Efsaneler; altı yüzyılda bir dünyaya gelen delta ve vitanın gerekli olgunluğa eriştiği kanlı dolunay gecesinde mühürlenmeleri sonucu, kurt adamların tüm ırklardan daha güçlü olacağı inancını doğuruyordu. Tüm kurt halkı gibi bu düşünceyi benimseyen J...
Aksiliklerden dolayi bolum suresi uzadi kusura bakmayin olur mu😭
Pek konrtol de edemedim yazim hatasi varsa kusuruma bakmayin en kisa surede duzeltecegim✊🏻 yakinlasmali guzel bir bolum oldu UMARİM BEGENİRSİNİZ
Keyifli okumalar dilerim (yorum yapin cok ozledim sizi✨🤍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
****
Bölüm 8 | Beni zehirli bir ağaca dönüştür
Kasvetli şatonun etrafını saran gök gürültülü sağanak yağmurun sesi, hâlâ şatonun geçidinde duran ikilinin kulaklarına ulaşıyor, belirli aralıklarla sırtını duvara yaslamış safkan vampirin üstüne doğru uzanan bedenin burun çekme seslerine karışıyordu. Şiddetle çakan şimşek arada tüm şatoyu aydınlatıyor, ikilinin gözlerini sıkıca kapamasına neden oluyordu.
Vitanın kolundan gelen ağır kan kokusuna rağmen onu sıkıca tutan safkan vampir ellerinin altındaki bedeni bırakmaya niyetli değil gibiydi. Onu ne kadar kuvvetli tutarsa, o kadar yanında olduğunu hissettirirmiş gibi sıkıca tutuyordu soğuk ellerinin tam altında ısınmaya çalışan bedeni. Düşünceli irisleri arada karşısındaki siyah duvarda duraksıyor, çoğunlukla ise göğsüne sıkıca yaslanan bedende asılı kalıyordu.
Gözlerini kırpmadan izliyordu Jeongguk'u.
Yağmurdan nemlenen saçları tel tel alnına düşmüş gözlerini örterken soğuktan kızaran yüzü saatlerce, günlerce izleyebilirdi. Bu manzara içinde kaybolduğu ölümsüz yıllarda izleyebileceği en nadide manzaralardan biriydi.
Yanağını göğsüne yasladığından mütevellit hafifçe çıkıklaşan dudakları, aralık dudaklarının kenarından gözüken beyaz dişleri. Kıvrık kirpikleri, şekilli burnu ve güzel gözleri.
Şahit olduğu her an safkan vampire derin bir nefes aldırdığında göğsünde yer edinen beden vampirin kalkacağını düşünmüş olacak ki ellerinin altındaki gömleği sıkıca kavramış, başını olabilirmiş gibi daha da yaslamıştı altındaki göğüse. Bunun beraberinde saçlarında hissettiği soğuk ellerin hissettirdiği güven, vampirin hiçbir yere gitmeyeceğinin yegâne belirtisiydi.
Vita, saçlarında gezinen uzun parmakların kendisini mayıştırmasıyla bir nebze de olsa kendisine geliyor, vampirin kollarının altında omuzlarındaki yüklerden bir bir kurtuluyordu sanki. Titremesi yavaş yavaş son buluyor, huzurlu olduğu her yerden belli olan feromonları usul usul etrafa yayılıyordu.
Tüm kırgınlıklarını, yıpranmışlıklarını gözyaşlarıyla döktüğünde zihni boşalmış, geriye sadece bulduğu güveni kaybetmemek kalmıştı. Şu an düşünebildiği ilk şey ise safkan vampirin kollarından ayılmak istemeyişiydi. Huzuru onun kolları arasında bulmuştu. Uzun bir süre böyle kalmak istiyordu. Aynı düşünceler safkan vampir için de geçerliydi ancak kollarının altındaki bedenin biraz daha burada durmaya devam ederse hastalanacağını biliyor, yukarıya çıkmak için biraz daha sakinleşmesini bekliyordu.
