"Czy nadal mnie kochasz?" łzy zdawkowo płyną po moim policzku, natomiat usta pozostają ściśnięte w wąskiej linii. Wpatruję się w dynamiczny płomień świeczki, przez myśl przechodzi mi, że ten płomień przypomina naszą relację. To jak dynamicznie porusza się wokół własnej osi, podnosi się i opada, aby po chwili stanąć w pionie. Z daleka wygląda pozornie bezpiecznie, natomiast jego dotyk może pozostawić bliznę oraz sprawić nieznośny ból. Czy nasza relacja sprawia mi ból? Nie umiem odpowiedzieć na to pytanie. Wiem tylko tyle, że wyniszczam się wraz z momentem kiedy się nam pogarsza. Doprowadzam się do upadku za każdym razem kiedy czuję twoją złość. Chcę czuć ból fizyczny, ponieważ wiem, że ból który sprawia mi brak twojej odpowiedzi jest gorszy od jakiekolwiek innego fizycznego, bolesnego doznania. Chcę walczyć, ale za każdym razem kiedy się tego podejmuję mam wrażenie, że trafiam na czubek ostrza, który przebija mnie na wskroś, rozdzierając doszczętnie coś w środku mnie. Nie umieram, ale ból mnie uwiera do tego stopnia, że moje istnienie, pozostaję pod znakiem zapytania.
