Beni kaçırdığını sanıyordu. Ama ben eski ben değildim sanırım henüz bunu anlamamıştı. Hala ona aşık saf çocuk olduğumu düşünüyor olmalıydı. Oysa gözlerimi okumayı eskiden bilirdi.
Madem hala eskisi gibi olduğumu düşünüyordu düşündüğü şeyi yerle bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Her patlak gerçeğeaçılan bir kapıdır."
- PATLAK VEREN SIR -
Herşey içinde bulunduğum bütün sarmal bile hatta bir hastanenin patlaması ile başlamıştı.
Benim doğduğum hastane patlamış. Ardından İsimsizlerin kaderi çizilmişti. Belki de onların kaderinin en büyük parçası bendim neticede herşey benim doğumumla başlamıştı.
İsimsizlerin doğduğu gün hastanenin patladığı gündü. Yani kayıtlardan kolayca doğum günlerini öğrenmiştim. Buna bakmak aklıma yeni geldiği için kendime de kızmıştım. Ancak tarihler yerine oturduğu an şifrelerde bir anlam kazanmıştı.
Bilmiyorum ben kadere inanırım ve tarihler artık beni ürkütür bir hale geldi. Ben 10/08/05 tarihinde doğmuştum. İsimsizler ise iki ay kadar bir süre sonra 08/10/05 gibi bir tarihte doğmuşlardı. Tesadüf böylesine denk gelebilir miydi? Geliyormuş.
Şimdi tarihe bende bir gün kazandıracaktım. Bozokların tarihine bir patlama daha ekleyecektim. Ancak bunun için yardım almam gerekiyordu. Çünkü ikinci bir isimsizler vakasını tarihe yazamazdım. Bu yüzden önce çok gerekli kuzenimi aradım. Telefon değiştirdiğimden beri herkesi farklı kaydeder olmuştum. Çünkü telefonum düştüğümüz gölde kaybolmuştu.
(Çok gerekli kuzenim kişisi aranıyor..)
- Ne var la!?
- Ne olsun sana olan özlemim ağır bastıda Poyraz arayayım dedim.
- Beni bu kadar sevme kuzen kalbim dolu.
- Şansa bak benimki de dolu!
- Sadede mi gelsen!
- Oğlum kibar ol lan biraz halimi hatırımı bi sor! Hayır belki öldüm!?
- Ölsen arayamazsın gerizekalı!
- Ölür sana musallat olurum yeminle Poyraz!
- Allah korusun! Ölünce bari rahat bırak huzur ver bana!
- Asıl sen huzur ver siz Ilgaz Doğan'ın yanında mısınız lan!?
