- SOĞUK SERVİS İNTİKAM -

96 13 7
                                    

"Gece karardığında gözler bile işlevini yitirir

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Gece karardığında gözler bile işlevini yitirir. O zaman şimşeklere muhtaç kalırsın."

- SOĞUK SERVİS İNTİKAM -

Bir oyun oynanıyordu.
Ancak oyunun aktif oyuncuları biz nasıl kazanacağımızı bilmiyorduk ama işte hayat bu bazen sana güzel şeyler de vaat edebiliyor.

-"Hey biz iyiyiz!"dedi bana doğru elini sallayan Umut.

Alev de ben de şok olmuştuk. Yanan evin içinde kimse yoktu. Herkes burada yanımdaydı.

-"Nasıl?"dedim şaşkınca Alev koşarak herkese sarılıyordu. Ben hala hareket edemiyordum. Noluyor oğlum herkes yaşıyor işte sakinleş!

-"Abi iyi misin?!"diyerek yanıma gelen Kuvars da benden cevap alamadı. Sanki bedenimin kontrolü artık bende değildi.

-"Sizin arkanızdan çıktık. Sorun olduğunu anlamıştık."dedi Azer.

-"Ateş sen gerçekten iyi görünmüyorsun.."dedi Aslı. Herkesin bakışları bana döndüğünde yine tepki verememiştim.

Onlara birşey olmadığı için mutluydum ama kıpırdayamıyordum. En son bir adım atacağım anda gözümün önüne gelen siyah perde bana engel oldu. Elimle ağaca tutunurken herkes yanıma koşmuştu.

Kulağım uğulduyordu. Beyaz gürültü hala benimleydi. Dışarıdan gelen seslere tepki veremiyordum. Polis ve itfaiyenin geldiğini görüyordum. Yerde oturur bir pozisyona geçtiğimde isimsizler kimlikleri veya varlıklarının olmadığını tartışıyordu. Bir yandan da benimle ilgilenmeleri onları zorluyor olmalıydı. Kalkıp birşey yapmam lazımdı ama hareket edemiyordum.
Son gördüğüm İz denen seri katilin hızlı bir şekilde bizimkilere el kol yapması ve Levent ve Celal tarafından arabaya taşınmam olmuştu. Sonrası derin bir karanlıktı. Tamamen bilincim kapanmıştı.

-"Kerem"dedi Annem. "İyi misin oğlum neden buradasın sen?!"dedi daha endişeli bir sesle.

-"Anne"dedim yattığım yerden doğrulurken burası evimizdi. Benim odamdı herşey sağlamdı. Yanmamıştı.

Anneme hızla sarılırken oda bana karşılık verdi. Kokusunu içime çektim. Kollarından hiç ayrılmak istemedim.

-"Oğlum ne işin var senin burada daha erken!"diyerek kızdı Annem bana.

-"Anne burası evimiz benim yerim senin yanın nolur gönderme beni!"dedim ağlayarak Annemin yanında ağlamak bile çok güzeldi. Daha sıkı sardı beni.

-"Bebeğim.. oğlum keşke kalabilsen burada ama kardeşlerinin sana ihtiyacı var. İsimsizlerin sana ihtiyacı var."dedi Annem.

İSİMSİZLER Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin