Too little, Too late (Tragic Series #1)

Chapter 13: EXPECTATION VS. REALITY

Catiana POV

Pagka land ng eroplano ay kinabahan ako na na eexcite. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko ngayon.

It's been three years ng umalis ako papuntang US at finally nandito na ulit ako ng Pilipinas. I can't wait to see them.

Excitement is written all over my face but I can't avoid being nervous and I don't even know the reason why am I nervous. Hell.

Mom, dad and I were walking inside the airport at agad naman kaming sinundo ng driver namin pagkalabas. It's not Mang Roger kasi umuwi raw ito ng province to visit his family.

It took almost one hour until we arrived at hindi pa kami tuluyang nakakapasok ng bahay ng biglang bumungad si Yaya Sisa sa pintuan at bigla kaming niyakap.

I've missed Yaya Sisa so much! Three years rin kaming hindi nagkita at nagkausap muli.

Naluluha ito bago kumawala sa pagkakayakap kaya nakita namin kung paano ito naluha dahil sa kasiyahan.

"Sa wakas ay nandito na rin kayo. Nawa'y napaka tagal kong naghintay sa inyo at naging tahimik itong mansion sa loob ng tatlong taon." naiiyak nitong saad, niyakap naman siya ni Mommy at hinaplos haplos ang kanyang likuran.

"Yaya Sisa naman, tama na yan. Ang importante ay nandito na kami." Sambit ni Mommy na sinang ayunan naman ni Daddy.

"Oh siya, kumain na muna kayo naghanda ako ng makakain. Panigurado ay pagod kayo sa biyahe."

***

I was lying on my bed while scrolling down on Instagram when I accidentally saw Eleanor's name, and I quickly followed her. I send her a message saying that I'm already home. 

Bago kasi itong account ko sa IG since hindi ko na ma open yung dati kong account.

This is also one of the reason kung bakit ako hindi nakapag communicate sa kanila. Besides, marami akong dapat gawin doon ng nasa US pa ako kaya masyadong hindi na ako nagkaroon ng oras.

Catiana_P : El? How are you? It's me, Catiana. Can we meet? I'm already home.

Ilang minuto akong naghintay ng kanyang reply at hindi naman ako nabigo kaso nangunot ang noo ko ng parang galit ito?

_Eleanorrr : Wow, and for what? Akala ko nga patay kana eh. Tatlong taong hindi ba naman nagparamdam.

What's with her? Parang iba ata? Is she mad or something?

Catiana_P : Let's meet and talk. I'll send you the location. See yaa there.

Hinintay ko pang mag reply siya pero nabigo lang ako. Naghintay pa ako ng ilang minuto pero hindi na talaga siya nag reply. Napabuntong hininga na lang ako. I didn't mean not to text them or talk to them when I was in the US. It's just that, I'm too busy and frustrated that time. Ni hindi ko na nga maalagaan yung sarili ko eh. Kaya hindi ako nagkaroon ng tyempo na ma communicate sila.

Kahapon pa kami nakarating ng bahay kaya ngayon ko naisipang makipag meet kay Eleanor. I miss that bitch, it's been three years already. I bet mamamasukan na rin sila ngayong paparating na pasukan, ganun din ako. We're already in fourth year college this incoming school year at sa Med School parin ako.

Hindi ko makausap sila kaya hindi ko alam kung ano yung course na kinuha nila pero sa tingin ko ay engineering sila.

I took a bath at nagbihis na rin para makaalis na at mapuntahan si Eleanor.

It's already one pm at two pm ang sinabi kong oras sa kanya kung kelan kami magkikita.

Malapit lang yung location na sinend ko sa kanya sa Med School na papasukan ko dito. Naisipan kong sa restaurant kami magkita kasi alam kong kakain rin kami doon. We have a lot to talk about.