Zoe Taekook

12. Gözyaşları Jungkook için...

Oy sınırı:100
Yorum sınırı: 300

Boş yorum istemiyorum, lütfen saygı duyun.

"Söz verdin! Kedi görmedim ki daha?!"

Solgun dudaklar büzüldüğünde acıdı. Ama kedi görme düşüncesi mutlu etmeye yetmişti onu. Kedi gördüğünde öleceği gerçeğini umursamadan.

Jungkook ölümünü hayal ediyordu aslında.

Ölürken hayalindeki gibi olsun istiyordu. Ki, hatırladığı diğer hayaliyle bir kez daha tatlı sesini duyurmuştu.

"Küpelerim bile kulağımda değil, ölür müyüm hiç?"

Ve o eşsiz gülümseme...

Ölüm yatağında bile eksik etmediği
güzel gülümsemesiyle, yaşlarla dolu olan yeşillerden bir inci daha düşmesine sebep oldu.

Jungkook'un kısık mırıltısı, Taehyung'un çaresizliğiden daha sesliydi. Taehyung sanki dilini yutmuştu. Sessizliğinde boğulmuş, Jungkook'un mırıltısı onu dünyaya geri getirmişti.

Taehyung ne zamandan bu yana böyle ağlak olduğunu bilmiyordu. Fakat bir yerlerinde: duygudan yoksullaşmış bir yerlerinde, iplerin çözüldüğünü hissediyordu.

Doğru ya, Taehyung tekrar bir şeyler hissetmeye başlamıştı. Taehyung ağlıyordu, korkuyordu, gülümsüyordu, vicdan yapıyordu.

Titreyen dudakları bir şeyler söylemek adına bir kaç kez aralansa da, konuşma gücü bulamadı kendinde. Uyanmış bedenin yorgun yüzüne bakmakla yetinebildi.

Bir damla yaş daha ıslak yanağına düştüğünde, Jungkook'un da gözleri dolmuştu. Birinin onun için böylesine ağlıyordu ya... Kalbi sıkışıyordu.

Taehyung ise titreyen tüm uzuvlarını zaptetmekte zorluk çekiyordu. Kendini kasmaktan şimdi tüm duyguları boşalmıştı.

Saçlarını okşayan elin yanağına inmesiyle gözleri kapandı anında. Yanağındaki ıslaklığı silen ele yanağını yasladığında, Jungkook da kendini tutamadı.

"Gözyaşları Jungkook için..." diye fısıldadı beyaz tenli.

İnanmıyordu ki! Jungkook için mi ağlıyordu şimdi? Neden ağlıyordu? Öldüreceği biri için fazla değil miydi bu yakarışlar?

Taehyung iki yanağına hapsolan ellerle sarsılan vücuduna engel olmadı. Jungkook ise sessizce ağlıyor, baş parmağıyla esmer teni okşuyordu.

"Jungkook.... Uyandın"

Jungkook yeşil gözlerin odağı olurken, gülümsemeye çalıştı. Zaten ağlıyordu. Bir de ağlayarak daha da üzmek istemiyordu esmeri.

Ama bu çabası bile tekrardan  Taehyung'un gözlerinin dolmasına sebep olurken, "Hayal görmüyorum, değil mi?" diye sordu.

Jungkook gamzelerini gösterecek şekilde gülümseyerek, başını salladı.
Bu gerçek bir gülümsemeydi. Düşünülmenin verdiği bir mutluluk vardı içinde.

Kendine engel olamayıp esmerin yanaklarını mıncırarak, "Yaa~ çok mu seviyorsun beni?" diye sordu.

Hüzünlü havayı dağıtmak amacıyla, şirinlik yaptığında, Taehyung yukarı sırnaşarak, kollarını küçüğün bedenine sardığında, Jungkook'un dudakları aralandı.

Şaşkınca ona sarılan esmere baktı. Saçlarından gelen güzel kokuyu soluma şansını kaçırmazken, tutamlarını okşamayı da ihmal etmedi.

Duygusal boşluğundan ötrü ağladığını bilse de, hızlı atan kalbine engel olamadı Jungkook. Birinin: hele de katili olacak Taehyung'un onun için
içi çıkacak gibi ağlaması heyecanlandırıyordu istemsizce.