladı ve beni neşeyle karşıladılar. Fizik öğretmeni olmama rağmen öğrenciler arasında seviliyorum, çok alışılmışın dışında.
Odaları gezip herkesin ne yaptığına baktım. Okul yeni bittiğinden hepsi ya camış gibi yatıyor ya da daha gelmemiş. Koridorun sonundaki odaya girip çantamı bıraktım ve önlüğümü çıkardım. Önlüğümü asıp kaslarımı esnemek için gerindim. Bu oda da kalıyorum çünkü diğer odaların hepsi tamamen dolu, burada boş bir yatak var. Gerçi daha önce nöbete kaldığım günlerde hiç uyumamıştım. Tanrım, sırtım ağrıyor. Çocuklara bakıcılık yapmam gerektiği için bugün spora da gidemeyeceğim.
Aklıma esen deku ile arkamı dönüp odaya göz gezdirdim. Birkaç kat örtünün altında sessizce uyuyan yeşil saçlı oğlanı gördüm. Sessiz olduğuna inandığım adımlarla yanına yürüyüp yüzünü inceledim. Yeşilli gerçekten hastaydı ha? Rengi soluk ve uykusunda bile huzursuz olduğunu belli eden kaşları çatıktı. Bir süre öylece başında bekledim, arada homurdanıyordu. Belki ağrısı vardır, ateşine bakmak için elimi yanağına dayadığım sırada beklenmedik bir hamleyle elimi tuttu. Gözleri yarı açık yarı kapalı baygın baygın bakarak anlamaya çalıştı bir süre. "Katsuki sensei mi? Cennete düştüm sanırım" dedi uykulu sesiyle. Sonra tekrar gözlerini yumup uyumaya devam etti.
Yanakları yanıyor, ıslak bez yapıp anlına dayasam iyi olur fakat elimi bırakmıyor. Çekmeye yeltendiğimde elime dahada sokuldu. İzukunun yatağının çaprazındaki yatakta duvara dayanmış, kulaklıkla kitap okuyan öğrenciye seslendim. "Temizlikçi ablayı bulup hasta çocuk için ıslak bez falan getirmesini söyler misin? Kadının adını unuttum çaktırma. İzuku yanıyormuş öyle dersin, benim yolladığımı söylersen bir şey demez." dedim. Çocuk dediklerime kıkırdayıp oturduğu yerden kalktı. Ardından başını sallayıp "Tamamdır hocam hallediyorum ben." Dedi.
Birkaç kere daha kolumu ayırmaya yeltensemde bırakmadı. İçimden kendi kendime küfür savurup yatağının yanındaki yere dizlerimin üstüne çöktüm. Kolum hala onda duruyor tabii. Uykusunda kendi kendune mırıldanıp duruyor ama ne dediğini anlamıyorum. Ne kadar bekledim emin değilim ama yaklaşık on dakika sanırım. En sonunda çocuk elinde bir tas soğuk su ve bez ile gelmişti. "Şeyy, kadın beni çok umursamadı ve elime bunları tutuşturdu." Göz devirdim istemsiz, bu okulun hizmetlileri embesil aptallar. istisnalar da var tabii, fakat çoğu öyle.
Dekunun huysuzlanıp pozisyon degiştirmesinden faydalanaıp kolumu kurtardım, sesten rahatsız oldu muhtemelen. Ardından çocuk elindekileri bana verip odadan çıktı. Bezi dikdörtgen olacak şekilde katladım. Ardından soğuk suya soktum, çıkardım ve fazla suyu sıktım. Ayağa kalkıp dudakları hafif aralık çocuğa baktım. Önceki huzursuz halinden eser kalmamış, aksine oldukça rahat ve mutlu gözüküyordu. Rüyasında ne görüyor kim bilir. Elimle çocuğun alnını kapatan bukle bukle yeşil saçlarını geriye ittirdim. Ardından ıslak bezi anlına yerleştirdim. Anlık soğukluktan olacaktır ki irkildi. Yinede uyanmadı ve derin uykusunu sürdürdü.
Diğer öğrencileri kontrol etmek için odadan çıktım. liseli diyip geçmeyin, yapabilecekleri şeylerin haddi hesabı yok. Birkaç saat boşlasam yangın çıkabilir. Bakın yangın iyi ihtimal, arkadaşlarından birini yanlışlıkla ikinci kattan düşürdüler. Ya tüm yurdu zehirlemişlerdi sadece iki saat uyudun diye. Daha çok örnek var ama çoğu tekrar hatırlamak istemediğim kadar absürt. O yüzden bir süre bu veletlerle ilgilenip daha sonra dekunun alnındaki bezi değiştiririm.
La herkes yb yb yb diyo kimse yazar nasıl yazar napiyor yazar ne durumda diye sormuyor😔
Ayıp aga yb de atmasak kimse hal hatır sormicak (bu ciddi)
Kitaplarımı okurken daha çok yorum yapmaya özen gösterirseniz hoşnut olurum, çünkü gerçekten yorum yapılmadığında hiç yazmak gelmiyor içten.
Bölümleri geç attığım için üzgünüm.
"Sigara" isimli kurguma bir şans vermek ister misiniz? (Reklam)
Yorum yapın lütfen (kamu spotu)
