Cameron Dallas // Best Friend or Boyfriend ?

Hoofdstuk 46

(Als je het niet helemaal meer weet, hier een snelle samenvatting omdat het lang geleden was! Lisa kwam erachter dat ze een Nederlandse tweelingbroer had, Adam. Die is uiteindelijk naar Amerika gekomen en heeft een relatie met Alli Simpson, een vriendin van Lisa. Door deze leugen van haar ouders is de band achteruit gegaan, vooral met haar moeder. Daan, haar jongere broertje woont bij Cameron en Lisa en ze zijn er sinds kort achter gekomen dat Daan ernstig ziek is.. Jack en Jack, Nash en Taylor zijn er nu en in dit hoofdstuk komt Lisa terug uit de stad waar ze Nicole tegen het lijf liep en ineens contact zocht. Nicole is niet mee. Enjoy!

POV Lisa.

Ik kom terug thuis en hoor Daan al hard lachen. Ik loop door naar de woonkamer en zie de zes entertainers zitten. Ze doen allemaal hun best om het Daan zo leuk mogelijk te maken en dat waardeer ik heel erg van ze. Ze zijn altijd heel erg betrokken en lief geweest. Dit is gewoon weer een bevestiging. Ze zijn even goed als Cameron. Met een glimlach kijk ik naar hoe ze bezig zijn met Daan en laat ze even met rust. Ik loop helemaal naar een kamer achter in het huis en neem snel een drankje bij de bar. Dan loop ik weer terug naar de woonkamer en ze zijn even vrolijk bezig met Daan als daarnet.

"Hey lisa !" roept Nash vrolijk. Iedereen kijkt naar me op en Cameron loopt naar me toe. Hij geeft me een knuffel en kijkt me daarna aan. "Gaat het?" vraagt hij zacht aan me. Ik knik naar hem en loop samen met hem naar de jongens toe. Ik geef Daan een kusje op zijn zachte wang. "Volgens mij ben je best wel moe. Ben je klaar om naar bed te gaan?" vraag ik Daan. Hij kijkt naar alle jongens.

"Ga maar, we zien je snel weer vriend." zegt Gilinsky met een lach op zijn gezicht. Hij aait even over Daan's haar heen en dan staat Daan op en pakt mijn hand vast. We lopen naar boven. Daan poetst zijn tanden, kleed zich om en laat zichzelf in zijn bedje vallen.

"Het is hier veel leuker dan bij papa of mama." zegt hij met een zucht.

"We willen toch alle drie hetzelfde voor je, en als dat bij cam en mij is, dan proberen wij het zo fijn mogelijk voor je te maken."

"Dus ik mag hier wonen tot ik dood ga?" vraagt hij terwijl hij naar me kijkt. Ik schrik van zijn woorden..

"Je gaat niet dood, oké? Je mag hier wonen totdat je ouder bent, een vriendin krijgt en ze samen wil gaan wonen. Eerder verdwijn je niet, nergens heen."

"Oké. Heb ik nog lang zoveel pijn?" Hij kijkt me pijnlijk aan.

"Ik hoop het niet, we gaan er alles aan doen om te zorgen dat de pijn over is, echt alles.."

Ik zie hoe zijn ogen dichtvallen. Ik trek de deken nog iets verder over hem heen en loop dan terug naar beneden. De jongens zijn niet in de woonkamer dus waarschijnlijk zijn ze dan een drankje aan het doen bij de bar.

Ik kom er zwijgend bijzitten en krijg alle ogen op me gericht. "Gaat het wel?" vraagt cameron bezorgd. "Ik kan er gewoon niet tegen dat hij aan geeft dat het slecht met hem gaat en ik kan er niks aan veranderen. Ja, hem meetrekken naar ziekenhuizen. Top." Adam staat op en trekt me met hem mee. Hij neemt me mee naar de tuin waar we gaan zitten.

"Wat heeft hij tegen je gezegd?" vraagt hij me. Ik haal mijn schouders op en kijk naar de grond. "Hij vroeg eerst of hij hier mocht blijven tot hij dood gaat, omdat hij niet bij pap of mam wil wonen, en toen ik uit zijn hoofd had gepraat, vroeg hij of hij nog lang zoveel pijn had, toen gaf ik daar antwoord op en viel hij in slaap.."

Adam kijkt me lichtelijk ongelovig aan. "Volgende week heeft hij zijn eerste ziekenhuisafspraak toch?" vraagt hij.

"Niet de eerste, maar wel de eerste sinds ik het weet. Ze gaan dingen over de chemo bespreken, ik neem aan de bijwerkingen die hij kan krijgen."

Hij kijkt me aan en knikt. "Jij, en misschien Cameron ook, zijn de enigen die hij echt helemaal vertrouwd. Hij zou dit nooit met mij delen, maar ik geef wel om Daan. Hij is mijn broertje. Ik zou graag alsnog horen hoe het echt met hem gaat." Hij lijkt verdrietig.

"Er zijn gewoon een paar dingen waar je rekening mee moet houden als je wil dat hij je vertrouwd. Geef hem wel bepaalde grenzen en zorg dat die grenzen gewoon redelijk zijn. Daardoor krijgt hij respect voor je. Dan moet je met hem kunnen lachen en je moet hem proberen te begrijpen en als laatste moet je hem geruststellen als er iets met hem aan de hand is en je moet laten zien dat je van hem houdt. Dat is alles dat hij nodig heeft en zoekt in een familie.

"Dat moet te doen zijn, dankjewel." zegt hij. Hij kijkt al wat vrolijker. Ik kijk van de grond naar hem. "En wat er ook gebeurt, geloof erin en laat hem geloven dat hij beter kan worden. Zeg nooit dat hij dood gaat of dood kan gaan want een beetje geloof in zijn gezondheid is alles dat hij nodig heeft op dit moment van de familie en vrienden om zich heen. Dat is precies wat de jongens vanavond ook deden, geef hem een leuke tijd als hij niet in het ziekenhuis is voor gesprekken of chemo's of een herstel. We moeten er iets leuks van maken met z'n allen."

"Dat komt goed, Lisa. Dat doen jij, ik en Cameron maar zeker ook de vrienden die jullie hebben."

Ik knik. "Die mensen zijn de beste steun die je zou kunnen hebben in je leven."

---

Halllooooo,

ik kan niet geloven dat ik terug ben !! Hopelijk zitten jullie nog een beetje in het verhaal! Laat alsjeblieft weten wat je vond en hopelijk gaat het helemaal goed met jullie! xx