Estadiz'in iblisi

Adsız Bölüm 12

Kazuki gözlerini açtığın da etrafta hiçbir şey olmadığını görür zifiri karanlıktan başka hiçbir şey "burası neresi böyle sanki kıvamı çok ağır bir şeyin içinde yüzüyor gibiyim ama göremiyorum veya görülecek herhangi bir şey yok sanırsam en son haydut ile dövüşüyordum kazandığıma eminim peki o zaman neden buradayım galiba bayılmıştım yorgunluktan o yüzden mi buradayım öldüm mü yoksa bu sefer de acınası bir şekil de ölürsem sanırsam her şey bitece-'' Kazuki sözünü bitiremeden bulunduğu ortam bir kütüphaneye dönüşür ve rafların arasından kalın bir kitap çıkaran gözlüklü orta yaşlarda 180 cm boyunda şık giyimli bir adam yavaşça Kazuki'ye doğru döner "hım ben seni böyle yetiştirdiğimi sanmıyorum Eiji yada sana Kazuki diye mi seslenmeliyim'' Kazuki bir anda bu sesi tanır ve hemen ayağa kalkar "B-baba ama nası-'' adam Kazuki'nin sözünü aniden keser "zamanım az bunun olacağını önceden tahmin etmiştim ama gene de oğlumu babası gibi bir hayat yaşamasını istemediğim için sana soyumuzdan bahsetmedim açıkçası belki bir farklılık olur sandım belki oğlum şeytanın kuklası olmaz sandım ama sanırsam kaderimiz böyleymiş muhtemelen bir daha görüşemeyeceğiz o yüzden beni iyi dinle bizim ölmemiz veya senin bildiğin dünyanın yok olması bunların hiç biri senin suçun değil o yüzden bizim için üzülme veya o kaçık şeytanın seni yönetmesine izin verme bırak kendi yolun da yüzü kendine iyi yoldaşlar edin biliyorum şu anki bedenin çok zayıf kafan karmakarışık o yüzden senden bir şeyi hatırlamanı istiyorum sana öğrettiğim bir dövüş stili vardı uzun yıllar önce sen çocukken öğretmiştim tabi sonra bedenin güçlendiği için üstünde fazla durmadım hatırlıyor musun? Adı 12 hayvanın duruşuydu ne olursa olsun şu an işine yarayabilecek tek teknik o, diğer teknikler şu an bedenin için ağır o yüzden şimdilik 12 duruş üzerinde çalış ve karşın da duran herkesi ez yanındakilere güven ve arkandakileri koru bunlar sana son sözlerimdir annen ve ben ikimiz de kim olursan ol istersen Eiji ol istersen Kazuki her zaman oğlumuz olarak kalacaksın ve seni her sevdiğimizi bilmeni istiyorum. Ah şu işe bak zaman ne kadar hızlı geçiyormuş burada senin de zamanın geldi geçti şimdi git Kazuki seni bekleyen uzun bir hayat var oğul'' Kazuki babasına doğru koşar ve omuzundan tutmaya çalışır tam elini babasının omuzuna atmışken bir anda gözlerini açar ve omuzuna birisinin dokunduğunu hisseder "Kazuki Efendi akademiye geldik sonunda lütfen uyanın'' Kazuki gözleriyle etrafı inceledikten sonra derin bir iç çeker "Tamam demek ki yolculuk buraya kadarmış'' daha sonra karşısında oturan adama gözlerini diker "kazandığıma göre o zaman sözün de durup artık benimle mi geliyorsun ?'' Adam gülümseyerek kafasıyla onaylar "o zaman bana adını söyle'' Adam kafasını iki yana sallayarak olumsuz bir şekilde yanıt verir "Benim bir adım yok o yüzden yoldaşınıza kendiniz bir isim koymanızı isteyeceğim'' Kazuki iyice derinlemesine düşünür "hımm isim sana bir isim koymam gerekiyorsa ilk önce bir şey sormam gerekiyor, benim için canını feda eder misin'' adam sakince kafasını aşağı doğru eğer konuşurken gözlerinde sanki aç kalmış bir canlının hayatta kalmak için avına bakarken ki vahşilik ile Kazuki'ye bakar "ben sizi efendim olarak kabul edeyim kimsenin önüne atmayın beni, b-bana öyle bit hayat verin ki sizin dışınızda kimseye boyun eğmeyim, bana kibrinizi ve geleceğinizi bahşedin ben de sizin kılıcınız ve kalkanınız olayım kim ki size el kaldırsın elini kesiyim'' Kazuki cevaptan memnun kaldığı için elini Adama doğru uzatır "tamam bu saatten sonra senin adın Reijiro o yüzden adına yaraşır bir şekil de başını dik tut, kılıcını sadece benim için kaldır ki kimse bir şey diyemesin sana anladın mı?'' Reijiro Kazuki'nin elini tutar "Tamamdır bu saatten sonra kılıcınız Reijiro olarak sizi utandırmayacağım'' Kazuki yavaşça faytonun kapısını açar, faytonun merdivenlerini sakin adımlar ile iner. Reijiro faytonun kapısını arkasından kapatır ve fayton usulca akademiden uzaklaşır.