Renkten Korkanlar

R.K.4

Uygara doğru hızlı adımlarla ilerledim onu kendime doğru çektim. Suratı kıpkırmızı olmuştu.Gözümden alev saçarak hizmetçiye baktım.
"Ne oldu burada!"
Diye bağırdım avazım çıkana kadar.
"Şey...Esin hanım ben...."
"Sen ne? Niye Uygar ağlıyor söylesene!"
"Esin hanım Uygar yaptığım yemeği yemedi ve ben ısrar edincede tabağı yere attı.Sonrada ona niye böyle birşey yaptığını sorduğumda cevap vermedi. Bir kaç kez sordum yine cevap vermedi. Ve ben-ben ona..."
Kadını dinlerken daha da çok sinirlenmiştim. annem bu kadını işe yeni almıştı. Ve şimdi işten ben atacaktım!
"Sen ona vurdun mu?"
"Şey-şey ben çok özür dilerim bir daha olmayacak Esin hanım söz veriyorum."
Bu kadın Uygara vurmuştu ve onu affetmemi falan mı bekliyordu.
"Çık dışarı kovuldun!"
"Ben... ben gerçekten özür dilerim lütfen bunu bana yapmayın."
"Sana çık dışarı dedim! Bir daha bu evin önünden bile geçtiğini görmeyeyim!"
Kadın ağlayarak dışarı çıktı ve kapıyı Sertçe kapattı. Uygara baktım bana sarılmış hala ağlıyordu. Hay Allah şimdi ne olacaktı Uygar'ın tam psikolojisi düzelmeye başlarken şimdi bu olayla tekrar eski halini alacaktı. Uygar'ı kucağıma aldım. odasına girdik ve onu yatağına yatırdım yüz üstü yattı suratını yastığa gömdü ağlamaya devam etti. Elimi onun saçlarının arasına koydum okşamaya başladım.
"Uygar ablacım bana bakar mısın lütfen. "
Daha çok ağlamaya başladı.
"Bak gitti o kadın boşver ağlama artık."
Hiç bir şey söylemedi ve ağlamaya devam etti.Ne yapacağımı bilmediğimden annemi aradım.
"Esin şu an meşgulüm sonra arasan?"
"Anne Uygar çok kötü. işe yeni aldığın kadın ona vurmuş. Şu an benimlede konuşmuyor. Anne eve gelir misin lütfen sen ne yapacağını bilirsin."
"Tamam sen Uygar'ın başından ayrılma ben hemen geliyorum."
Telefonu kapattım Uygara bakmaya başladım. hala ağlıyordu. Onun yanına,ikimizinde sığabileceği şekilde uzandım kafasını alıp göğsüme koydum saçlarıyla okşamaya başladım. Uygar'ın neden insanlardan korktuğunu neden insanlarla Konuşmak istemediğini annemde ben de çözememiştik. 9 yaşındaki bir çocuk oyun meraklısı, yaramaz olmaz mıydı? ama Uygar o öyle değildi hiç kimseyle konuşmayan evden dışarı Çıkmayan bir çocuktu. Gerçi yaramaz olmadığı pek söylenemez ama.Bir benimle birde bakıcısı ayrıca ev işlerine de bakan Selen ablayla konuşurdu. Sahi Selen abla niye bugün gelmemişti?Uygar annemlemlede pek konuşan bir çocuk değildir. Okulların açılmasına daha iki ay var ne yapıcağız biz bu çocukla ?

Uygar'ın ağlaması kesilince uyuduğunu anladım yavaşça yataktan kalktım ve odadan çıktım.
Telefon rehberimde annemi bulduktan sonra aradım:
"Anne gelmene gerek yok Uygar uyudu."
"Yolu yarılarım bile 10 dakikaya evdeyim."
"Tamam anne."

Odama geçtim yatağın üzerine oturdum ve kendi telefonumu kurcalamaya başladım.
Son arananlara baktığımda ise 'Gencay Güven' ismini gördüm. şimdi anladım numarasını neden kaydettiğini, benim telefonumdan kendini arayıp numaramı almıştı. Ekrana baktım ve gülümsedim.
----
"Esin Uygar nerede?"
Annem eve elinde bir çok poşetle gelmişti.
"Odasında anne ama uyuyor uyandırma bence."
"Uyuduğuna emin misin?"
Annem elindeki poşetleri benim elime tutuşturdu ve mutfağa doğru yürüdü.
"Evet anne."
"Ben bir bakıp geliyorum."
"Tamam anne."
Annemin ne aldığını görmek için poşetlere baktım. Hepsinde de Saçma sapan dergiler, Kıyafetler , takılar falan vardı.
"Esin!"
Annemin sesini duyduktan sonra koşarak merdivenlerden çıktım. Annem Uygar'ın odasının önünde elini beline koymuş bana bakıyordu.
"Gene ne oldu anne?"
bana yaklaşmamı işaret etti. ona yaklaştım ve eliyle Uygar'ın odasını gösterdi kafamı çevirmemle elimin ağzıma gitmesi bir oldu.

Her yer boya olmuştu Uygar'ın yatağı batmıştı kırmızı, mavi , yeşil her renkte boya odanın duvarlarına püskürtülmüştü Uygara baktım yere oturmuş eli yüzü kırmızı boyaya bulaşmış bir şekilde bize bakıyordu ve ayrıca gülüyordu.Bende gülmeye başladım bu yaptığı gerçekten çok saçma bir şeydi ablasının kardeşi işte!
"Esin bir de gülüyorsun! Hani uyumuştu bu çocuk?"
Ne dengesiz bir kardeşim var benim yarım saat önce ağlıyordu şimdi şu yaptığına bakın!
"Anne valla uyuyordu ya. Ben odadan çıktıktan sonra yapmış bunları."
Annem sabır dilercesine kafasını, iki elini de havaya kaldırdı.
"Bu çocuk kime çekmiş ya."
ben gülerek Uygar'ın yanına gittim burnundan makas alıp , elimi ona uzattım elimi tutup ayağa kalkınca:
"Uygar ablam ne yaptın sen ya? Yürü banyoya gidiyoruz."
Uygar bana baktı ve güldü onu banyoya götürürken anneme kaçamak bakışlar attım elini beline koymuş bana bakıyordu.
"Bu odayı ikiniz temizleyeceksiniz!"
Kafamı anneme çevirdim ona köpek yavrusu bakışı attım.
"Anne ya temizlikçi falan çağırsan olmuyor mu? Nasıl temizleyelim biz ?"
"Artık onu siz düşünün."
Annem sözünü bitirir bitirmez yanımızdan hızlı bir şekilde ayrıldı.
------
Uygar'ın odasını tabikide biz temizlememiştik annem temizlik şirketini aramış ve iki tane temizlikçi teyze getirtmişti. Teyzeler odayı kısa sürede temizlemişlerdi.Bu Sırada annem Uygar'ı özel Konuşmak istediği için odasına götürmüştü bende kendi odamda kulaklıkla müzik dinlemiştim.