Dilsiz Kadeh

Gecenin sarhoşu

Yıldız okuldan çıkmış eve dönüyordu. Telefonunu kaldırdı saat 18.30. Şarjına baktı onu idare etmeye yeter de artardı. Evin yakınındaki parka geçti,kamelyaya oturdu ve çantasındaki kekini yemeye başladı. Bu dünyadaki en sevdiği şeydi belki de tatlı. Kekini yerken bir yandan da yarım bıraktığı kitabı okuyordu. Kitaba dalıp gitmiş saati geciktirmişti. Kafasını kaldırıp telefonundan saate baktı. Saat 20.12. Hemen eşyalarını toplayıp kamelyadan kalktı ve eve doğru yürümeye başladı. Parkın çıkışında garip sesler duydu. Biraz ürkse de merakına yenilip sesin olduğu yere doğru yöneldi. Uzun boylu, kömür karası ve dağılmış saçlı bir genç yere çökmüş kusuyordu. Yıldız oğlanın yanına yanaşıp onu dürttü. Oğlan kafasını kaldıramadan oracıkta yığıldı. Yıldız ondaki pis kokuyu hissettmiş sarhoş olduğunu anlamıştı. Biraz daha dikkatli baktığında onun kendisiyle aynı okulda okuyan bir çocuk olduğunu fark etti. Her gün bu parktan geçerken onu görür evini de bilirdi. Oğlanın koluna girip parkın karşısındaki evine kadar onu götürdü. Kapının önüne oğlanı oturttuktan sonra zili çalıp kaçmaya yeltendi. O sırada arkadan geniş ve güçlü bir el bacağını kavradı:
- Evde kihse yo, anahtar cebim...
Sarhoş olduğu için doğru düzgün konuşamıyordu. Yıldız dediklerini anlamıştı, cebindeki anahtarı alıp kapıyı açtı. Anahtarı girişe bırakıp hızla uzaklaştı. Bir yabancının üstelik de sarhoş bir yabancının evine bu kadar yaklaşmış olmak onu ürkütmüştü...
Tüm günün yorgunluğunu atmak için yatağa girmiş tavanı seyreden Yıldız, olanları düşünüyordu.
Onu bir daha görmemeyi dileyerek uykuya daldı...
Gerçekten onu bir daha görmeyecek miydi ¿