SADECE TELEFON ŞAKASI

5.BÖLÜM

Almina'nın gözünden

Eve doğru ilerlemeye başladık. Gece uzun ne yapacağız burada bilmiyorum bana kalırsa direkt uyumak istiyorum. Dur bi dakika nerede uyuyacağız umarım yatılılack yer vardır burda. Kapıya vardık önden Efkan girdi adım attığı an bi küfür savurdu ne olduğuna bakmak için içeriye girdiğimde bende histerik bi küfür savunmuştum

Bağladığım adamlar yoktu. Bağladığım sandalyeler boş ve ipler de yerdeydi. Kaşla göz arası kaybolmuşlardı bu saatte arayamazdık dışarıda hem tehlikeli hem de zaman kaybı olurdu bu çünkü dışarısı zifiri siyahtı biz bile elimizde telefonların feneriyle yürüyorduk.

Yapcak bişey olmadığı için içeriye geçtik bu küçük evde kapı açılınca direkt salona giriyorduk  büyük koltuklar vardı burada ve küçük bi mutfak da dahildi. Bursı dışında iki tane kapı vardı. Merklı adımlarla sağ taraftaki kapıya doğru ilerledim kapıyı açınca büyük çift kişilik bi yatak gördüm oda fazla büyük değildi yatak kaplamıştı sanki tüm odayı. İnceledikten sonra sol taraftaki kapıyı açtım orası da tuvaletti. Kapıları kapatım  bi geceyi geçirmek için yeterli sanırım.

Mutfak tezgahının başında Efkan'ı gördüm "burada bi not var." dediğinde hızla yanına gittim. Herkes toplandı buraya Efkan sesli bi şekilde notu okumaya başladı.

"Merhaba Almina seni kimin tarafından kaçırtırıldığını öğrenmek istermisin? O zaman yarın akşam saat 9 da buluşalım. Konumu en kısa zamanda telefonuna gönderirim. İyi eğlenceler.

Efkan okuduktan sonra kağıdı eliyle buruşturdu. Gözlerini bana çevirdi "Sen hangi boklara karıştın böyle" Derken sinirle karışık Başak bi duygu daha vardı gözünde ama o duygunun adını bilmiyorum.

Bu söylediğine alayla karışık kıkırdadım. Gözlerinin içine bakarak "ne o şimdide beni mi düşünür oldun" Derken alayla güldü "sorma ya çok kıskandım benden başka kimse takip edemez ve kaçıramaz seni." Derken aslında itiraf ediyordu beni takip ettirdiğini.
"Bu bi itirafmı Efkan Kanlı sen mi takip ettirdin beni" Derken yüz ifadesi ciddileşti. Ben zaten biliyorum onun olduğunu fakat kendisinin söylemesi aptalca olmuştu ah aşk sen nelere kadirsin

Bi süre daha gözlerime bakıp arkasını döndü.

Cidden bu iş sıkmaya başlamıştı kimdi bu insan neden bana bulaşıyordu hayır hiç düşmanımda yoktu ki aklıma gelan fikirle hemen ellerimi çırptım hızlı adımlarla ilerledim çok heycanlanmıştım hemen Efkan'a söylemeliydim.

Efkan'ın elini tutup ban döndürdüm ve hemen büyük bir sevinçle
"Buldum" dedim Efkan afallamışa benziyordu ilk önce ellerimize baktı kafasını kaldırdı bu zaman aralığında yutkunduğunu fark edebilmiştim tam gözlerimin içine bakarak konuştu
"Ne buldun" dedi ama hala dikkati bende değildi tam olarak ona doğru yaklaşıp omuzlarından tuttum ve içerideki kanepeye götürdüm ve oturttum o bu süre zafında uslu bir çocuk gibi susmuş benim konuşmamı bekliyordu bu haline gülümseyip gamzlerine baktım
"Beni kimin kaçırdığını buldum" dedim sonra kafamda kurduğum cümleyi tartınca kaşlarımı çattım
"Düzeltiyorum bulacağız" dedim

"Nasıl, ne zaman buldun dedi" sinirle tabi siniri bana değil beni kaçıranlara. Onlara çok güzel ölüm planları yaptığına emindim bu arada onun hakkında
Öğrendiğim gerçekler ilk başta beni hayal kırıklığına uğradım  üzsemde daha sonra toparlanmıştım sonuçta benimde ondan farkım yoktu bende imkanım olsaydı koruyacağım korumam gerketiği insanlar olmasa onun gibi birisi olurdum ben düşüncelere dalmışkan Efkan'ın sesini duydum.
"Almina iyi misin?" Az önceki sinirinin yerini hemen endişe almıştı ona dönüp yüzüne baktım ve derin bir nefes aldım     onunla şu an aramızda ne vardı bilmiyordum fakat tek bildiğim beni düşündüğüydü...