მკვლელის დღიურები

~ თავი მეთორმეტე ~

წყლის შესხმა აფხიზლებს დასახიჩრებულ ბიჭს.

- ჩვენი მზეთუნახავი გონს მოეგო, რა შესანიშნავია! თავი გააქნია ირონიულად თომასმა.

- ისევ შენ? ტკივილისგან სახე დაემანჭა ალექს, - რა ჯანდაბა გინდა ჩემგან?!

- მოდი დავფიქრდეთ, - სკამზე ჩამოჯდა თომასმა, - შენი აზრით რა უნდა მინდოდეს ჩემი შვილისგან?

- აბა დავფიქრდეთ, - გაიმეორა ალექსმა მისი სიტყვები თომასმა, - რა ენდომება გიჟ მამაჩემს გაშვილებული შვილისგან?

- გაშვილებული შვილისგან? თავი გადააქნია თომასმა, - სულ დამავიწყდა რომ ამ დროის განმავლობაში ანდრეასთან იზრდებოდი.

-ისე ძალიან მაინტერესებს რამდენ ქალთან გქონდა ურთიერთობა, - გაეცინა ალექსს.

ამ სიტყვებს სახეში სილის გაწვნის ხმაც დაემატა. ჭრილობები გაიხსნა და სისხლი წამოუვიდა, მაგრამ ალექსს არაფერი ედარდა.

- არ გინდა ლაიაზე რამე მომიყვე?

- არ ვაპირებ შენთან მასზე ვისაუბრო.

- რატომ? არ გინდა შენს შეყვარებულს რაიმე დაემართოს?

- შენ სიყვარულის რა გესმის? გაეცინა ალექსს, - ის მხოლოდ თვრამეტი წლისაა, შენ კი მისი მოკვლა გინდა, მე ჯანდაბას და მან რა დაგიშავა?!

- ამ შეკითხვებმა დამღალა, - წამოდგა თომასი, - რა დავაშავე? რატომ მკლავ? ნუთუ ვერ ხვდებით? მე ცოდვებისგან გათავისუფლებთ.

- რა ამაზრზენი ხარ, შენს საქციელს ამით ამათლებ?

- ნერვებს ზედმეტად მიშლი, რა უცნაური შეკითხვები გაწუხებს კი მაგრამ ძვირფასო?

- ძვირფასო? არარაობებისგან მსგავს ფრაზებს ვერ მოვისმენ..

თომასმა საკუთარი ხელით შეუხსნა ალექსს თოკები და წამოაყენა.

- ხელები გამიშვი!

თომასმა მოულოდნელად წააქცია ალექსი და მწარედ დაარტყა.