CHAPTER 6

233 6 3
                                    

I was arranging the folders on my desk while waiting for the president to arrive for their meeting this morning. I got my notepad and checked Sir Lucas's schedule for the whole day. His schedule isn't too hectic for today.

Napangiti ako ng malapad nang makita ang taong lumabas sa elavator.

"Good morning, Mr. President!", I greeted him politely. He smiled widely when he saw me and walked in my direction.

"Good Morning, Hija! How are you?", he looked at me with his soft eyes.

"I'm good, Sir.", malambot itong ngumiti sa akin at ginulo ang aking buhok.

Napangiti ako sa kanya nang titigan nito ang kabuuan ko. Para siyang ama ko na kinakamusta kung okay lang ba ako lagi. Bigla akong nakaramdam nang bigat sa dibdib. Kamusta na kaya ang daddy ko?

"Lagi kang mag-iingat, Hija. Kapag may kailangan ka, huwag kang mahihiya na tawagan ako.", napatango-tango ako sa kanya.

"Kayo po, kamusta?", tanong ko para hindi puro tungkol sa akin siya mabaling. Nahihiya din kasi ako dahil ang laki nang natulong niya sa akin.

Huminga ito ng malalim na para bang kay lalim nang pinaghu-hugutan nito.

"Mabuti naman. Hindi naman masyadong hirap sa work dahil sa bahay ako nago-office.", sagot nito.

Simula kasi nang bumalik na ang anak niya ay hindi na ito nagpupunta sa kompanya at hinayaan na niya ang anak niya ang mangasiwa dito. Pinapadala nalang sa bahay nila ang mga importanteng papeles at dokumento na dapat niyang pirmahan at mga kailangan niyang makita.

"Mabuti naman po't gano'n.", masayang sagot ko sa kanya.

"Halika na po kayo at ihahatid ko po kayo sa conference room.", pagi-iba ko ng topic nang maalala kung bakit nandito siya ngayon sa kompanya.

"Sandali, Hija.", putol nito sa akin nang umpisahan ko na sana siyang ihatid.

Ibinaba nito ang kanina pang hawak na maliit na paper bag sa desk ko.

"I bought something for you.", napakunot ang noo kong napatingin sa paper bag at napapaisip kung ano ang laman nito.

"Ano po ito?", nagtatakang tanong ko.

"Open it.", he smiled at me.

I took the paper bag and opened it. I was surprised to see a velvet ring box. I took it from the paper bag and looked at him. He was looking at me happily.

"Take a look at it.", he said and looked at the small ring box I was holding.

Dahan-dahan ko itong binuksan at napaawang ang labi ko nang makita ang laman nito. Ito 'yong singsing na matagal ko nang gustong bilhin pero nanghihinayang ako sa pera na gagastusin ko.

It was an Iceberg Diamond Ring with Pear Cut Lab Grown Diamond.

"I'm sorry, Mr. Nicolas, but I can't take this. This is too expensive.", I was about to give it back to him but he refused.

"No, Hija. I know you've wanted that for too long. That's why I bought it for you.", he put the ring out of the velvet ring box. I looked at what he was doing.

"That's too much, Sir. I really can't-",
he cutted me off.

"Shh, Hija.", he said and gave me the ring.

"Wear this. I want to see if this fits perfectly on your finger.", I took the ring on his hand and wore it on my left hand, ring finger.

"Oh my god!", I was amazed at how it was perfectly fitted on my finger, like it was custom-made for me.

AT MY LOWEST ( Ongoing )Where stories live. Discover now