Dabi X Reader/Okuyucu

0.6

A"eve gitmek istiyorum..."

D"iyileşince gidersin."

Ağzıma bir lokma daha götürüp sofrayla bakışmaya devam ettim.

Şuan bir zımba kutusu, bir kan sapığı , bir el mankeni ve bir gölge ile kahvaltı ediyordum.

Tanrım... Ben bunları hak edecek naptim?

Bir hero olarak villain yumağındaydım.

Ve aşırı yorgundum. Dabi rahat bıraksa şurada uyuyabilirdim.

Ben yumurtamla oynarken herkes yavaş yavaş masadan kalkmıştı.

D"ye yumurtanı. Bayılacaksın yoksa."

"Canım istemiyor. Her yerim ağrıyor." Dabi sandalyesini bana döndürüp beni ve sandalyemi iki bacağının arasında bırakmıştı. Elimdeki çatalı alıp yumurtaya batırmış Yüzüme bakmaya başlamıştı.

D"ye." Yutkunup Çataldan yumurtayı ağzıma almıştım. Dabinin bakışlarında hiç bir değişiklik yoktu. Duygusuz bakışları tamamen o günkü ile aynıydı. Korkutucu. Yumurtayı zorla bitirtmişti.

Kusacagim sanırım.

D"ilaç getireceğim bekle."

"Ama- ya biri gelirse-"

D"insan yemiyoruz."

Dabi odadan çıkmıştı. Çok değil, 5-10 saniye sonra biri girdi odaya.

El mankeni.

S"oi. ismin ne?"

"Sanki bilmiyorsun."

Shigaraki gülümsemişti.

S"hero olmakta ne kadar kararlısın?"

"Buradan çıktığımda gel göstereyim."

S"sevdim seni. Eğer heroluktan vazgeçersen bir gün-"

"Geçmem."

D"shigaraki. Uzak dur."

S"insan yemiyorum." Dabinin taklidini yapmıştı.

Gitmeden önce yüzümü tutup yaklaşmıştı.

S"gözlerime bak." Yutkunup dediklerini yaparken Dabi araya girmişti.

D"oi."

S"unutma bunları. Dabi, ne zaman gidecek?"

D"bilmiyorum."

S"kendine iyi bak."

"S-sende?"

Tanrım. Hepsi delirmiş bu villainlerin.

D"al iç bunları da."

2-3 tane hapı içip kalkmıştım.

D"duş almak ister misin?"

K"Dabi-"

İkimiz de portal kafalıya dönmüştük.

D"noluyor?"

K"hero'lar. Yerimizi belirlemişler."

D"shigaraki ne diyor?"

S"gidiyoruz. Kızı kelepçele odana yatağa. Yoksa şüphelenecektirler kızdan. Kafasını falan ıslat, kızın kendi kıyafetlerini giydir yirttir biraz."

D"tamam." Dabi bileğimden tutup hızla odaya getirmişti.

D"kıyafetlerini giy."

"Odadan-"

D"zamanimiz yok, giy şunları."

Dabi etrafta hızlı hareket ederken ben utanarak da olsa kıyafetlerimi giymiştim.

Kelepcenin birini bir elime geçirip zincirini yataktan geçirip diğerini de kelepçelemişti.

D"biraz sıkacağım dayanırsın değil mi 2-3 dakika?"

"Ha?"

D"sana kötü davranmisiz gibi görmeleri lazım ki şüphelenmesinler."

Üstüme önce su sonra da benzin dökmüştü. Canımı acitmayacak şekilde kiyafetlerimden bazi yerleri yakmıştı.

Kapıya kadar dökmüştü benzini.

D"geldiklerinde yakacağım ama sana bir şey olmayacak rahat ol. Korkuyormus gibi davran yeter."

"H-hai." Gerçekten korkuyordum.

Bir villainin sözüne ne kadar güvenebilirsiniz ki?

Dış kapının çarpma sesiyle all might'in sesini duymuştum. Klasik sloganini attığında Dabi göz devirmişti.

D"kendine dikkat et." Yanağımdan... Öptü?

Dabi dışarı çıktı yavaş yavaş

D"çok geç." Elinden mavi ateşini çıkartıp yere tuttuğunda her yer birden kocaman mavi alevlerle kaplanmıştı.

A"biz orda değiliz küçüğüm-"

Çığlık atmıştım.

Yazar'dan

All might'in yüzü korkuyla ai'nin olduğu odaya dönmüştü. Herkes çığlık sesini duymuştu.

Dabi hızla portaldan geçtiğinde portal kapanmıştı ama her yer yanıyordu. Tahtalar düşüyordu yerlere.

M"Aİ!"

A"İMDAT!'

Kız çığlık atıyordu. Korkudan ağlıyordu.

Ölmek istemiyordu.

O gün o çocuğa verdiği sözü tutmadan ölmek istemiyordu.

Eğer ölecek ise insanları kurtarırken ölmek istiyordu. Kendi kurtarılmaya çalışırken değil.

Ölümden değil. Sözünü tutamamanın ağırlığından ağlıyordu ai'cik.

Her yer yanıyordu. All might suçluların peşine düşmüştü. Aizawa içeri dalmıştı. Ai'nin hangi odada olduğunu bulmaya çalışıyordu. Ama o kadar çok yanan oda vardı ki...

Midoriya aizawa'ya yardım ediyordu. Bina çökmek üzereydi. Sallanıyordu hatta.

Dabi saklandıkları yerden kimsenin duymayacağını bile bile duvara bir yumruk atıp bağırdı. Aklınca aizawa'ya sesleniyordu.

"BULSANA KIZI AMİNA KOYAYIM! BİR DE HERO OLACAKSIN!" ona bir şey olacak diye korkuyordu.

S"Dabi sessiz ol."

Dabi nefeslerini sakinleştirmeye çalışıyordu ama siniriyle başa çıkamıyordu. Tüm odağı ekrandaydı.

Ai'nin olduğu odadaki kamerayı izliyordu.

Ai tek basinaydi, çığlık atıp ağlıyordu odada.

Ekranın kayması ve sonrasında gelen siyah ekran ile binanın çöktüğünü anlamışlardı.

Bulamamışlardı.

Dabinin elleri yere çarpmıştı. Ekrandan gözlerini ayıramıyordu. Boş ekrana sanki hala Ai'si oradaymış gibi bakıyordu. Gözlerindeki umut yavaş yavaş solmuştu. Şimdi ise bomboş bakıyordu. Ayağa kalktı ve odasına gitti.

Kapıyı kapattı ve kendini yatağına attı.

Ağlamayı uzun zaman önce bırakmıştı.

Yutkundu.

Yutkundu.

Ve daha çok yutkundu. Yutkunabildiği kadar yutkundu ama geçmiyordu.

Boğazındaki o acı geçmiyordu.

Gözünden bir damla kan akmıştı. Kafasını yastığa dayadı ve tavan ile bakışarak uyuyakaldı.

"Özür dilerim bücür"