Too little, Too late (Tragic Series #1)

Chapter 18: CONFESSION AND CONFRONTATION

Catiana POV

"Wha-what?" Hindi ito makapaniwalang nakatingin sakin. No, I shouldn't have said that. Argh!

"You don't understand. It's not what you think it is." saad ko at aalis na sana ng hinablot niya ang palapulsuhan ko.

"Then help me understand! Cat, paano ko maiintindihan kung wala kang sinasabi? Ni hindi mo nga iniexplain." galit na na sigaw nito, namumula na rin ang kanyang mga mata.

No, hindi pwede.

"Let me go Liam." mahinahon kong sambit. Umiling iling naman ito.

"No, I will never let you go not until you explain what you just said." Inis ko siyang tiningnan, hindi ba talaga siya titigil?

"Liam, please. It was nothing." Walang emosyong saad ko at hinablot ang kamay ko sa pagkakawak nito at nag umpisa ng maglakad ng magsalita ito na ikinatigil ko.

"Bakit sinabi mong mahirap akong maging bestfriend mo? Is it because I'm against between you and Oliver? Dahil kinontra kita? Dahil ba inaway ko yung taong gusto mo? Fuck!" Inis ko siyang nilingon.

"Yan! Yan ang dahilan kasi ang hirap mong intindihin at basahin. I didn't even know why are you acting like that. What's the reason? Because we're bestfriend? Because you're just concern? Because you don't want me to get hurt? Well then, fuck you! Dahil hindi mo alam kung ano ang nakakabuti sakin o hindi!" Inis kong sambit sa pagmumukha niya at hindi na rin maawat ang pagtulo ng luha ko. Naguguluhan na ako eh, ang gulo niya.

I saw how he stiffened dahil sa mga sinabi ko. Hindi ito nakasalita ng ilang segundo kaya napabuntong hininga ako.

"You're just being unfair Cat." salita nito matapos makalipas ang ilang segundo. Sarkastiko akong napatawa sa sinabi niya.

"Ako pa talaga ang unfair? Bakit? Ni minsan ba ay kinontra ko kayo ni Delancy? Ni minsan ba inaway ko siya? Bakit naging ako yung unfai, Liam? Bakit naging ako?" Puno ng hinanakit na saad ko dito. Pinalis ko ang mga luhang tumutulo sa mga mata ko bago nagsalita muli.

"Alam mo bang si Delancy ang dahilan kung bakit kita nilalayuan? Alam mo rin bang nagpapanggap lang siya noong siya ang biktima doon sa parking lot? Liam, ginawa niya akong sinungaling!" Sigaw ko habang nakatingin sa mga mata niya.

"I don't believe you. She will never do that." Nine words, but it hurts like hell. I felt that my heart had been crashed by a big car many times because of what he said. I feel the pain inside my chest.

I knew it, I knew that he will never believe me. Si Delancy parin ang lamang, si Delancy parin ang kapani paniwala kasi... I'm just his so called best friend. Yun lang.

"Hindi magagawa yun ni Delancy Cat, why do you always blaming her? Ni wala naman nga siyang ginagawa. Bakit mo siya sinisiraan Cat? You're not like this." Napatingin lang ako sa kanyang mukha habang patuloy na umaagos ang aking mga luha. Nakakapagod.

Bakit ang bilis lang sa kanyang hindi ako paniwalaan?

Pinalis ko ang luhang tumutulo sa mga mata ko at lakas loob na nagsalita.

"Well then, it's crystal clear that you will never ever believe me." Saad ko dito. Pinipilit kong huminahon dahil ang lakas ng tibok ng puso ko pero parang hindi ko magawa.

My heart was beating so fast.

"Leave Oliver alone. Leave us alone."

Napasabunot ito sa kanyang buhok. I hate him, why is he bahaving like this? He's making me confused. Tumingin ito ng deritso sa mga mata ko at nagsalita ng kalmado.

"Layuan mo si Oliver." nagulat ako sa isinambit nito. How dare he command me?

"What? Bakit ko naman gagawin yun?"