Cameron Dallas // Best Friend or Boyfriend ?

Hoofdstuk 44

Dit wordt een crappy chapter. Maarja, enjoyyy.

POV Lisa.

Ik doe de deur van ons huis open en hoor Daan en Manon in de keuken. Ik loop er snel heen. "Lisa!" Roept Daan en hij loopt naar me toe. "Hey vriend, alles goed?" Vraag ik hem. Hij knikt enthousiast. "Gelukkig ben je terug" "Tuurlijk," antwoord ik, "ga jij je brood maar even eten met manon goed?" Hij knikt en loopt terug naar Manon. "Jou spreek ik zo ook nog wel even." zeg ik met een glimlach tegen Manon. Daarna loop ik naar mijn slaapkamer en val ik in slaap.

*** (3 uur later)

Ik word wakker geschud en zie Cameron staan. "Wat is er?" Vraag ik hem. "Uhm, kan je alsjeblieft mee naar beneden komen?" Ik kijk hem verwarrend aan maar loop toch mee. Hij geeft me een kus op mijn wang en kijkt me bezorgd aan. Wat is hier aan de hand?

Samen met Cameron loop ik naar beneden en zie daar Manon, mijn vader, Daan en Cameron zitten. "Ga zitten alsjeblieft." is het enige dat mijn vader zit. Ik doe wat hij zegt en wacht af wat er te zeggen is. "Uhm, voordat je wegging naar Australië was ik een beetje afwezig, dat heeft te maken met wij nu tegen je gaan zeggen." Begint Cam met praten.

"Waarom doen jullie zo raar?" vraag ik lichtelijk geïrriteerd. "Oké, toen we in Nederland waren en je broertje bij je vader was, was hem opgevallen dat het niet zo goed ging met Daan. We dachten dat het was omdat hij jou gewend was, maar toen ik hem een keer van school haalde, werd me vertelt dat hij telkens allemaal dingen vergat en hij liep tegen dingen aan, ik ben gelijk naar de dokter gereden. Die heeft gekeken naar zijn hoofd en naar jouw vader gebelt, officieel is hij degene die voor Daan zorgt." begint Cameron. "Wat is er met Daan?" onderbreek ik Cameron.

Mijn vader zucht. "We weten het niet, alles dat we weten is dat er iets in zijn hoofd zit."

"En jullie hebben dit niet aan mij vertelt omdat..?" vraag ik. "We wisten niet hoe je zou gaan reageren.." antwoordt Manon. Ik kijk haar ongelovig aan. "Jij wist dit ook?" ze knikt. "Waarom zijn jullie in hemelsnaam naar Australië gegaan? Mijn broertje gewoon achterlatend?"

"Waarom denk je dat ik eerder naar huis ben gegaan?! Op het moment dat mijn moeder belde dat er iets mis was met Daan heb ik gelijk het eerste vliegtuig naar huis gepakt! Dacht je serieus dat dat om Cody ging?!" roept Manon naar me. Ik kijk naar Cameron die schuldig wegkijkt. Ik besluit me te herstellen. "Sorry." mompel ik. "Waar is Daan nu?"

"Daan blijft voorlopig even bij mij." zegt mijn vader. "Zolang die vrouw er niet is." antwoord ik. "Ze is weg." zegt hij terwijl hij me aankijkt. Ik glimlach even kort naar mijn vader. "Je mag hem bij je voor een tijdje, dan neem ik hem weer mee én ik kan komen wanneer ik wil."

Mijn vader knikt en geeft me een knipoog. "Je hebt de huissleutel." Hij staat op en geeft ons alledrie een korte knuffel. "Ik zie jullie snel" zegt hij voordat hij vertrekt.

Kort erna besluit Manon ook te gaan zodat cam en ik even alleen zijn. Hij komt bij me op de bank zitten. "Het spijt me dat ik niks heb gezegd, het spijt me echt zo erg.." zegt hij meteen. Ik geef hem een kort kneepje in zijn arm om aan te geven dat het oke is. "Je deed omdat je dacht dat er niks aan de hand zou zijn, het is oké cam."

"We weten nog steeds niet zeker voor 100% dat er iets ernstigs aan de hand is." Ik kijk Cameron aan met een dodelijke blik. "Serieus? Je denkt dat er niks aan de hand is?"

"Lisa, herinner onze mindset. Denk altijd positief en leef je leven tot het uiterste. Dat is precies wat we gaan doen oke?"

Ik knik. "Oke dan." "Zo mag ik het horen." antwoordt hij op mij met een glimlach. "Besef je wel dat de belangrijkste persoon van mijn leven in het ziekenhuis ligt oke?" vraag ik nog voor de zekerheid. "Hij is ook heel erg belangrijk voor mij. Ik heb zoveel dagen en uren met hem doorgebracht."
Dat is waar, we hebben de afgelopen tijd veel op hem gepast..

Sorry, het is niet zo'n lang hoofdstuk dit keer :/ Maarja, genoeg gebeurd dit hoofdstuk lijkt me!

Ook voor 2 van de lezers van dit verhaal ben ik erg dankbaar maar hun namen ken ik niet uit mijn hoofd want ik ken ze niet naast de reacties die ze plaatsen hier in mijn story ❤️💘