Cameron Dallas // Best Friend or Boyfriend ?

Hoofdstuk 15

POV James.

De dagen die volgden had ik geen contact meer met Lisa, ze probeerde wel contact op te nemen maar ik reageerde niet.. Ik drukte op het rode knopje. Ze ging sowieso verder vragen en ze wist er al wel genoeg over vond ik. Maar ik was bang dat als ik op zou nemen dat ik dan weer zo slap zou zijn en alles zou vertellen.. Waarom was ze dan ook zo leuk? Ik bedoel, ze heeft alles wat een meisje wil lijkt me.. Ze is beroemd, ze heeft sowieso 3 jongens achter haar aan, Taylor,ik en Justin en daarnaast heeft ze nog een vriendje ook.. waar ze sowieso niet mee gaat breken. En hoe leuk ik haar ook vind, ik ga ook niet zorgen dat ze breken, omdat ik cameron wel mag en hij is best oké.

Lisa probeerde me wel non-stop aan de lijn te krijgen, waarschijnlijk al helemaal omdat ze morgen avond vertrok naar Madison waar ze een tijdje zou blijven vanwege de tour die overmorgen begon. Wacht.. Wat ?! Lisa vertrekt morgen en ik heb haar nog niet gesproken? Oké, nu ga ik haar dus bellen maar niks zeggen over vroeger.

Ik belde haar op en gelukkig nam ze gelijk op. "James ! Hoe gaat het met je? Ik ben geschrokken van je dans laatst.." hoor ik aan de andere kant van de lijn. "Lisa, geen medelijden! Hier bel ik niet voor!" "Waar bel je dan voor?" "Ik belde je om te zeggen dat ik je ga missen en veel plezier met dansen! Oh, en we praten nooit over vroeger. Nooit." "Oke, en ik ga jou ook missen!" Ik hoor dat Lisa zich omdraait en lacht. "Ik moet gaan, doei James!" Ze legt op zonder op mijn antwoord te wachten, oké dan.. Ze zag vast cam aankomen ofzo.. of hij deed weer iets idioots.

POV Lisa.

Ik bel met James als ik op een kruk zit aan onze huisbar omdat het daar altijd lekker koel is in de ochtend en voel dan dat er 2 handen om me heen worden geslagen. Ik draai me om en kijk recht in de ogen van cam. Ik lach even en herinner me dan dat ik aan de telefoon was. Ik draai weer terug en wil verder praten tegen James maar cam blijft staan en steunt met zijn kin op mijn schouder. Dus besluit ik het gesprek af te sluiten. "Ik moet gaan, doei James!" roep ik opgewekt en daarna leg ik snel op. Ik gooi mijn telefoon bijna op de bar en draai me weer naar cameron. Ik sla mijn handen om zijn nek en geef hem een kus, daarna tilt cam me op en gaat met me zitten op de bank. "Ik ga je weer zo erg missen, dit keer is het nog langer dan de vorige keer" zegt cam na een korte stilte. Met een pruillipje antwoord ik "Ik jou ook zo erg! Kan je niet gewoon mee?" "Misschien een paar dagen, ik ga kijken of dat kan!" Hij geeft me nog een kus op mijn wang en loopt dan weg. Ik besluit dan maar mijn telefoon op te halen die nog bij de bar ligt.

Ik zie dat ik een aantal gemiste oproepen heb van Manon, ik bel snel terug. "Hoi, wat is er manon?" zeg ik als ze opneemt. "Ik weet dat we een beetje ruzie hebben enzo, maar je staat in de krant al dagen en je bent al dagen in het nieuws." "Kan je me ook iets nieuws vertellen? Dat is al zo sinds ik met Justin bevriend ben." "Oh oké.. weetje Lisa?" "Weet ik wat?" "Je bent zo gemeen geworden! Ooit was je een leuk kind" "Ah ja, ik ben echt een kut wijf, wist ik al. Ik moet gaan aangezien ik morgen vertrek naar Madison voor de tour, doei." ik leg op zonder op antwoord te wachten. Tegenwoordig doe ik dat altijd.

Na nog een tijdje zitten hoor ik geschreeuw deze kant opkomen. "LIISAAAAAAAAAAA IK KAN MET JE MEE!" Gelijk word ik weer helemaal vrolijk. "DAT IS GEWELDIG!" Zeg ik eerst, totdat ik me herinner dat we overal op de foto zullen komen te staan. "Cam.. Je weet dat we geen privémomenten kunnen hebben op straat hè? Overal op straat worden foto's gemaakt van mijn leven." "Lisa, dat maakt me echt niks uit. Ze mogen van mij allemaal weten dat ik van jou hou!" hij glimlacht en loopt dan weg, of nou ja.. Hij wil weglopen. Ik probeer hem namelijk terug te laten komen maar dat lukt niet echt. "Als je zoiets tegen me zegt kan je niet zomaar weglopen!" Cameron zet het op een rennen, maar omdat ik vroeger altijd deed aan hardlopen kon ik hem makkelijk bijhouden en sprong ik op hem, maar in plaats van dat hij me opvangt vallen we samen op de grond. Jammer, ik dacht dat hij wel wat sterker was. "Ik dacht dat je sterk was" Hij kijkt me verbaasd aan. "Tuurlijk ben ik dat, maar ik ben zwak voor jou." Ik sla mijn hand voor mijn hoofd en loop dan weg. Hij moet echt iets doen aan zijn openingszinnen.

Heyy,

Hier weer een hoofdstuk !
Sorry dat het best wel lang duurde, maar mijn moeder kwam met een raar verhaal en ik was te nieuwsgierig dus moest het uitzoeken!

Hopelijk vinden jullie het een leuk hoofdstuk x