Cameron Dallas // Best Friend or Boyfriend ?

Hoofdstuk 41

Eindelijk eens een snelle update D: enjoy

POV Lisa.

Die avond ging ik, zoals beloofd, met Cody mee naar het kampvuur waar zijn vrienden al waren toen we aankwamen. Het was een minuutje lopen en het was al heerlijk gevuld met de oude gezelligheid van de vorige keer. "Cody en lisa!" horen we al geroepen als we aan komen lopen. Ik glimlach naar Cody. Ik pak heel even zijn hand vast, knijp er zacht in, en laat weer los. Het is zo fijn om terug te zijn bij mijn beste vriend, en zijn geweldige vrienden. 

Iedereen komt op ons af en geeft me een knuffel. De meesten herken ik nog wel van de vorige keer. Ik glimlach en loop met Cody naar het vuurtje waar iedereen omheen gaat zitten. "Lisa, kom hier zitten?" vraagt een jongen. Ik kijk hem aan. Hij heeft blond haar en blauwe ogen, hem kende ik nog niet. Ik glimlach en sta op van mijn plek naast Cody om me te verplaatsen.

"Hey, ik ben Nathan." zegt hij tegen me met een glimlach. "Ik heet lisa, leuk je te ontmoeten Nathan." antwoord ik. "Insgelijks, je bent van Amerika toch? Wat doe je rond deze tijd hier?"

"Ik ben oorspronkelijk van Nederland, verhuisd toen ik klein was naar Amerika en Cody is mijn beste vriend en heeft gevraagt om hier in Australië met hem te zingen voor zijn tour." Nathan kijkt indrukwekkend naar me. "Dus, jij zingt nog ook? Ik dacht dat je danseres was?"

"Ben ik ook inderdaad, maar de vorige keer hier heb ik gezongen en het was blijkbaar gefilmd en bij Cody's manager terecht gekomen. Vandaar dat ik hier nu ben, voor een maandje." Ik glunder van top tot teen volgensmij, ik vind het super om te vertellen. "Wil je voor ons zingen dan?" vraagt hij me. "Alleen met Cody." antwoord ik.

"Oke jongens! Wie wil dat Lisa en Cody een lied zingen?" roept Nathan zodat hij de aandacht van iedereen krijgt. We zien wat handen omhoog gaan en iedereen kijkt van mij naar Cody. Cody pakt zijn gitaar tevoorschijn en wenkt dat ik terug naar hem moet komen. "Ken je love will be there?" vraagt hij me zacht, zodat anderen het niet weten. Ik knik en lach. dat nummer past goed.

Cody begint op zijn gitaar te spelen en kijkt naar me als ik moet beginnen. Ik glimlach en begin. Er zijn meer mensen dan normaal, maar als we straks voor al die fans van cody moeten zingen, zullen het er nog meer zijn.

"Sick of all the talkin 'bout me, when they don't really know me
They don't really see the same as I see, well I know what I'm supposed to be"  zing ik het eerste stukje. 

Cody maakt even oogcontact met me en zingt het tweede stuk.
"People show me love but then they judge me, why they gotta treat me so shady
They think that they sit above all things, but really, in the shadows they are drowning" 

Ik zie hoe cody precies meent want hij zingt, het maakt me bezorgd. 

"I've had enough, had enough, but I'll never give up"  zing ik met een uithaal, gevolgd door Cody die precies het zelfde doet. 

Samen zingen we het volgende stuk. 

"When all else fails, all else fails, love will be there, love will be there"

  "Time will tell, time will tell, who really cares, who really cares
All's well that ends well and I'll be there to figure this out, when all else fails, all else fails, love will be there, love will be there." 

Ik geef Cody een knuffel en blijf even bij hem zitten om te checken of alles goed gaat met hem, maar als zijn vrienden ons complimenteren op ons spel fleurt hij al heel gauw weer op en loop ik terug naar Nathan. "Wat vond je ervan?" "Heel erg gaaf." antwoordt hij. Ik lach. "Dankjewel Nathan." "Ik meen het, je bent echt goed." zegt hij weer. "Je valt in herhaling." grap ik terwijl ik hem een duwtje geef. Ik heb een vriend, dat weet ik, maar wow. Hij is HANDSOME.

"Zullen we een stukje lopen?" vraagt hij me. Ik knik. "Maar niet tever, ik wil zeker weten dat het goed met Cody gaan." Hij knikt en staat op. Ik sta ook op en loop met hem van het kampvuur af. De rest heeft volgensmij nieteens door dat we wegzijn. Ze waren té druk met Cody en de anderen bezig. 

"Waarom maak je je zo'n zorgen om Cody?" vraagt hij me terwijl we nog steeds langs het strand lopen. "Al sinds ik hier ben, is hij rustig. Rustiger tegen me dan normaal, en net dat liedje? Hij koos het zelf uit en hij meende het zo erg, het was eng." Nathan kijkt me aan met een blik die ik niet helemaal kan plaatsen. "Cody is een sterke jongen, hij is sinds onze kindertijd al een goede vriend en als er echt iets is, zal hij het ons vertellen. Eerst wil hij zelf kijken wat hij eraan kan doen." Ik knik. Hij heeft gelijk. "Maar je broers he? Ik heb iets heel erg raars gehoord." 

Ik zucht. "Je hebt vast gehoord dat ik 'ineens' en tweelingbroer heb en dat het raar is dat ik er nooit vanaf wist?" Hij schuift me aan met een scheve glimlach. "Is het zo?" vraagt hij me. "Ja, het is waar. In mijn achterhoofd ergens had ik door dat er iets niet klopte in mijn kindertijd in Amerika, maar wat wist ik niet en op vakantie kwam ik er pas achter." 

"Ik snap het wel." antwoordt hij. Ik kijk hem verbaasd aan. "Dan ben je ook 1 van de eersten" mompel ik. "Je hebt fans, en de media, ik weet niet wat ze proberen te doen maar ze proberen zo vaak roddels te verspreiden voor de fans, ook bij jou is dat het geval, het lijkt alsof niemand het met je eens is maar er zijn zoveel die het kennen."

"Dankje Nathan, super je ontmoet te hebben."  zeg ik tegen hem. "Jou ook, laten we terug gaan, volgensmij ben je moe." Ik knik en samen lopen we terug. 

Als we terugkomen bij de drukte van de groep gaan we zitten en serieus, niemand heeft volgensmij doorgehad dat we weg waren. geliefd ben je dan.

------

Ben al bezig met het nieuwe hoofdstuk, anders raak ik kwijt wat er moet gaan gebeuren maar ik weet niet wanneer het erop komt, kan lang duren, kan ook kort duren :) doe het zo snel mogelijk