Akşam 00:00
Gerginlikle gözlerim Barın ve Eymen arasında giderken en son Eymen sessizliği bozdu.
"Bu saatte neden geldiniz ve kimsiniz?"
Dedi.
"Asıl sen kimsin" dedi hemen Barın.
"Benim kim olduğum seni ilgilendirmez beyfendi bu saate neden geldiniz diye sordum soruma cevap verin"
İkisininde sinirlendiği belli oluyordu. Daha fazla sinirlemesinler diye ben atladım hemen olaya.
"İkinizde bir sakin olun. Eymen bu komutanım Barın"dedim barını göstererek "Barın buda ikizim Eymen" dedim Eymen göstererek
"Eh iyi bende sevgilin sandım bian" dedi Barın
"Sevgilim olsa ne olur yani sizi ne ilgilendirir komutanım"
Biraz bana yaklaşarak konuştu "bal gibi de ilgilendirir sen benim ilerideki Efulim olucaksın buna hazırla kendine hem günlük hayatta bana barın de"
Kaşlarımı çatarak konuştum "efulim? Ne demek barın"
Eymen hemen bizim aramıza girdi "aşkınızı başka yerde yaşayın benim yanımda yaşamayın mümkünse"
Hemen uzaklaştım "ne aşkı ya ben aşk falan istemiyorum hem komutanım o benim" dedim ve ayağa kalktım.
"Hadi Barın sende git yarın içtimada görüşürüz" dedim ve kolundan çekiştirerek kapıya götürdüm.
"Kovuyor musun beni efulim" dedi yaklaşarak.
"Evet kovuyorum ve uzaklaş biraz"dedim geri çekilerek.
Bir anda beni kendine çekti ve sarıldı. Bende hemen ittim ama o kadar sıkı sarılmış ki itemedim.
Kendisi geri çekilirken bir anda yanağımdan öptü.
Hemen sert bişekilde ittim onu "napıyorsun be pis sapık"
"Sapık falan ayıp oluyor ama efulim" dedi.
"Hadi Barın git yoksa elimden bir kaza çıkıcak iyi geceler sana"dedim.
"İyi geceler efulim rüyanda beni,bizi gör" dedi ve yüzüne kapıyı yüzüne kapattım.
İçeri geri geldiğimde Eymen mal mal gülüyordu.
Ona ters ters baktım. "Hadi ne bekliyorsun git yat" dedim ve odama gittim.
Üstümü değiştirip uyudum.
Sabah 05:00
Alarmla birlikte uyandım. Kalkıp duşa girdim sonrasında içtima kamuflajlarımı giydim ve saçlarımı ikili balık sırtı ördüm ve askeriyeye doğru yürüdüm.
Askeriyeye gelince direk içtima parkuruna gittim.
Daha kimse gelmemişti bende ısınma turları olarak koşmaya başladım.
Koşmaya o kadar odaklanmışım ki yanımdaki hareketliliği fark etmemişim.
Su içmek için durunca yanımda ki kişide durdu. Kim olduğuna bakınca Barın olduğunu gördüm.
Hemen hazır ola geçtim "eflal aybars Trabzon emredin komutanım" dedim.
"Rahat eflal sen niye bu kadar erken başladın" dedi.
Hala hazır olda iken konuşmaya devam ettim "ben herzaman erken kalkarım komutanım ve erken içtimaya başlarım"
"Tamam eflal sen geç biraz dinlen diğerleri gelince devam edersin" dedi ve bankların birine oturdu.
