SADECE TELEFON ŞAKASI

6.BÖLÜM

Dönüp Efkan'a baktım çok rahat gözüküyordu fakat aynı zamanda sinirli olduğunu biliyordum anlayamadığım bir biçimde çok sinirlenip öfkelenmişti zaten Aslı'da bana ben kaçırıldığımda çok telaşlı olduğunu söylemişti bana gerçekden değer veriyor muydu? Anlayamıyordum bunu her ne kadar zeki herşeyi kolayca anlayabilen birisi olsamda duygulardan, hislerden anlayamıyordum çünkü ben hiç bir zaman duygulanmadım hiç bir zaman hissetmedim babam kordinatördü ve ona onun kızı duygusuz sadece mantığı işleyen birisi olmalıydı her tehlikeye karşı tetikte olmalıydı bana daha 10 yaşındayken evdeki tehlikelere karşı bomba imha etmeyi öğretmişti ben bunun yükünü nasıl kaldırabilirim ki? Ne yapsam geçer bunların acısı ben 9 yaşımda parkurlarda düşmanlardan kaçmak için koşuyordum babam beni hep böyle yetiştirdi onu özlüyorum aslında çünkü o beni böyle yetiştirmeyi hiç istemedi ben annem yüzünden böyleydim...

Annemin bana olan takıntısı çok fazlaydı benim yürümeye yeni başladığımda silah tutmamı kendimi korumamı istemişti ona göre kendimi korumalıyım her koşula karşı çünkü bana takıntılıydı ama beni böyle yetiştirdi 8 yaşında olanlara isyan edip yaşıtlarımın oyuncak bebekle oynarken ben neden silahla adam vuruyorum diye bağırmıştım oda bana tokat atıp sen benim kızımsım kendini korumalısın demişti ve bunu tekrar ederek kriz geçirmişti dayanamıyordum asla ve asla dayanamıyordum benim arkadaşlarımla evcilik oynayıp eğlenmem gereken yaşta ben tek başıma çamurlu parkurlardan kaçmaya çalışıyordum...

Ama 6 yaşında okuma yazma öğrendiğimde bir defter tutmuştum kendime ailem yüzünden döktüğüm göz yaşlarını ve sebeplerini yazıyordum eskiden o defteri her gün kullanırdım ve en iyi arkadaşımdı o günlük..

Günlükten sayfalar....

4 göz yaşı... 11/04/2006

Sevgili günlük bu gün buraya ilk kez yazıyorum onlar yüzünden döktüğüm göz yaşlarını ve sebeplerini yazıyorum bu gün 4 gözyaşı döktüm çünkü annem babam her ne kadar itiraz etsede bana işkence ediyordu ve bana ondan asla kurtulamayacağımı söyledi, hayır kurtulacaktım çünkü inanıyordum mesela yaşıtlarım sırf yere düştükleri için iki saat ağlayıp mızmızlanabiliyor ama ben dün yakın mesafe bıçağını kolum kadar olan o kocaman bıçağı yanlışlıkla kendime batırdım tamda sağ omzumun alt tarafına ama annem görürse çok kızardı bi o kadarda yarayı o açardı beni sözde korumak için bunları yapıyordu ama en büyük zararı o veriyordu o yüzden kendi kendime oraya pansuman yapmaya çalışmıştım ilk orda pansuman yapmayı öğrenmiştim her yaptığımda bir daha pansumana ihtiyacım olmasın diye dua ediyordum ama hep kullanmam gerekmişti annemin dediğine göre ben daha 1,5 yaşındayken konuşmaya başlamışım hep yaşıtlarıma göre daha olgunmuşum ama bu sadece ruhen bir olgunluktu bu iyimiydi kötümüydü bilmiyorum fakat bana iyi gelmiyordu bu gün o 4 göz yaşını sağ omzum için dökmüştüm neyse annem birazdan görürse bu günlüğü çok kızar ve okursa mahvolurum o yüzden şimdilik gidiyorum

GÜNÜMÜZ

Tekrar Efkan'a döndüm ondan güç almak istercesine çünkü bana anlamını bilmediğim bir şekilde güç veriyordu iyi hissetiriyordu nefesimi bıraktım ve Efkan'ın yanına gidip elimi tuttum içeriye yöneldik adımlarımız kendimizden emin güçlü bir şekildeydi sebebini bilmediğim bir şekilde Efkan'ın bu kadar rahat olmasının sebebini elimi tutmasına bağlıyordum çünkü... çünküsü yok işte öyle düşünmek istedim bir saniyeliğine evden içeri girdiğimizde öndeki bize 'patron sizi bekliyor' gibi bir şey diyen adamı takip ediyorduk aslında eve girerken ev küçük müstakil bir eve benzese bile gittikçe aşşağı doğru inen merdivenlerle yer altına iniş yapmış olmalıydılar eve girdiğimizden beri gelirkenki yolları evzberliyordum çünkü olası bir tehlikeye karşı acil durumlarda kaçmamız gerekebilirdi.