ʙsᴅ ᴛᴇᴘᴋɪ

•°Doğum Günü // Özel Bölüm°•

~'♡'~

  Güneşli günün tadını çıkarmak için izin gününüzde Dazai'yle parka gitmiştiniz - sen de Dedektif Ajansı'nda çalışıyordun-. Tüm gün sevgilinin gözlerinde hafif bir hüzün peyda olup duruyordu ama nedenini sormadın -çünkü zaten biliyordun-. Bugün Dazai'nin doğum günüydü ve sen bunu unutmuş gibi davranıyordun.

  Birlikte salıncakta sallandınız dakikalarca. Sıcak havanın şerrinden biraz olsun kurtulabilmek için dondurma alıp yediniz. Kısaca gününüz güzel geçmişti, ama Dazai, doğum gününü hatırlamadığın için her ne kadar belli etmese de biraz bozulmuştu.

  Hava kararmaya başlayınca Ajans'a doğru yol aldınız. Dazai neden eve gitmek yerine oraya gittiğinizi sordu, sen "Bir eşyamı unutmuşum, hemen alıp gideriz." deyince daha fazla üstelemeden sana ayak uydurdu.

  Binaya girip Ajans'ın olduğu kata çıktınız. Sen muzip bir gülümsemeyle ışıkları açınca Dazai bir an gözlerine inanamadı. Ajans türlü şeylerle süslenmişti ve duvarda kocaman "İYİKİ DOĞDUN DAZAİ" yazan bir pankart vardı.

  Dazai etrafa bakarken sen arkadan ona sarılıp ensesine bir öpücük kondurdun. "Böyle önemli bir günü unutacağımı sandığını söyleme lütfen." Dazai de arkasını dönüp sana sarıldı. Kulağına "Çok teşekkürler meleğim." diye fısıldadı. Sonra teker teker diğer Ajans üyelerine baktı. Hepsi size bakıp gülümsüyordu -Ranpo dışında, o pastaya ağzı sulanarak bakmakla meşguldü-. Dazai bir elini beline koydu, beraber onların yanına gittiniz -zaten aranızda en fazla 2 metre vardı-.

  Herkes sırayla Dazai'ye "İyiki doğdun." "Mutlu yıllar." benzeri şeyler söyleyip hediyelerini verdi. Sıra sana gelince "Benim hediyem sonra." deyip göz kırptın.

  Pasta kesildi, tatlılar yendi, danslar edildi, oyunlar oynandı; yapılabilecek tüm aktiviteler yapıldığında saat gece 01.30 olmuştu. Kunikuda yarın herkesin uyanmakta zorluk yaşayıp geç kalacağını ısrarla söylese de kimse onu takmayınca o da ortama ayak uydurmuştu.

  En sonunda herkes evlere dağılmıştı. Etrafı yarın toplamaya karar vermişlerdi. Siz de Dazai'yle kol kola girmiş sokakta yürüyordunuz. Bir süre sonra Dazai nereye gittiğinizi sordu çünkü gittiğiniz yol ikinizin de evine gitmiyordu. Sen "Sürpriz." deyince oflaya puflaya peşinden geldi.

  Bir süre sonra müstakil, ufak bir evin önüne gelmiştiniz. Dazai tam burada ne işiniz olduğunu soracakken sen onu durdurup cebinden çıkardığın anahtarla evin kapısını açtın.

  "Ta daaa, işte sana hediyem. Artık birlikte yaşayabileceğiz!"

  O şaşkınlıkla bir sana bir eve bakarken yanağına bir öpücük kondurdun. Bu hediyeyi kesinlikle beklemiyordu. Seninle aynı evde yaşamayı uzun zamandır istiyordu ama bu konuda senin fikrini bilmediği için bir şey yapmamıştı şu ana kadar.