MEFTUN-SEYFER

5.Bölüm/Neredesin Sen?

"Gitmiyorsun dedim Seyran! Beni delirtmek mi istiyorsun sen?"

"İster delir,istersen delirme umrumda değil.Ben ikinci seçenek olacak bir kadın değilim,Sen seçeneğini dün akşam bir kez daha göstermiş oldun."

"Ne seçeneği ya? Ailem bana seninle evlenmek için,bile seçenek sunmadı. Aklım almıyor,Seninle evlenmem dediğimde bile öyle bir seçeneğin yok dediler."

"Benim de seçeneğim yoktu Ferit,ama üzerine kalkıpta Çapkınlık yapacak kadarda düşmedim." Diyerek eşyalarını toplamaya başladı.

"Seyran bunu bilerek,susacaksın dedim senden hiç bir şey saklamadım." 

"Saklamaman bir şeyi değiştirmez! Antep'e gidiyorum dedim ve bitti."

Dediğinde sinirle kendimi dışarı atmıştım. Bu iki kadınla uğraşmak zordu,Seyran beklediğim gibi davranmamıştı. Pelin ile ilişkimizi saklamak istemiyordu,ben ise saklasın istiyordum. Bunu öğrenirlerse benim için iyi olmayacaktı.

Yarım saat sonra, Seyran'ın kaldığı odaya geri girdiğim de gördüğüm şey ile yıkılmıştım...

Yatağı düzenlenmiş,Ve oda da kimseler yoktu.. Hızla kendimi koridora attım. Abi koridorda bekliyordu,ellerimi yüzüme götürdüm.

"Ferit iyi misin? Seyran hanım nerede?" Dedi telaşla.

"Abi Seyran nerede? Asıl sana sormak lazım bu kız nerde" yakasına yapıştım sinirle.

"Ben nereden bileyim Ferit,çıkış işlemleri ile uğraşıyordum."

Yakasını yine sinirle bıraktım,düşünmeye başladım.. en son o ne demişti bana?

"Antep'e gideceğim,hiç bir güç bana mani olamaz dememiş miydi?" Kafamda puzzleler birleşiyordu.

"Allah kahretsin." Diye bağırdım.

"Ferit sakin ol,Belki lavaboya gitmiştir."

"Abi ne sakin olacam ya?! Ben otobüs  terminaline gidiyorum." Diyerek hızla arabaya koştum. Arabayı bir hışımla çalıştırdım. Ben manyaktım nasıl onu yalnız bırakıp bahçeye çıkmıştım? Salak kafam,Sen Seyran'ın inat olduğunu bilmiyor musun? Derken Seyran'ı çok fazla tanımadığımı 1 günlük evli olduğumuzu düşündüğümde, jeton düşmüştü.

"Seyran Antep'e gitmiş olamazsın." Diyerek kendimle konuşmaya başladım. Hızla Sakarya terminaline vardım,koşarak otobüs terminaline varmaya çalışıyordum. İnsanları hızla iterek,ulaşmaya çalışıyordum.

Saniyeler hızla geçerken,yüzümdeki terler her bir saniye'de alnıma doğru yol çiziyordu.Onu Antep'e yollamamaya yemin etmiştim,bir sebep yüzünden çekip gidemezdi.

Terminale vardığımda Seyran'a çok benzeyen birisini gördüm. Yavaş yavaş ilerliyordu,nefesimi yavaşça düzene sokmaya çalışarak..

"SEYRANN!" Diye bağırdım. Durmuyor,ilerlemeye devam ediyordu.Var gücümle peşinden koşarak ona yetişmeye çalıştım.
Kolundan tuttum hızla,kendime gelmeye çalışıyordum.

"Nereye gittiğini sanıyorsun sen?" Diyip,kendime doğru çevirdiğimde büyük bir hayal kırıklığına uğradım.

"Bırakır mısınız beyefendi? Kolumu acıtıyorsunuz." Dedi yeşil gözlü bayan. Seyran değildi,ama ona aşırı benziyordu.